Wannabe Martha Stewart

Als ik terugkijk naar mijn jeugd kan ik mezelf gelukkig prijzen. Ik ben op gegroeid in een klein gemoedelijk dorpje en mijn moeder is gedurende die tijd thuis gebleven. Om wat geld bij te verdienen bakte mijn moeder taarten voor een theehuis en als ik thuis kwam van school rook het hele huis naar taart. Met een beetje geluk moest ze de chocolade taart bakken en mocht ik het laatste beetje gesmolten chocolade uit het pannetje likken. Mijn moeder nam de tijd voor mij om samen de dag door te spreken, hoewel ik als kleuter geen spectaculaire spannende verhalen had om te vertellen. Ik was ook erg blij dat mijn moeder thuis was toen ik op een dag mijn hoofd had opengehaald tijdens de pauze op school en met hechtingen de deur van de dokterspraktijk achter mij dicht trok. De juf bracht mij met de auto naar huis en achter de voordeur stond mij lieve ronde moeder die haar armen om mij heen sloot. Niets is fijner dan in de armen liggen van je eigen moeder die over je bol strijkt en je verzekerd dat het allemaal goed komt. Zelfs als je 25 bent, zijn die armen en handen af en toe nog steeds het enige paar die een kleine beetje zorgen weg kunnen nemen.

Die moeder wil ik ook zijn voor mijn kinderen. Ik wil dat mijn huis later ook naar taart ruikt, dat ik ’s avonds mij  man kan begroeten met een zoen en dat ik tijd kan doorbrengen met mijn kinderen. Ik wil Martha Steward zijn (uiteraard laat ik de belastingfraude achterwege) en met een snuifje carrière en een vleugje 21st eeuw.

Dit weekend heb ik meerdere goede stappen in die richting gezet. Ik heb 2e paasdag een overheerlijk 3-gangen maaltijd te voor schijn getoverd met onder andere eigen gemaakt quiche en groene asperges. Maar mijn grootste overwinning dit weekend was wel het eigengemaakte tomaten brood, dat zowaar ook nog een beetje luchtig was en ook daadwerkelijk naar brood smaakte. En die geur, die verrukkelijke geur van vers gebakken brood die de hele dag in huis ging, die geur deed me glunderen van trots. Brood is voor mij altijd een groot obstakel geweest en meerdere keiharde bolletjes, hard genoeg om een inbreker mee dood te slaan, zijn in de prullenbak verdwenen. Maar dit tomaten brood, mede mogelijk gemaakt door Jamie Oliver, was een succes. Ik kon 2e paasdag dan ook met een voldaan gevoel afsluiten…Ik ben weer een stukje dichterbij mijn versie van Martha Stewart.