Blogje met 36 wk...ok ok 35 wk en 6 dg

Vorige zwangerschap was natuurlijk mijn eerste, geen kind die om mij heen dartelt en niet wil dat ik op de computer zit omdat hij ofwel zelf stiekem op de computer wil  of mama's volledige aandacht wil. Automatisch schreef je zo een flink aantal blogs over alle kenmerken en pijntjes die bij de zwangerschap hoorde. Nu heb ik dat voor dit kindje eigenlijk nog maar weinig gedaan

Meneertje ligt nog lekker te pitten dus kan ik even bloggen;)

Dit kindje is echt enorm druk! Momenten dat hij stilzit (we weten het geslacht niet dus ik spreek ik hij-vorm, het vind ik ook zo wat) zijn heel schaars. 

Ze zeggen dat tegen dit termijn het kindje minder ruimte heeft, meer slaapt etc. maar hier worden gewoon de uitstekende 'bulten' groter en kijk ik af en toe flink beroerd als ik het weer voelt alsof het kindje aan beide kanten maximale ruimte wil hebben.

Qua voorgevoel of het een jongen of meisje is vind ik het moeilijk te zeggen. Ene keer denk ik meisje, we dachten aan het begin van de zwangerschap de hele tijd dat het een meisje was. Maar nu weet ik het niet meer. Nu ik het geboortebord heb besteld..onee dat lieg ik...ga bestellen:P... ik vlaggetjes aan het verzamelen ben, kaartje in elkaar heb gezet, bekruipt me toch het idee dat ik al die roze entourage helemaal niet nodig ga hebben. Maar dat kan dan ook weer komen doordat ik al een zoontje heb en alleen nog maar mn 'blauwe spul' heb gebruikt.

De rugpijn is eigenlijk goed te doen, het is niet weg en ik kan zeker niet in mijn eentje boodschappen doen maar ik kan nog naar de winkel, lig niet in het ziekenhuis en hoef mn man niet te vragen om het hele huishouden over te nemen dus dat is al een hele verbetering op de vorige keer xd.

Deze keer is de rugpijn vooral s nachts. Als ik s nachts op mn rug gedraaid ben kom ik er bijna niet af van de pijn. Mn nagels zien er top uit...als ik ze niet zou bijten...maar randje wat er is, is mooi wit ipv gelig xd...(nagelmensen zullen denken IELLLLLLLLLLL) ook mn haar is vol. Ik zeg niet 'mooi vol' want mijn haar is een geval apart. Aan de onderkant voelt het gewoon zacht maar lijkt het alsof ik het onder het broodrooster heb gelegd en het enorm is uitgedroogd. (een beetje van die reclame over droog haar waar die vrouw achter die kale man gaat staan....dat ik het merk niet weet ligt aan mijn geheugen niet aan de marketingafdeling van....Nivea?? Andrelon??) 

Over geheugen gesproken, mijn zwangerschapsdementie is echt heel erg...ik vergeet dingen, doe dingen niet, verplaats dingen zonder me er iets van te herinneren.

Ook mijn zicht is een stuk slechter, ik hoop dat het zwangerschaps gerelateerd is anders moet ik toch echt de opticiën een bezoekje brengen, maar daar wacht ik dus nog eventjes mee. Voel me echt zo'n opoe als ik van een computerscherm moet lezen of vanaf een telefoon ofzo. Of gister het psalmenboekje wat ik zo'n beetje tegen mn neus aan moet houden. Ik heb nu ook al een aantal keer op ctrl + gedrukt zodat ik dit allemaal kan lezen whahaha.

Of het kindje al is ingedaald weet ik niet zeker, vorige keer kon ik heel duidelijk een verschil zien tussen mijn buik die naar voren stond en toen hij lager hing, nu zie ik het niet zo goed (of heeft dat ook met mn ogen te maken xd...) Ik heb al wel een poosje het gevoel alsof ik het kindje op schoot heb zitten maar dat gevoel heb ik al best lang.

