Waar komt die onzekerheid toch vandaan?

Ik weet niet wat er de laatste weken, maar vooal de laatste dagen aan de hand is! Voel me onzeker door de spiegel! Elke keer wanneer ik erin kijk zie ik er niet uit, mijn haar zit niet, voel me dik (naast mijn mooie dikke buik), zie een opgezwollen hoofd, een lichaam waar geen hip kledingstuk meer omheen zit! VRESELIJK gewoon. Elke dag zie ik mensen om me heen waar ik ook weer naast wil gaan lopen zonder jaloers op te zijn.

Van de ene kant ben ik heel trots op mijn zwangere buik en het kleine wondertje wat er in zit! Altijd wanneer ik een zwangere vrouw zag wist ik dat ik ook zwanger wou zijn, en het liefst voor altijd want die vrouwen vind ik echt mooi, maar nu ben ik het zelf maar zie er heel anders tegen aan.

Voorheen lette ik altijd op mijn lichaam, zorgde ervoor dat ik de hipste kleding aan had en was totaal niet onzeker!!! Nu is het helemaal omgeslagen.

Ik maak het vriendlief soms ook moeilijk, want dan ben ik zo achterdochtig als hij naar vrienden toe gaat. Als hij een keertje gaat stappen (wat hij al bijna niet meer doet) zit ik thuis en slaap ik vervolgens de hele nacht niet omdat ik dan zit te denken wat voor mooie vrouwen er allemaal rondlopen, die aantrekkelijk zijn, aantrekkelijker dan deze meid die de blog schrijft..

Ik maak me helemaal gek, en dat is zeker niet goed voor de kleine in me buik! Ik wil hier graag vanaf voor mezelf, mijn vriend en ons klein wondertje! Ik denk er ook altijd maar aan dat wij straks mama en papa worden en dat wij hier samen voor hebben gekozen. Als hij een ander leven wilde hadden we geen huis gekocht, voor de baby gekozen en de rest er allemaal omheen! Hij laat me ook wel weten dat ik zijn alles ben en hij geen leven zonder 'ons' kan voorstellen, dus waar maak ik me dan zorgen om (ZUCHT)..

ik hoop dat ik de laatste weken kan gaan genieten van de zwangerschap maar ook kijkend naar mezelf en mijn vriend..

Ik wil niet steeds in tranen uit barsten door mijn onzekerheid!