Anna en Vera zijn er!

Op woensdag 7 december zijn onze dochters Anna en Vera geboren!

Op zaterdag 3 december ben ik in het ziekenhuis opgenomen met een te hoge bloeddruk. 150-100. Op maandag 5 december vond de gynaecoloog het tijd om in te leiden. Die ochtend kreeg ik een gel in mijn baarmoedermond. In eerste instantie gebeurde er weinig. De volgende ochtend had ik echter 3 cm ontsluiting. Omdat het druk was op de verlosafdeling mocht ik een dagje wachten...

7 december was dan de dag. 37 weken en 6 dagen zwanger. Ik werd ingeleid en bij 4 cm ontsluiting hield ik de pijn van de weeen niet meer en kreeg ik een ruggenprik. Dit werkte vrijwel meteen. Erg fijn. Hierna schoot de ontsluiting eerst niet op, maar om 5 uur had ik dan toch volledige ontsluiting. Mijn pijnstilling werd stopgezet zodat ik ongeveer een uur later persweeen zou voelen. Dit gebeurde ook. Het persen ging eerst niet helemaal goed, maar op een gegeven moment lukte het erg goed. Helaas zakte Anna (in hoofdligging) na iedere perswee weer terug naar haar plekje... Na een uur persen zonder resultaat besloten de gynaecoloog en verloskundige dat het welletjes was geweest en werd ik snel geprepareerd voor een keizersnee. Om 20.00 uur werd Anna geboren en een minuut later Vera. Helaas heb ik ze niet meteen gezien... pas nadat ze goedgekeurd werden door de kinderarts. Ze begonnen gelukkig wel allebei meteen te huilen en hadden dan ook allebei meteen een score van 10! Ze wogen 2920 en 2960 bij hun geboorte. Hartstikke mooie gewichten. En het zijn twee prachtige meisjes die nu al hun eigen karaktertje hebben...

Een week oud en ze zitten al bijna weer op hun geboortegewicht en doen het verder ook heel goed. Na iedere voeding lekker slapen en geven tussendoor nauwelijks een kik.

Ik heb gelukkig verlengde kraamhulp, want mijn mobiliteit is nog ver te zoeken. De keizersnee is echt tegengevallen, maar gelukkig gaat het inderdaad iedere dag ietsje beter. Ik heb ze allebei in bad gedaan en verder ben ik nu lekker aan het knuffelen met ze. Omdat de borstvoeding wel op gang kwam maar het aanleggen niet lukte, heb ik besloten om ermee te stoppen. Het was iedere keer een strijd. Ik ben er enorm rustig van geworden en slaap sindsdien erg goed. Het is gewoon belangrijk om zoveel mogelijk van ze te genieten en een gestresste moeder heeft niemand wat aan... Verder zou ik nog veel meer kunnen schrijven... mijn man en ik zijn allebei verliefd, op elkaar, maar momenteel misschien nog meer op onze dochters... het is echt een wonder en een geschenk om moeder te zijn van zulke lieve meisjes. :-)