Hoe krijg je een zwangere aan het huilen?

.....Dat is niet zo heel moeilijk, maar de omstandigheden kunnen er ook naar gemaakt worden........Vandaag dus de extra ingelast controle. Eerst de echo met een aardige echoscopiste. Dat moest ook wel want we zijn bijna een uur binnen geweest. Het vruchtwater is bekeken en er is een doppler gemaakt van de navelstrengen en de hersens van de twee. Dat laatste hebben we nog niet eerder gehad. Overigens lagen Dakota en Mustang weer anders dan maandag. Mustang als een opgerold katje boven en Dakota in stuit onderin, maar wel allebei met hun hoofd weer in de andere richting. Het vruchtwater was goed en de organen ook. De navlestreng doorbloeding ook prima, het hoofdje van Mustang ok en toen nog het hoofd van Dakota. Mocht er ooit nog getwijfeld worden aan de levendigheid van het kind..........hij/zij wilde niet en schudde heel hard van 'nee'. Na een half uur proberen is het dan eindelijk gelukt. De score die daar uitkwam was aan de hoge kant. Dat wil zeggen dat de frequentie waarmee het bloed wordt rondgepompt. De gyn legde uit dat dat een teken is van zelfbescherming. Alle andere dingen waren goed, dus ze maakte zich niet heel veel zorgen, maar de CTGscan moet wel preventief worden gedaan. Dat snapte ik nog. Toen vroeg ik of ik alles nog mocht doen. Ja, dat wil zeggen, ik mocht niet naar Ameland en ook geen eind fietsen. Met andere woorden, rustig aan is goed genoeg. Vervolgens moesten we naar de verpleegafdeling waar de thuiszorg geregeld zou worden. Ondertussen zat er iemand op me te wachten voor de lunchafspraak, dus die wilde ik inseinen en vroeg dus of dat lang zou duren. Antwoord: nee. Toen we boven kwamen bleek dat het de bedoeling was om op dat moment een CTG te maken........dus balen. Hans moest ook naar zijn werk dus hij zou mijn afspraak wegbrengen en weggaan en ik zou met de bus of taxi naar huis gaan, spraken wij af. Nou, maar dat was niet de bedoeling. Als ik in de thuiszorg kwam dan was dat ipv het ziekenhuis en mocht ik dus niks meer (alleen) doen. Dus toen brak de waterval los..........

Ik mocht 3 keer mijn verhaal doen enzo, maar het was echt de bedoeling dat ik niks ging doen. Hans is teruggekomen trouwens en bij me gebleven. Vervolgens vertelde het hoofd dat die thuiszorg nog helemaal niet zeker was, want die was volgeboekt. Maar ik mocht wel naar huis vandaag en wordt nog gebeld over hoe nu verder. De scan was ook lastig, want Dakota liet zich niet zomaar meten natuurlijk. Van wat ik heb gezien en de uitleg die we hebben gehad is het met die hartslag nu wel in orde. Wacht nu op een telefoontje.......