Bevallingsverhaal..

Ik moet mijn bevallingsverhaal even kwijt. Voor mij is het heel heftig geweest.
Let op, voor je begint te lezen, het is een lang verhaal!

Vrijdag 12 oktober 2018, 08:30 braken mijn vliezen. Ik dacht al dat dat het was maar voor de zekerheid wachtte ik het nog even af het was immers zo’n klein beetje dat ik toch twijfelde of ik zelf niet wat liet lopen..
Nog geen 2 minuten later kwam er een flinke plons en toen wist ik het zeker. Ik belde mijn vriend die voor de grap nog zei ‘had het geen halfuur eerder gekund?’ Hij was namelijk net 5 minuten op zijn werk, haha. Hij zou nog even wat puntjes op de i zetten en zou dan naar huis komen.
Ik zei nog het heeft geen haast, ik heb geen weeën of kramp, maar hij wilde graag thuis zijn. Mijn moeder kon ook elk moment binnen komen. Ze zou deze dag al langskomen dus dat kwam goed uit! Ik was namelijk op dat moment alleen thuis met mijn dochter en kon geen stap verzetten zonder dat er een plons vruchtwater kwam.
Om kwart voor 9 was moeders er en om half 10 kwam vriendlief binnen stappen. Daar zaten we dan met zijn allen.... Te wachten tot er wat ging gebeuren.
Om 15:30 was de verloskundige er en zij ging even wat controles uitvoeren (bloeddruk, temp en hartje luisteren). Ze vertelde dat als er morgenochtend om half 9 nog geen verandering zou zijn, zoals weeën, ik overgedragen zou worden aan het ziekenhuis en dan aan de ctg zou moeten en dat zij dan met mij een inleiding zouden bespreken. Je mag namelijk niet langer dan 24 uur met gebroken vliezen lopen zonder dat er weeën activiteit zou zijn. Dit i.v.m. Infectiegevaar.
Dit kwam even hard binnen want ik had er alles aan gedaan om niet ingeleid te hoeven worden aangezien dat de vorige keer niet goed bevallen is. Letterlijk en figuurlijk :)
Maar ik wist ook dat we nog heel wat uren te gaan hadden dus dat de kans groot was dat het gewoon spontaan zou beginnen. Om 22:00 gingen we naar bed en had ik af en toe wat weeën. Dan lig je in bed en kan je niet slapen omdat het allemaal toch wel spannend is en je aan het afwachten bent wanneer het echt gaat beginnen.
Ik was lichtelijk teleurgesteld toen ik om 00:45 voor de 5e keer naar de wc moest en merkte dat de weeën afgenomen waren..

01:00 ik voel weer een wee. Dus toch niet afgezakt! Hopelijk zet het door..
01:30 om de 5 minuten weeën van 1 minuut of langer. Moeders gebeld dat ze weer kon komen en daarna de verloskundige gebeld.
02:00 getoucheerd, 4 cm ontsluiting. Ziekenhuis werd gebeld en we konden komen. Snel mijn schoonmoeder gebeld en die was hier binnen 15 minuten om op ons dochtertje te passen.

Eenmaal in het ziekenhuis duurde het een tijd voor de verpleegkundigen op de kamer kwamen dus ben ik onder de douche gestapt. Wat een verlichting geeft dat als je rug weeën hebt!!! Van te voren nooit gedacht dat een warme douche zo goed zou werken.

