Ivm zijn privacy ga ik niet teveel uitweiden ( gecontroleerd, is het is met een korte ei ) over struggles die we tegen komen .
Maar het is vast niet zo erg om te benadrukken hoe trots ik op hem ben en wat hij wél kan.
Onze zoon is met 6 gediagnosticeerd; autisme. Meeste ouders die de diagnose krijgen denken ' ja dat wist ik natuurlijk al lang, maar toch fijn dat het nu ook echt bevestigd is en ik het dus niet verzin'
Ik vind het toch echt reuze knap wat hij zich in die jaren eigen gemaakt heeft. Hij is nu 10.
Hij heeft geleerd hoe hij kan reageren op wisselende plannen.
Hij snapt een mate van sarcasme
Hij kan grapjes maken
Hij heeft geleerd hoe hij je ' nep' kan aankijken.
Hij heeft geleerd hoe hij toch iets uit zijn strot krijgt wanneer iemand zich voorstelt
Hij heeft geleerd hoe hij zijn kamer netjes houdt
Hij heeft geleerd hoe hij zijn werkbank netjes houdt
Hij probeert te snappen dat niet alle feiten nodig zijn om te delen 🫣
' ja dat is nu kapot en kan niet meer heel' ( als zus haar favo speeltje per ongeluk stuk maakt)
' die man gaat nu dood , want daar kun je niet meer beter mee worden'
' dieren hebben geen ziel dus je ziet hem straks niet in hemel, hij wordt nu opgegeten door wormen en andere dieren'
Dan vertellen wij hem dat sommige mensen op bepaalde momenten iets niet willen horen. Gevolgd door ' hoezo? Het is toch zo?' Van zijn kant.
Levert soms grappige situaties op en soms heel ongemakkelijk. Gelukkig is hij te stil om dit en public te doen bij vreemden. Hihi
Hij heeft een bepaalde mate van empathie aangeleerd en hij is natuurlijk ook zelf gewoon geen ijs konijn 🐇 autisten hebben ook gevoel .
Hij kan zichzelf helemaal aankleden
Hij kan dingen aantrekken die misschien niet helemaal lekker zitten.
Hij zal nooit liegen ( hooguit een andere manier van tegen de waarheid aankijken )
Hij zal niks stiekem doen
Hij is risico mijdend
Het is een schat en ik zeg met liefde 5x welterusten tegen hem en tel tot 5 wanneer ik hem knuffel en weer 5 tellen met een kus 💋
Xx
reacties (18)