Dag baby, Hallo peuter!

Terwijl ik mij achter de bank verstop hoor ik twee knietjes en twee handjes zich in een razend tempo over de grond verplaatsen. Een luid gegrinnik en een brede glimlach komen mij tegemoet, zodra hij als een ware Speedy Gonzales om het hoekje van de bank kruipt en zich in mijn armen werpt.

Terwijl ik in de keuken het eten voorbereid, voel ik twee handjes die zich vastklampen aan mijn broek en hoe hij zich langzaam aan die handjes omhoog hijst. Als ik dan eindelijk oogcontact maak, vertelt hij mij hele verhalen in zijn eigen taal, een taal die ik nog niet meester ben maar ondertussen al half begrijp.

Naast het gebrabbel heeft Kas ondertussen ook gebarentaal onder de knie. Met een gil en een wijzend vingertje maakt hij duidelijk wat hij wil en met woedende handjes drukt hij datgene wat hij niet wil, weer weg. Zijn limonade drinkt hij het liefst met een rietje en de broodjes met pindakaas knijpt hij graag  fijn voor hij ze in zijn mond stop.

Hij lacht zich een ongeluk als ik de poepbroek moet verschonen en gil: “Ieeehh bah, jij hebt een poep gedaan!” En elke ochtend staat hij trouw rechtop in zijn bedje, met één handje aan de rand en in de andere het gele Winnie de pooh dekentje gekluisterd. Af en toe ligt hij over mij heen gedrapeerd en kijken we samen naar de tv, maar echt lang blijft hij niet zitten, want onze avonturier wil altijd op pad en alles ontdekken. Mandjes worden onder de salontafel vandaan getrokken en alle kastjes en laatjes in de keuken hebben een grondige inspectie ondergaan.

Het is geweldig om hem zo te zien ontwikkelen. Om het vuur in hem te zien en de nieuwsgierigheid. Hoe hij zijn volledige aandacht schenkt aan iets nieuws, waarbij ik het leerproces bijna stap voor stap kan volgen.

En toch mis ik die baby. Die innieminnie handjes die mijn vinger net konden omhullen en dat prachtige kale koppie dat vredig tegen je aan kon rusten. Hoe heerlijk hij kon slapen in mijn armen en hoe geconcentreerd hij kon luisteren naar mijn kattengejank dat door moest gaan voor zingen.

Ik moet er toch aan en omhels deze nieuwe fase van ontluikende zelfstandigheid, terwijl ik de herinneringen koester aan dat lieve baby’tje. Dag baby, Hallo peuter!