Papa

24-7 sta ik klaar voor kleine man..Bij het eerste kreuntje sta ik naast zijn bed en elke ochtend sta ik met mijn slaaphoofd zijn papje te maken om vervolgens, met de ogen nog dicht van de slaap, om half 8 lepeltje voor lepeltje de honger van mijn zoon te stillen. ’s Avonds zit ik uren achter één naast zijn bedje, over zijn bolletje te aaien en zachtjes voor hem te zingen.

Maar hoeveel moeite ik ook doe, papa is en blijft favoriet. Als papa ’s avonds bij thuiskomst door de deur stapt wordt hij begroet door een kleine zwarte pluizige stuiterbal (Flip) en een gigantische glimlach van frummel. De kleine blauwe oogjes volgen papa door de hele kamer en bij mij op schoot wringt hij zich in alle mogelijke hoeken en bochten om toch papa maar te kunnen zien. Als ik hem in het midden van ons bed leg draait hij eerst zijn hoofdje naar links (waar papa normaal ligt)  en begint verwoed aan de dekens te trekken in de hoop een papa te onthullen.

En nu is het officieel, het eerste woordje dat kleine man prevelt is ‘papa’. Het begon twee weken geleden met een soort van ‘baba’ en ik voelde al aan mijn water welke kant dit op ging.  Vanaf dat moment heb ik fanatiek geoefend met  kleine man en elke keer als hij ‘baba’ zei, zei ik “mmmmmaaammmmmaaaaa”, tot groot vermaak van Kaspar. Maar al de oefeningen tot spijt, het is toch echt ‘papa’ geworden, iets wat papa doet glunderen van trots.

En vanochtend heb ik me er dan eindelijk maar aan overgegeven. Frummel werd om half acht wakker en lag te kirren en kletsen in bed “Aahhhh…grriiieeeee papa..” Duidelijk toch? Ik heb manlief ook een por gegeven en stak mijn vinger in de lucht en zei “hoor je dat? Hij roept jou!” En zo kon ik toch nog even lekker een uurtje blijven liggen, terwijl Meneer Panini met een slaperig hoofd het papje naar binnen lepelde bij ons vrolijke praatgrage mannetje.