Regendruppels

Mag ik blij van de daken roepen, de herfst is weer begonnen?
Ik doe het gewoon, de koudere dagen komen er weer aan en ja daar geniet ik echt van!

Beter te reguleren lichaamstemperaturen, fijne kleurtjes, gezelligheid, mouwen over je handen, warme dranken, dekentjes op de bank, knetteren van de kaarsjes en ga zo maar door.

De laatste tijd is er veel gebeurd en ben ik op uitslagen aan het wachten van een onderzoek (wanneer de uitslagen eind oktober er zijn laat ik het weten), hiernaast werk ik hard elke dag om te balanseren op mijn tenen en toch voldoende tijd voor mijzelf te pakken..dit lukt steeds beter. Elke dag probeer ik sowieso een "seize the day"-momentje te pakken om te voelen dat ik gewoon gelukkig mag zijn.

Deze week is qua fysiek een intense, tand enkele weken terug afgebroken..zou afgelopen dinsdag getrokken worden. Vol zenuwen naar de praktijk (bang voor de verdoving (de werking ervan)), breekt dat ding uiteraard af...en uiteindelijk voelde ik mij naarder worden en heb dus aan de rem getrokken (tandarts gaf nog het compliment liever zo dan flauwvallen). Dus ik mag ook nog morgen even door naar de kaakchirurg. Opnieuw de verdovingsangst in, maar het voordeel wat ik erin probeer te zien is dat het een stuk sneller gaat bij de kaakchirurg.

Ik ga weer lekker verder met werk, met een warme dampende koffie voor mijn neus en de druppels die tikken tegen het raam.