De eerste grote vakantie

Zondag 30 Juni was het dan zover. Om vier uur ’s nachts vertrokken we vanuit Arnhem, op weg naar een heerlijke zonnige vakantie bestemming onderaan de kust van Frankrijk. De kleine caravan hing achter de auto en bepakt en bezakt gingen we dan eindelijk op weg. De reis verliep voorspoedig en hoewel hij erg lang was heeft onze kleine man zich voorbeeldig gedragen.  Af en toe sliep hij, zo nu en dan bewonderde hij het Franse landschap dat aan ons voor bij gleed en soms deelde hij en Flip een koekje op de achterbank.

Om 8 uur ’s avonds waren we dan eindelijk op onze bestemming en de dag erop hebben we alles uitgepakt en de voortent opgezet. We sliepen met zijn drieën in een bed , een groot bed dus het paste goed, hoewel kleine man de neiging had om overdwars te gaan liggen waardoor ik vaak ‘s nachts een paar beentjes in mijn rug voelde.  Het ochtend ritueel verliep wat stroef, als ik gewekt werd doordat er weer een paar haren uit mijn hoofd werden getrokken of een gillende papa die riep “He, niet doen!” als Kas zijn tepel aan een nadere inspectie onderwierp.

Als snel kwamen we er achter dat Kaspar verzot was op de caravan. Het liefst speelde hij de hele dag op het grote bed (zorgvuldig gebarricadeerd zodat hij er niet uit kon vallen) en zodoende heeft zich het wonder van Frankrijk voltrokken;  Kaspar kruipt! En met een sneltrein vaart nog wel te verstaan. Het begon met een soort van alligatorrol over het bed heen om dan snel te gaan zitten, een vaardigheid die zich vooral voordeed tijdens het verschonen van de poepluier. Daarna bleek het caravanraampje waardoor hij ons kon zien, erg aantrekkelijk en met veel pijn en moeite trok hij zich op om het vervolgens uit te gieren van het lachen en op het raampje te slaan.

Het ravotten op het grote bed ging alleen niet altijd goed en toen het wel erg stil bleef in de caravan ging ik toch maar een kijkje nemen. Kleine man zat wel heel gek op het bed en bij nadere inspectie van het campingluik werd het probleem duidelijk.

Ook op het strand wist hij zich kostelijk te vermaken en de massa mensen zorgde voor veel kijkplezier. Want ook daar heeft Kaspar een handje van, ongegeneerd staren naar vreemde mensen om vervolgens met dat kleine vingertje te wijzen en te roepen “bugga, buggaa BAH BAH” . Bah is sinds kort zijn favoriete woordje aangezien ik en meneer panini het met enige regelmaat riepen als frummel weer eens een takje, blaadje of hapje zand in zijn mond wou laten verdwijnen.

Gelukkige bleek het strandzand niet de enige delicatesse en gingen de croissantjes en stokbroden er bij Kas ook goed in. Tussen het avond eten en zijn toetje vulde hij zijn buikje gretig met een aantal stokbroodjes.

Al met al is de vakantie als een droom aan ons voorbij gevlogen. Twee prachtige weken gevuld met zon, wijn en lekker eten en een heerlijk kind.  En nu maken we ons op voor de verjaardag van onze kleine vriend want morgen wordt hij alweer 1 heel jaar.