Kleine keizer syndroom

In China hebben ze een probleem, nou ja ze hebben er wel meer problemen, maar een die mij stiekem altijd deed grinniken was het ´kleine keizer syndroom´. Door de één-kind-politiek is dat ene kind het meest kostbare bezit geworden van het gemiddelde Chinese ouderpaar en alles wordt er aan gedaan om het kind zo gelukkig mogelijk te maken. Er worden letterlijke miljoenen kleine keizertjes gecreëerd die het gewend zijn om alles op een zilveren schaal aangedragen te krijgen. Kleine kindjes (en dan vooral zoontjes) die maar met hun vingers hoeven te knippen en moeders rent naar de lokale MacDonalds om een happy-meal te halen. Chinese kinderen die voor elke dag van de week een andere spelcomputer hebben om zichzelf mee te vermaken.  

Voorheen snapte ik totaal niet hoe dat toch kon, maar sinds kort snap ik het misschien wel een beetje. Als ik ´s ochtends mijn zoontje aankleed en de kledingkast opentrek puilt deze uit van de kleren (en dan ligt er op zolder ook nog een hele doos met te kleine kleding). In de mand beneden liggen tientallen speeltjes en ik weet af en toe van gekkigheid niet welke ik hem moet geven. Als de kleine man ziek is wordt vriendlief zonder pardon uit het bed verbannen en ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik  gefrustreerd naar vriendlief roep dat hij ons zoontje MOET vermaken.

Niks lijkt goed genoeg voor mijn kleine prins, alleen het beste van het beste komt in aanmerking. Waar ik voorheen niks gaf om merkkleding, struin ik nu verschillende internetsites af om merkkleding tegen budgetprijzen te kopen.  Ik loop als een malloot naast de buggy, aangezien meneer het niet prettig vind om mij niet te zien en ik er dus niet achter kan lopen. En ik moet er niet aan denken dat hij straks gaat daten en met een meisje/vrouw thuiskomt. Ik vrees met grote vrezen dat ik zo´n verschrikkelijke schoonmoeder wordt die elke dag met een tupperware bakje het eten van mijn zoon kom brengen omdat  mijn schoondochter onmogelijk zo goed kan koken als ik.  

Ik heb altijd gezworen dat het mij nooit zou overkomen, maar ik denk dat ik nu toch moet bekennen: `Ik ben een Chinese moeder en mijn zoontje is een klein keizertje in spé´. Maar zoals mijn schoonmoeder altijd zegt "beter verwend dan verwaarloosd"