7 april mag ik weer naar de VK dus dan zal ze het wel zeggen. Dan krijg ik ook meteen een liggingsecho, daar heb ik wel zn in. Tis dan inmiddels alweer 16 wk geleden dat ik onze purk op beeldscherm heb gezien. Deze keer hebben we geen 3d gedaan, vond het toch eigenlijk weinig meerwaarde hebben. Je ziet je kind in een soort kaasfondue maar verder kon ik eigenlijk nog weinig zeggen. Ik zag dat het op mijn man leek, maar dat wil ik juist nu nog niet weten xd...kheb nog hoop dat het op mij lijkt hihihi maar de genen aan de kant van mijn man zijn zo dominant dat ik weinig kans maak. Neefjes en nichtjes van mijn zoontje van mijn schoonfamilie lijken zo op elkaar dat ze net zo goed allemaal broer en zus zouden kunnen zijn. 

Tegen de bevalling zie ik niet op..maar ik onderschat het daarom misschien wel. We zullen zien...

Verdere angsten heb ik eigenlijk niet behalve dat ik nog steeds aan iemand uit onze kerk moet denken die rond 38 wk nog hun kindje verloor...vreselijk. Daar zat een knoop in de navelstreng. Dat kindje was al 'geboren' voor mijn zoontje dus tijdens zijn zwangerschap heb ik er ook wel over nagedacht, maar theeft toch echt wel impact gemaakt. Ik werk nu ook samen met de vader van dat kindje in de jeugdclub van de kerk, moet er nog best vaak aan denken dat hun gezin een extra meisje had kunnen hebben. Ze waren daarna snel zwanger waardoor dat kindje weer even oud is als  mijn zoontje. Maar dat kindje is een jongetje (waarschijnlijk voor hen wel fijn) dus nu is het bij hen Jongen, meisje, jongen. Anders had het toch geweest Jongen, meisje, meisje... blijft triest.

Oja en waar ik ook veel over nadenk, maar dat doe ik sowieso, maar nu erger, is de tweede wereldoorlog. Als ik met mn zoontje en mn bolle buik onder de douche sta denk ik ..........ach in de 2e wereld oorlog was er ook vast wel een Joodse moeder die in dezelfde situatie in de gaskamer is beland. Met je kleine sta je daar dan..en je kindje waarvan je niet weet wat voor toekomst je tegemoet gaat (als je tenminste niet wist dat het je einde betekende in die kamer) Freaky he? en ik kom er maar niet vanaf. Ik denk het altijd wel een keer als ik onder de douche sta...of met meerdere mensen in het zwembad aan het omkleden ben ofzo...Of moeders die gewoon bruut van hun peuters werden gescheiden en ze weggevoerd zagen worden. Ons moederhart is echt niet anders dan dat van hun.........

Goed ik hoop jullie niet depressief de wereld in te sturen vandaag...dus nog maar even afsluiten met iets anders...

Kheb op een veiling voor gemeenteleden van ons uit de kerk die naar Kenia zijn gegaan 2 liter biest gekocht. Nu mag je geen rauwe melk drinken dus moest ik er iets mee. Heeft manlief gister een enorme stapel pannekoeken gebakken met biestmelk. Ze smaakten eigenlijk gewoon normaal alleen hing er een bepaald geurtje aan je vingers (ik eet pannenkoeken gewoon met mn handen:p) die me toch aan koeien deed denken xd..

Het idee was eigenlijk om het in te vriezen tot aan de borstvoeding zodat ik hele vette melk had om te drinken, wellicht dat ik dan iets minder afval. Maar goed de biest was al ingevroren geweest...en ontdooid...dus kon het niet meer ingevroren worden.

Ik heb al een afspraak bij de dieëtiste voor na de bevalling om direct nutridrink aan te vragen, ik wil zo graag weer een tijd borstvoeding geven! maar ik wil niet weer eindigen met 42 kilo en nu was mijn 'startgewicht' ook nog eens lager dan bij de vorige zwangerschap en weeg ik op dit moment ook nog minder dan vorige keer ...ARGHHHHH.

Ik ga maar verder aan mn breiwerkje..ja ik ben een dekentje aan het breien:P Het gaat niet hard dus ik hoop dat het kind eronder kan liggen voor het 3 is whahaha. Maar ik doe mijn best! Het is hele schattige pluizige wol in mint groen. Mijn moeder heeft er ook eentje gemaakt maar die is alweer klaar en wacht op een nieuw project van mijn kant xd...ze heeft jaren niet gebreid maar nu de smaak weer te pakken.