03:45 al een beetje persdrang, onder de douche vandaan en op bed gaan liggen zodat ze me konden toucheren. 5a6 cm ontsluiting. Dat schiet ook niet op...
Veel last van rug en been weeën en gevraagd om pijnstilling. Ik kreeg diamorfine door het infuus die al geplaatst was en ik kon zelf elk kwartier drukken. Dit zou de scherpe randjes van de pijn wegnemen.
Helaas ben ik slecht te verdoven en hielp dit niet. Ik werd alleen behoorlijk draaierig. Ik bleef drukken maar mocht helaas niet baten..
04:00 infuus werd geplaatst. Dit werd gedaan uit voorzorg omdat mijn placenta niet losliet na de bevalling van mijn dochter. Mocht dit nu weer gebeuren of ik zou veel bloed verliezen, konden ze mij gelijk wat toedienen.
04:45 weeën storm!! Wat men een weeën storm noemt is als je 4 a 5 weeën per 10 minuten hebt. Ik had er 7 a 8 per 10 min. Heel heftig en dit kon ik slecht volhouden.
Zijn hartslag daalde naar 60 en ik moest zo snel mogelijk op mijn linkerzijde draaien. Dit werkte niet voldoende en werd op mijn rechterzijde gedraaid. Uiteindelijk herstelde zijn hartslag en gingen ze mij weer toucheren. Nu viel het infuus ook uit mijn hand dus tijdens de weeën storm hebben ze mijn infuus opnieuw in moeten brengen.
05:30 volledige ontsluiting! Ik mocht gaan persen. Met alle kracht die ik had perste ik en probeerde ik hem eruit te krijgen. Maar na de hele dag en nacht op geweest te zijn en de weeën storm, was ik ontzettend moe.
Ik was het uiteindelijk zo zat dat ik om een keizersnede heb geroepen omdat ik niet meer kon. Ik was zo moe en had zoveel pijn..
Gynaecoloog werd erbij geroepen en heeft mij nogmaals getoucheerd. Melle lag nog te hoog en moest goed indalen. Ik moest nogmaals zo goed en zolang mogelijk mee persen en zo kon zij ondertussen voelen of hij al lager kwam. Helaas, hij wilde niet goed indalen.

06:15 er werd besloten om over te gaan op een keizersnede omdat het mij zelf niet zou lukken. Ik heb vanaf toen alle persweeën weg moeten zuchten. 7 a 8 weeën per 10 minuten weg moeten zuchten i.p.v. meepersen! Wat was dat zwaar..
Alles en iedereen werd opgetrommeld en om 06:30 werd ik naar de OK gereden.
Eenmaal daar werd alles in gang gezet en werd bij mij de ruggenprik gezet. Aangezien ik mij niet kon ontspannen door alle weeën, hebben ze mij met 3 man moeten vasthouden en hebben ze er 7x over gedaan om de ruggenprik goed te kunnen zetten. Het was zo lastig om me goed te kunnen ontspannen.
Gelukkig was het gelukt, anders werd het onder narcose gedaan.
Tijdens het zetten van de ruggenprik sneuvelde het infuus weer dus toen ik lag, is het infuus weer geplaatst op een andere plek.

Daarna ging het allemaal heel snel. Na, voor mijn gevoel, een paar minuten werd onze zoon geboren om 07:04. We wisten van te voren niet wat we kregen dus het was een verrassing welk geslacht we zouden zien.
Na een mooie dochter nu een mooie zoon.. Een koningskoppel! Ik voel me gezegend met beide kinderen. Mijn eerste vraag was wel of Melle een sterrenkijker was. Mijn dochter was dit namelijk en ook zij daalde in 1e instantie niet goed in en bleef te hoog zitten. Zij kwam uiteindelijk wel omdat ze met de voorlaatste perswee draaide waardoor ze ‘goed’ lag.
Melle was inderdaad een sterrenkijker.. Net als zijn zus.

Het herstel gaat goed. We zijn nu ff ruim 2 weken verder en ik ben al een paar keer weggeweest. Wel steeds met mijn vriend of moeder erbij, alleen kan nog niet omdat ik niet mag tillen.

Hoe ik mij voel na deze bevalling? Ik heb mij een hele tijd schuldig gevoeld naar mijn dochter toe. Ik mag haar door de keizersnede niet optillen en verzorgen. En dat nu ze mij hard nodig heeft met al deze veranderingen. Ze is het zo gewend dat ik bij haar ben en van alles met haar doe..
Ik snap nu achteraf ook niet waarom ik gevraagd heb om een keizersnede maar snap nu wel dat ik het niet gekregen heb omdat ik het wilde. Het is zo gegaan omdat het niet anders kon.
Ik heb een hele nare nasmaak overgehouden aan de bevalling en ik heb er ook nachtmerries over gehad.
Over een paar weken heb ik een nagesprek en controle met de gynaecoloog en daar hebben we ook een aantal vragen voor op papier gezet. Zodra die beantwoord zijn, denk ik dat ik verder kan en het langzamerhand achter mij kan laten.

Verder geniet ik ontzettend. Melle is nog steeds een hele lieve, tevreden en relaxte baby en komt ‘s nachts maar 1x.
Hij drinkt 6x per dag en doet het daar goed op.

Voor diegenen die het tot het eind volgehouden hebben, chapeau! En bedankt :)
Liefs :kus