Onze zoon

In januari heeft onze oudste officieel de diagnose autisme gekregen . In maart volgende nog een intelligentieonderzoek.
Omdat ik al veel wist volgens de psychologen en therapeuten hoefde ik geen cursus meer te volgen ( had vanaf 2 jaar al vaak zoiets van hmmmm...beetje gek dit )
Wel hebben we afgesproken PRT te starten en voor ons als ouders eens per maand een sessie om concrete situaties te behandelen. Ik vind dit erg fijn. Ze hebben het helemaal op ons aangepast.
Voor PRT dien ik wel even ineens een volleerde therapeut te zijn maja ...dat zal wel lukken. Weet je hoe moeilijk het is om jezelf aan te leren in opmerkingen te praten i.p.v. vragen zonder te klinken als een psycho...
“Zeg maar welk blokje je wilt” i.p.v. “ welk blokje wil je?”
En ik zie dat...: i.p.v. “ waarom doe je dat nou?”

Uit het IQ onderzoek kwam dat zn verbale intelligentie ( dat betekent in zn hoofd niet perse welbespraakt)
dat hij boven gemiddeld intelligent was. Verwerkingssnelheid zat echter op zeer moeilijk lerend. Stel je even voor hoe lastig dat is; je bent slim maar het zit in je hoofd.
Je kunt vertellen waarom spullen naar beneden vallen i.p.v. omhoog, welk beestje giftig is etc. Maar “ trek je jas aan” of “ kom joh, we gaan” hetzelfde is als “ kom we gaan nu naar Parijs en beklimmen de Eiffeltoren.
Hij wordt ouder en een beetje uit privacy voor hem stop ik met het schrijven over hem zonder dat hij dit weet en snapt wat het betekent als info op internet staat. Al is het “ anoniem” toch vind ik het niet zo chique.

Maar dan weten degene die het hele verhaal al een tijdje volgen hoe of wat.