Een jaar onderweg...

..Een jaar na de diagnose.

Een jaar waarin puzzelstukjes elke dag op de plek vallen.
Een jaar waarin alles nog harder lijkt binnen te komen.
Een jaar langzaam meer terug naar wie ik ben.
Een jaar opboksen tegen de stereotypes en het onbegrip.
Een jaar waarin grenzen aangeven steeds makkelijker lijkt te worden.
Een jaar waarin mijn onderbuikgevoel weer meer op de voorgrond komt.
Een jaar waar het maskeren steeds minder wordt.
Een jaar waar het geweldige van sommige mensen zo hard komt boven drijven.
Een jaar waar ik steeds meer mensen de rug toe keer.

Een jaar van ups en downs like no other but like any other.
Een jaar waarin de bevrijding begon met een last die van mijn schouders viel.

Ik ben wie ik ben, met een brein die de wereld anders verwerkt, ik ben wie ik ben, soms overweldigd door het simpelste en soms niet klein te krijgen.
Ik ben wie ik ben en zint je dat niet dan is het gat van de deur snel gevonden.
Ik ben wie ik ben en het is dikke prima zo!