Soms is één genoeg

Er zit een klein chagrijnig monster in de box. Een klein monstertje dat wild met zijn armen slaat en beentjes trapt omdat hij niet aan de gordijnen mocht trekken. Een boze baby de luidkeels schreeuwt omdat hij niet de lamp om ver mocht trekken. Een kleine etterbak die woedend zijn hoofd opzij draait omdat hij niet zelf het hapje naar zijn mond mag brengen en vervolgens weigert te eten of de vork los te laten.

Een kleine driftkikker die zijn hele lichaam in de strijd gooit als hij niet de doekjes uit de verpakking mag trekken als ik hem verschoon, die steevast met die kleine handjes in de vieze poepluier graait en stug zijn benen stijf houdt als ik zijn broekje weer wil aantrekken.

En dan als ik ervan overtuigt ben dat ik Rosemary ben en dit kleine monster Adrian moet zijn, dan in een keer zie ik die betoverende glimlach weer en gilt hij het uit van het plezier als ik hem kietel. Staat hij trots tegen de bank aan en babbelt hij erop los terwijl hij het nijntje knuffelboek onderzoekt.

Kinderen grootbrengen is alsof je in een achtbaan van emoties bent beland, ik zou er bijna persoonlijkheidsstoornis aan overhouden. Een huilbui slaat binnen seconde om in een lachbui, en dan zit hij daar te grinniken met rode oogjes en één eenzame traan die nog langzaam over zijn wang biggelt. Evenzeer hebben we het ene moment nog volop plezier en lacht hij om mijn impressies van een hond, het andere moment is hij het helemaal zat en belanden we in een ware baby-driftbui.

Ik weet nooit wat de dag van morgen gaat brengen. De dag kan als een droom voorbijvliegen waarin ik al mijn huishoudtaken gedaan krijg terwijl Kas lief in de box speelt. Maar het kan ook maar zo zijn dat we een hele slechte dag hebben en ik de minuten tel tot bedtijd. Dat ik de wijzers op de klok met mijn blik wil dwingen net iets harder te gaan, terwijl ik mijn hele trukendoos aan baby-sussende middelen opentrek. En als ik soms blogs en vragen van andere moeders lees , dan moet ik mijn borst nat maken en komt er nog veel meer aan..zucht..Moederschap is geweldig maar af en toe ben ik ervan overtuigt dat we het gewoon bij één baby houden. Meer is niet altijd beter, soms is één meer dan genoeg.