Vastloper(t)

Meer dan één afspraak in de week buiten de deur die spanning meebrengt..dan ben ik totaal niet meer functioneel vanaf het moment dat ik moet afschakelen.
Te veel stimulans op één moment tegelijk, dag focus voor de rest van de dag.
In het weekend vooraf genomen plannen...kans dat ik ze doe is miniem, want in het weekend ben ik vaak niet vooruit te branden en lamgeslagen.

Kortweg functioneer ik? Ja
Naar eigen verlangen? Nee

Het waarom? Waarom ik steeds weer in dezelfde 'burnout' cyclus terecht kom? Waarom angsten welke ook steeds raarder worden zo vaak de overhand nemen? Waarom ik ondanks gedegen therapieën steeds weer in hetzelfde cirkeltje terecht kom? 

Hopelijk volgt er snel een uitkomst, maar vooral hopelijk dient er zich eindelijk een therapievorm aan. En ja ik weet dat ik hier eigenlijk nog niet over gepraat heb en het waarom is ook omdat er nog geen antwoord is.
Maar ergens begin dit jaar is er door de huidig GGZ organisatie een rode draad aangetroffen in alle rapportages van voorgaande behandelaren en hierop ben ik een fase met veel testen etc ingegaan en dat heeft ook het nodige gedaan met mij.
Momenteel loop ik mede door het wachten tegen mijn eigen hoofd op en ben ik heel moe.

Gelukkig en dat mag ik er ook bij zetten, gaan de dagelijkse dingen gewoon dikke prima, werken, eigen bedrijfje opzetten (afgelopen vrijdag livegang gehad), kids naar school brengen en weer ophalen, hond wandelen, boodschappen doen en genieten. Dus ergens gaat het een stuk beter dan een jaar geleden, maar anderzijds is het wachten gewoon niet meer te doen.

Ik hoop eigenlijk een Sint-cadeau te mogen ontvangen deze week en vanuit daar verder te kunnen kijken.
Duimen jullie mee?

P.S. Ik besef mij dat dit voor de meesten heel cryptisch klinkt en dat hou ik liever ook nog even zo en voor diegenen die ik al wel wat meer hierover heb gesproken dank voor jullie hulp/ luisterend oor (en graag nog even sshtt tot er echt iets concreets staat).
Zodra ik meer "nieuws" heb kom ik er op terug

Lieve groet,
Sharon