Verdriet: ik wil niet meer vragen waarom

*Ik wil niet meer vragen waarom
Waarom je weg bent, waarom het een ander wel is gegund..
Ik wil geen tranen meer, geen steen op mijn maag
Ik wil het anderen gunnen zonder jaloezie, zonder afgunst
Ik wil niet meer vragen waarom*

Ik moet even van mij afschrijven..
Begin mei heb ik een miskraam gehad en ik merk dat ik nu aan het verwerken ben.
Ik vind het mooi hoe je als vrouw vanaf dag 1 een connectie kunt hebben met zo'n klein wezentje.
Ook valt dit me zwaar..
Ik vond het moeilijk om van een collega te horen dat ze zwanger is.
Ik was blij voor haar, natuurlijk.. maar daarna heb ik zo gehuild..
Vandaar ook mijn tekst hierboven.. ik wil me niet meer afvragen waarom het mis ging..
Het doet te veel pijn...
De ene dag kan ik heel vrolijk zijn, maar de andere dag kan ik het verdriet zo met me meedragen.
Er is niet echt iemand in mijn omgeving die een miskraam heeft gehad. Ze komen met goedbedoelde adviezen.
Ze willen me opbeuren met zinnen als:
Je bent nog jong
Je kunt in ieder geval zwanger raken
Het was gelukkg nog vroeg in de zwangerschap
Je kunt ook een voldragen kind verliezen
Wat ga je er goed mee om(zonder daadwerkelijk met.mij in gesprek te gaan hoe ik me voel)

Ik vind het lastig en ook al wil mijn man met me erover praten, toch voel ik me heel alleen hierin..
Gek he...

2427 x gelezen, 2

In Zwanger worden

reacties (13)


  • Zilvertje

    Heel herkenbaar. Vorig jaar 21 september miskraam gehad. Inmiddels weer zwanger 16+4 weken. Het gevoel van de angst blijft. Iedereen roept, kijk dat het nu goed gaat. Ja, tot nu toe wel... Maar ik heb pas rust als de gezonde baby in mijn armen ligt. Sterkte!

  • Thorunn

    Dankjewel en ik wens je een gezonde,.onbezorgde en voorspoedige zwangerschap toe!

  • hjdv

    Heel herkenbaar. Zelf 28 april met 10 weken een miskraam gehad. Vorige week kwam m'n schoonzusje met haar 6 weken oude baby op bezoek. Ik heb boven echt even een potje zitten janken. Waarom zei wel en wij niet. Vond het aan de ene kant ook niet zo fijngevoelig om met haar baby aan te komen stappen maar aan de andere kant moet ik er ook doorheen. M'n zus is ook zwanger, we scheelden 8+5 weken. Ook dat zal moeilijk blijven. De miskraam was twee dagen na m'n man z'n verjaardag, de uitgerekende datum twee dagen na m'n vader zijn verjaardag. Ik denk dat ik die datums nooit meer vergeten zal. Ik heb voor mezelf een ketting gekocht met een vlindertje eraan, als tastbare herinnering aan ons kindje. Vooral de eerste 1,5 week ben ik erg verdrietig geweest, nu gaat het wel weer aardig. Maar ik denk dat het wel scheelt dat ik zelf nog steeds niet schoon ben, ik moet maandag voor een curettage, daar ben ik dag in dag uit mee bezig. Misschien komt het daarna wel weer meer aan de oppervlakte. Sterkte met het verlies van jullie kindje!

  • Thorunn

    Oh, wat vreselijk oneerlijk ook voor jullie... Ik herken de tranen ook zeker...zeker ook lastig met zwangere mensen in de buurt. Ik was vandaag ook met de zwangere collega en heb haar rustig verteld dat ik blij voor haar ben, maar het ook lastig vind. Ze reageerde heel begripvol, dus dat is fijn..

    Ik wil je heel veel sterkte wensen met jullie verlies en ook met de curretage die komt

  • Omg2

    Heel veel sterkte! Ik kan me helemaal voorstellen dat je je zo voelt. De angst is er bij veel vrouwen en als het ook werkelijk gebeurt dan kom je echt in een nachtmerrie terecht. Verwerk het in de tijd die je zelf nodig hebt, wat iedereen om je heen ook zegt. Jij moet er uiteindelijk mee leren leven en het een plekje geven.

  • Thorunn

    Dankjewel!

  • Mama-van-7-wondertjes

    Ik voel je verdriet. Maar weet dat het met de tijd echt beter word. Blijft altijd wel een plekje houden in je hart. Ik zelf heb er twee gehad rond 13 wkn bij de eerste zwangerschap. Neem even je rust en ga je niet helemaal gek maken. Sterkte met je verdriet

  • Thorunn

    Dankjewel! Dat is niet niks rond de 13 weken.. Wat naar voor jullie

  • LuveMyFamily

    Sterkte♡ mijn miskraam was in 2010 4 maanden erna was ik weer zwanger en mijn zoontje is bijna 9 het blijft altijd gevoelig

  • Thorunn

    Dankjewel

  • Zeldawarrior

    Vorig jaar mei heb ik ook een miskraam gehad en ik herken veel in wat je schrijft. Het is zwaar en het kost echt tijd om te verwerken. Je wordt er vaak aan herinnerd dat je een kindje had kunnen hebben terwijl je nu met lege handen achterblijft. Wat ons heeft geholpen, is om het kindje (9 weken zwangerschap) een naam te geven en een afscheidsritueel te maken met het gezin. Zo konden we het beter een plekje geven. Want wat er ook gebeurt, dit kindje houdt altijd een plekje in je hart. Heel veel sterkte en een dikke knuffel van een mede-sterretjesmama. ❤

  • Thorunn

    Wat naar voor jullie ook

    Een afscheidsritueel, dat is heel mooi!

    Het kindje heeft een plekje in onze tuin, met een mooi steentje.. zo is het toch dichtbij..

    Bedankt voor je reactie en ook een knuffel voor jou!