Elke bevalling is uniek, bevallingsverhaal.

Hallo dames!

Ik zou nog mijn bevallingsverhaal delen met jullie. Bevalling 4.0.

Degene die mijn blogs volgde weten dat ik eigenlijk sinds 38wk en een paar dagen al dacht dat de bevalling wel niet lang op zich zou laten wachten. Het kon immers makkelijk. Mijn eerste was bijna 42 wk, mijn dochter 39,6 mijn jongste zoon 39,1 dus..iets met 38 had gekund..had..want dé datum ging voorbij..en nog een dag..en nog een dag. En elke keer waren er vooral s avonds en nachts voorweeën en overdag soms bijna non stop harde buiken. Ik hoefde maar iets te doen en hup harde buik. Het zwanger zijn op zich vond ik nog wel prima. Maar de voorweeën werden vermoeiend. Want als ik dan wakker werd van pijn rond 3.00. Ga je liggen wachten..komt er nog iets? JA! nog iets..weer 20 min wachten..nog iets? JA! zou het? Weer wachten en zo lag ik soms uren wakker te 'wachten' of het the real deal zou zijn. Met 41wk begon het weer rond 4.00. Tot 8.00 zeker om de 20 min dus ik dacht dat er wel iets zou gaan komen. Maar al snel werden 20 min weer een half uur...en drie kwartier ..grrr...Dus ik belde de VK of ze wilde strippen. Dat wilde ze en ze wist dat het kon want de vrijdag ervoor was 2cm  ontsluiting geconstateerd. Ik ging richting de VK en mijn man vroeg nog 'sterkte, want dat deed toch pijn?' 'nuuuj zeg ik, strippen niet.' Nou de VK heeft toch hardhandig zitten roeren! ze zei achteraf ook, ja ik heb je een beetje gemeen gestript in de hoop dat het echt zou helpen. Pijn is misschien een groot woord. Zeer oncomfortabel zeker.. Ik ben al twee keer eerder gestript, bij de oudste zoon en bij mn oudste dochter, maar niet op deze manier haha. Maar ik laat ook gaatjes vullen zonder verdoving..dit kwalificieer ik ook als 'oncomfortabel' ipv pijn.  Dus gestript en ik weer naar huis met de auto. Onderweg dacht ik al 'oef.. volgens mij slaat het wel aan' maar het kon net zo goed een reactie van de baarmoeder zijn want het voelde als menstruatiepijn. Thuis aangekomen heb ik mij op de bank genesteld om 'My kitchen rules' te kijken (programma gemist is ideaal want ik mis bijna alles haha) Om 14.00 kreeg ik de eerste goede wee. Onmiskenbaar. Al van dergelijke intensiteit dat ik na 3 weeën (30 min)  mijn zusje meteen ingeschakeld heb om mijn kant op te komen. Zij moet uit Utrecht komen en was ook nog aan het werk. ' Ik kan eigenlijk niet weg, er is hier een stagaire en die kan niet alleen gelaten worden, 1500 kan ik jou kant op komen' De rit van Utrecht naar hier duurt ook nog 40 min. Paar weeën verder heb ik maar mijn moeder laten komen en de VK gebeld om te komen en er vooral niet te lang over te doen. Als je een paar kinderen heb weet je ongeveer welke intensiteit bij de hoeveelheid cm ontsluiting past. De VK kwam en constateerde 3cm. Dit viel mij eigenlijk wel tegen maar vooruit ze zei dat we naar het ZKH konden omdat het dan toch snel kan gaan. Rustig spulletjes gepakt, instructies aan mijn moeder gegeven en op naar het ZKH. In het ziekenhuis ging ik rustig op bed zitten en begon ik aan mijn krachtvoer = M&M's ...de ALDI versie. Die had ik al een tijdje in mijn vluchtkoffer. Bijna had ik ze tussendoor al eens opgegeten, maar het hielp dat ik steeds twee zakken kocht, kon ik eerst de andere op eten hahah. Al snel werd de tijd tussen de weeën een stuk korter en dat betekent bij mij dat ik dicht bij de persfase kom. Het was 1730 en de verloskundige had niet meer gekeken naar de vordering van de ontsluiting dus ik vroeg haar 'wil je zo even kijken?' ' Ja prima, dan prik ik meteen je vliezen' ' ja, das goed maar dan ga ik even eerst naar de WC.' Op de WC aangekomen dacht ik oooh shiiitt dit is persdrang dus ik zat daar, stond weer op om naar het bed te strompelen ' Eeeuhhh LIEVEEE (zo heet de VK)' 'Zij stormt de badkamer in ' NIET PERSEN, STOP, het is belangrijk dat je nu NIET perst'. Ja leuk...persdrang heet niet voor niks DRANG. Ik naaar mijn bed. Zij snel de vliezen breken en er kwam toch een tsunami uit! het kastje achter mijn bed werd gewoon overspoeld, alles droop via de zijkant eraf, achterkant, mijn pyjama doordrengt. Ik wist dat ik veel vruchtwater had, maar dit was weer even een nieuwe ervaring. Matjes waren niet aan te slepen. Ik hoorde om mij heen ' ooh het ligt ook hier'. Maar ondertussen was het einde echt in zicht en zei de VK dat als ik persdrang voelde ik mocht persen. Nu kwam die wee weer en ik ben niet echt van het lange persen. Dus hup kracht erachter. En met 4 min was ze eruit, ondanks dat ze brede schouders had en de VK even wat moest duwen. Ik heb zo'n hekel aan dat gevoel als ze daar in die uitgang zitten haha, dus ik pers met alle macht zsm dat kind eruit. Mijn man heeft onze dochter als eerste aangeraakt, hij heeft haar aangepakt en vond dit heel speciaal. Hij is er nog helemaal trots op en blij mee dat hij het heeft gedaan. En daar was ze dan 1747, ong 4uur na de eerste echte wee, een meisje! 3670 gr en 52 cm. De navelstreng heeft nog een half uur doorgeklopt! en omdat de placenta er binnen een uur moet zijn heeft de VK toch besloten na een half uur te knippen want de hartslag was nog steeds niet helemaal weg. Placenta kwam vlotjes en we zijn allebei gezond. Na de bevalling mocht ik douchen, en mocht je nog nooit bevallen zijn, HOUD JE BUIK VAST als je voor het eerst uit bed stapt. Schuivende ingewanden voelt zo goor.. Het douchen was ook nog een avontuur want de boel overstroomde. Zat ik daar 1uur na mijn bevalling een putje los te friemelen zodat het water wegkon:P Ik zat nog om mijn kruk hoor, maar met mn voet kon ik het voor elkaar krijgen. De halve kamer stond nl. blank (dus badkamer en de verloskamer zelf) en ik voelde er weinig voor dat er ineens werklui ofzo in die douche zouden komen. Het voelde enigzins noodzakelijk om zelf dat putje te fixen haha. Gelukkig ging het makkelijk. Zat één of andere stop in (was even bang voor een harig avontuur van een ander, maar dat viel mee, was allemaal schoon) Na het douchen kwam ik weer in de kamer en het viel mij op dat mijn kersverse dochter aardig paars zag. Verpleegkundige erbij, het viel de kraamverzorgster ook direct op, en gelukkig was haar saturatie goed en leek het geboortepijn te zijn (sorry meid) snel naar huis en lekker het bed in ;-) (het was inmiddels 22.00) . Wij voelen ons enorm gezegend en zijn God dankbaar dat alles weer goed gegaan is, want het is en blijft een wonder.