En toen was het jouw uitgerekende datum...(beval-verhaal)

18 Januari 2019, 0:00u
 

Ik realiseer mij dat ik de uitgerekende datum heb gehaald, heel raar.
Op hetzelfde moment rommelt het van binnen iets anders dan normaal, maar ik wijt het op het moment aan het vlees wat wij hebben gegeten. Ik vraag manlief of hij de hond nog even wil wandelen..dan is dat maar gebeurd. Zelf kruip ik weer terug mijn bed in, waar er naast mij een jochie van ruim 7,5 jaar ligt te ronken en niets door heeft (maar door de spanning al weken naast mij ligt).

Ik lig niet lekker...en de krampen lijken toch niet echt meer op diarreekrampen, ik besluit het ziekenhuis te bellen..en op het moment dat ik weer naar de wc ren voel ik dat mijn maandverband wat volstroomd, ik kijk...vliezen gebroken. (nou dat mag ook een eerste maal heten dat dat kreng zelf pang zegt haha). 
Ziekenhuis geeft aan dat als de krampen regelmatiger worden ik weer moet bellen (ondanks dat ik voor de GBS+ een infuus moet en bekend ben met snelle bevallingen)...manlief besluit nog snel onder de douche te stappen en niet gek veel later bel ik weer en om half 2 zijn we met de taxi in het ziekenhuis. (buurvrouw heeft even waakdienst gehad tot oma bij ons thuis was)
Het eerste infuus wordt aangelegd en de ctg-banden om mijn buik, waarna ik redelijk snel de mededeling krijg dat dit niet om de 10 á 12 minuten maar om de 2 á 5 minuten is...oh OEPSS zo voelde het echt niet.

Inmiddels merk ik dat de weeen het beste op te vangen zijn als ik sta (hangend aan mijn infuuspaal)..en bij elke wee merk ik dat de koelte van die stang heerlijk is. Het gaat rap...en bij 8cm trek ik het staan niet meer (benen bibberen als een gek)..
Ik hang/zit op het bed...geen enkele positie is eigenlijk nog te doen...en daar is de aandrang weer, ze begeleidende vpk en vk geven aan dat ik zachtjes mee mag duwen en wanneer ze voor het laatst toucheert krijg ik groen licht, volledige ontsluiting..één perswee later om 4.24u ligt onze dochter al huilend en supermooi roze op mijn borst....de laatste keer bevallen...ditmaal een supermooie  en zeer snelle ervaring. Geen moment de tijd gehad om in mijn eigen hoofd te zitten..en mijn man woorden schieten te kort...deze prachtvent heeft mij (samen met het personeel) geweldig er doorheen getrokken. ♥♥♥♥♥

Niet veel later staat oma met een half slapende grote broer in het ziekenhuis...wat is de kleine man trots ♥ eindelijk grote broer in plaats van enkel kleine broer.
Uiteindelijk besluit ik ze allen inclusief man lekker naar huis te sturen zodat zij nog even bij kunnen slapen. Wij moeten sowieso nog 12u minimaal ter observatie blijven..ik mag eerst lekker douchen en word erna na de kraamafdeling gereden samen met ons meisje.

Ik besluit via whatsapp bellen ook nog even grote zus te bellen die smelt meteen en is superblij! Erna doezel lekker in na een ontbijtje..en na 1.5 a 2 uur rondturen doet de kleine meid hetzelfde....
Rond een uur of 11 is daar dan de kinderarts om de kleine meid na te kijken. HELEMAAL goedgekeurd, en als alles zo blijft doorgaan mogen we aan het eind van de middag lekker naar huis (heerlijk geen nacht in het ziekenhuis). Uiteindelijk zijn wij in de avond rond half 8 heerlijk thuis en begint het genieten echt.

Alles waar ik zo tegen op zag....weggevaagd, een slechte herinnering die door EMDR al was verdreven is nu echt van de kaart.
Volle kracht en met een prachtig laatste wonder de toekomst in.
Lekker verder moederen...en de volgende stap is oma worden....maar dat mag nog wel eventjes wachten hoor lieve kindjes van mij hihi.

Wanneer ik mij nu omdraai ligt er een tevreden roze hoopje in de box...en ik kan enkel verliefd staren.
Nu maar weer over tot de orde van de dag, het huishouden...de kraamhulp (TOPPER)  was gisteren voor het laatst, dus ik ga mijn eigen weg weer terugvinden.

Liefs uit de roze bubbel