De blije zwangere

Vandaag heel nuchter en kalm naar het ziekenhuis gegaan. Boek mee voor tijdens de scan en kom maar op! Na ongeveer een uur scannen, waren we klaar en is er bloed geprikt. Ze gaan kijken of er in dat bloed aanwijzingen zijn die erop duiden dat Dakota bloedarmoede heeft. Als dat zo is is dat de verklaring voor het feit dat het hoofdje extra beschermd wordt. Vervolgens werd gezegd dat ik een echo moest laten maken. Ik dacht dat dat morgen zou gebeuren, maar als de verpleging zegt dat het nu moet, dacht ik braaf, dan doe ik dat.

Bij de echo aangekomen hadden we Marije als echoscopiste. Ze kon vrij snel de hersentjes van Dakota meten, dus die hadden we vast binnen. Ook het vruchtwater was goed. Omdat ze toch wat onzeker was ging ze een collega erbij halen. Dat was de echoscopiste van maandag, Sasha. Die was verbaasd ons te zien, dus wij deden ons verhaal. Ik vertelde dat er iets in haar echoverslag had gestaan waardoor de artsen later waren getriggerd. Er stond namelijk een stip in de hersengrafiek, terwijl we die niet hadden gemeten. Die stip stond op een heel laag punt en was de kleur van Dakota. Dus zij heeft het dossier bekeken en gaf aan dat ze per ongeluk de waarde van de navelstreng ook in de hersengrafiek had gezet. Vandaar ook de rare uitslag. Dus ze zei dat er helemaal niks aan de hand was.

Wij weer terug naar de verpleegafdeling, waar de dames natuurlijk meteen begonnen over dat ik eigenlijk opgenomen moest zijn blablabla en dat de arts bij een operatie was. Ik heb braaf gelachen en we zijn gaan wachten op de arts. Toen kwam iemand melden dat we naar huis mochten omdat de CTGscan goed was. Dus wij zeiden dat we de arts wilden spreken. Haar alles uitgelegd, zij zou contact opnemen met Sasha en bellen voor het vervolg. (ze was verbaasd dat we die echo al hadden gedaan, dus ik zei dat we natuurlijk heel braaf hadden gedaan wat ons werd opgedragen) Dat bellen deed ze vrij snel, dus toen wij nog in de file stonden hoorde ik dat haar duidelijk was welke waarde fout was en dat vandaag een normale waarde was gemeten in de hersentjes van Dakota en dat de CTG goed was, dus dat ik vooral maar weer een blije zwangere moest worden. Ze gaf aan dat het bloedprikken wat overgediagnostiseerd was, maar goed, dat zit in de molen en over een paar dagen is daar pas uitslag van.

Van een zwaar invalide gevoel ben ik opeens weer een normale zwangere die maandag gewoon naar de reguliere controle gaat en weet dat ze erg goed in de gaten wordt gehouden.

Dus vanavond mag ik lekker naar de borstvoedingscursus, maar ik laat me nog wel even brengen!