Verontschuldigingen

Het leven met auti's... niet te vergelijken met ' neurotypical ' kinderen.
Heel eerlijk? Mijn kids zonder autisme zijn echt een ' walk in the park' vergeleken met de andere 2 ( niet gezegd dat dit dus niets voorstelt !!)
Ze zeggen dat je geduld moet hebben voor kinderen en dat klopt.. doe dat maar x500 voor een kind met autisme.

Soms is het grappig , soms is het zwaar. Mensen die geen kids hebben met autisme denken waarschijnlijk vooral aan het leven in schema s.
Dat is eigenlijk nog wel het minste . Het zijn de melt downs en gedragingen.
Gister zaten we op het terras .... allebei kregen ze een melt down . Voor anderen ziet dit eruit als een stel losgeslagen kinderen.
De anderen zitten er dan maar stilletjes bij. Auti zus schreeuwt dr longen uit dr lijf en auti broer kan buiten eten niet meer verdragen dus zet het ook op een schreeuwen.
Met 3 jaar kun je nog enigszins op empathie rekenen vanuit de omgeving ( meeste hebben weleens moeten dealen met een peuter puber) maar een kind van 9 wat zo uit z'n plaat gaat?
Zelf blijf ik wel rustig, maar je voelt de mensen kijken. Kan mezelf wel 100x vertellen ' laat ze maar denken' maar ergens knaagt het.

Ben met m'n zoon binnen gaan eten en m'n dochter kalmeerde gelukkig.
M'n man was er gister even klaar mee ( dan wordt hij stil en kijkt hij nors)dus heb ze allemaal even overgenomen en heb alle kids gedoucht.
Kon hij even emotioneel bijkomen, dat hielp, daarna was hij weer aan het geinen met de 2 kleinste dames.

Mijn zoon en dochter verschillen heel erg maar kunnen het wel goed vinden met elkaar. Dat is mooi om te zien. Ik denk dat ze voor elkaar niet zo ingewikkeld zijn om te ' lezen '.

Op zo'n ' terrasmoment' denk ik weleens .. moet ik nou iets gaan zeggen tegen die mensen? Mij verontschuldigen?
Tis eigenlijk vooral om te zorgen dat ze niet denken dat ik zo'n ' supernanny ' aflevering waard ben.
M'n kids hebben er niet zoveel aan ... misschien begrip?
Ik weet het niet.. misschien in elk geval een oproepje aan de moeders hier ; oordeel niet te snel 😉

Ik sprak laatst iemand over autisme en toen zei ik ; weet je hoe het is als je meerdere kinderen in een zwembad in de gaten moet houden?
Waar is die? Wat doet die? Gaat het goed ? Dat is de constante modus hier. Altijd ' aan' anders gaan er dingen mis. Je went er wel aan , dat wel.
Het is bijna een soort onderbewuste staat geworden. Elke dag bid en dank ik God voor de kracht en energie .. en geduld 😁
Ik typ deze blog maar ter gelijker tijd hoor ik alles wat te kids doen en zeggen... ja ze zijn al een tijdje wakker .. er was een mug .. en dan kún je niet meer in je bed blijven.
🦟
We doen extra ons best om te zorgen dat elk kind zich gezien voelt. Ook degene zonder autisme.
Het zijn allemaal lieverds 🥰

Xxx fijne dag nog !