De stemmetjes-heks

Ergens in Nederland, in een bedompt donker klein kamertje staat een oude heks achter een glasplaat in een microfoon gekke stemmetjes te doen. “Druk op het knopje!” “Hallo, ik ben Simon de leeuw, zullen we samen spelen” “Druk op mijn buikje en ik spin..prrr, prrr” “whiieeeeeee!!!” . Wie is deze vrouw die al het elektronische speelgoed in Nederland inspreekt? En waarom klinkt ze als een Elmo die een paar shagjes te veel heeft gerookt?

Het stemmetje achtervolgt me. Ik heb er nachtmerries van, nachtmerries waarin ik achtervolgt wordt door een grote blauwe rook walm waar ik af en toe een plukje rood pluche uit zie komen en een spookachtig stem diezegt “Kiek-e-boe!”. Af en toe schrik ik wakker en zit ik rechtop in bed en schreeuw; “DE HOND IS BLAUW! DE HOND ZEGT WOEF!”. Maar dan in hetzelfde enge stemmetje dat krakerig uit de Vtech baby tablet klinkt. En het is niet alleen de Vtech tablet, het is ook Simon de leeuw en de kiekeboe boerderij, allemaal ingesproken door dezelfde enge kwaadaardige vrouw.

Ik had ooit de illusie dat we geen elektronisch speelgoed in huis zouden hebben zodra wij kinderen kregen, maar een gegeven paard kijk je nou eenmaal niet in de bek. En ik tolereer het nu maar, want het glunderende gezichtje van Kas maakt alles goed. Die oogjes die oplichten als de bekende deuntjes door het huis klinken. Zucht..maar ergens trek ik een lijn..als de Opa’s en Oma’s denken dat ze ons gelukkig maken met een mini-drumstel of een elektronisch keyboard, zitten ze er toch flink naast. En dan kan het best eens zijn dat het keyboard van de trap valt of de hond het drumstel omver loopt.

Maar tot die tijd hoop ik vurig dat de stemmetjes-heks binnenkort met pensioen gaat.