Spuugzat!!!!

Misschien een slaapregressie? Ik lees in de berichten dat je kindje 2 is. Dat zou dus heel goed kunnen. Ik zou er overigens geen strijd van maken. Je kind doet het ook niet expres moet je maar denken. Zijn fases en hoe vervelend die ook is nu: probeer je er zo min mogelijk tegen te verzetten. Mogelijk een slaapcoach om tips vragen?

Mijn kinderen hebben ook zo'n periode gehad. Super vervelend. Hoe vaak ik de film Titanic wel niet heb gezien in de tijd. Nu komen ze nog geregeld s nacht nog even kijken of ik wel echt in bed lig. Ik kreeg hier ooit de tip om niet te denken over de dag daarna, maar bewust het moment te beleven. Gek genoeg gaf het mij begrip voor de situatie.

Wij hebben de liefde van een moeder methode gedaan. Sòren kreeg vanaf 18 maanden een vloerbed, met groot matras en valbescherming, we zitten er nu om half 8 bij tot hij in slaap valt, meestal duurt het zo n 15 minuten. Hij mag even uitrazen en contact zoeken, wetende dat hij veilig is en dat wij er zijn en dat ie mag gaan slapen, daar geeft hij zich na een knuffel en een kus aan over. Hij is nu 2,5 jaar, eens zullen ze het kunnen, maar voor nu is dit goed

Hier duurde het tot 2,5 jaar. Weinig hoopgevend dus. Maar wat bleek toen. Hij ging eindelijk een paar woorden praten. Bleek van heel veel dingen bang. Maakt zich dan helemaal gek. Schaduw achter het gordijn van de bomen ziet hij aan voor een koe. Hoekjes en donkere gaatjes kan wat uitkomen enz. We hebben dus heel lang getobt zonder dat we écht wisten wat er was. En hier net als jij ook van álles geprobeerd. Nu kunnen we het bespreken en dat maakt dat hij praktisch altijd doorslaapt. S avonds vraagt hij of er bijvoorbeeld een koe zit. Dan zeg ik nee dat is de boom (overigens is hij ook bang voor duiven vanwege dat geroekoe). Als er een duif zit vraagt ie of hij binnen kan komen. Nee dat kan niet. Dan is hij gerust gesteld en kan slapen.

De nachten dat hij nog wel eens wakker wordt is vaak als hij het middagdutje overslaat. Oververmoeidheid zorgt hier dus wel voor een toename. Wij gingen trouwens nooit met hem naar beneden. Ik bleef altijd op z’n kamertje. Wel lekker kroelen en dan weer terug en dat 5x per nacht. Snap zelf niet hoe k het volgehouden heb eigenlijk 🙈

Niet erg pedagogisch, maar wij hebben hem in zo'n fase zittend in de hoek gezet. 's avonds weleens. Gewoon midden in de nacht ook. Dat werkte enorm goed. Hij wachtte netjes stil in de hoek tot we terug kwamen. Dan gaven we hem de neutrale keuze: wil je blijven zitten of wil je gaan slapen?

Dus NIET als straf, knuffels mogen mee in de hoek, speelgoed niet (we gebruiken een hoek sowieso nooit als strafplek, zijn slaapkamer in principe ook niet) , maar gewoon als keuzemiddel. Stukje gevoel van controle geven.

Quality time voor het slapen gaan helpt ook vaak. En verder moet je zelf inschatten: is het echt mama missen? Of is het gewoon aandacht vragen en klieren? In het laatste geval kan je gewoon streng zijn. Benoemen dat het nacht is, slaaptijd. Leeftijd maakt niet uit. Baby's van 2 maanden begrijpen de bedoeling vaak ook gewoon als je een keer boos bent, dat ze even niet moeten zeuren en gewoon gaan slapen.

Het is een kind ;)

Hier hielp duidelijkheid geven. Als je eenmaal weet dat er niet écht iets mis is, kan je best strenger zijn. Wij hoefden meestal maar één keer duidelijk te zijn. “Nou is het tijd om te slapen. Je kan hard huilen maar we gaan niet naar beneden. Dikke kus, lekker slapen.” En dan vooral niet uit bed en ook gewoon even laten doen. Lastig, maar het werkt wel.

In bed nemen totdat je weer helemaal vol energie en moed zit en dan opnieuw in eigen bed proberen? Onze kleine kroop eerst ook steeds over me heen wanneer we samen sliepen, maar ik zei dan heel duidelijk wat haar plekje is en legde haar daar neer (wel 10x herhalen hoor) en beantwoorde zo min mogelijk initiatief van haar op interactie. Bed is om te slapen. Daar luistert ze (wonderbaarlijk) naar. 🤭

Hoi hoi ,

Wat vervelend dat je zo in de weer bent snachts !

Uit je berichtje voel ik al flinke irritatie , kan het zijn dat hij dat ook bij je voelt en het daardoor wellicht alleen maar langer duurt ?

Ik heb hier een mannetje van 1,5 die nog geen nacht heeft doorgeslapen en moet er nog steeds 5/6 keer per nacht uit .. vaak helpt t al als ik z’n handje vast pak door de spijlen van z’n bedje en laat weten dat ik er ben .. soms ook niet dan is het echt troosten en weer terug leggen .. super vermoeiend helemaal met je eens maar ik denk dat je moppie je gewoon even nodig heeft

Ik denk dat hij je mist...

Neem m lekker mee in bed. Je zult zien dat jullie dan beiden goed slapen 😴

Ja daar word je radeloos van. Wij gaan altijd wel naar ons zoontje toe en krijgen hem meestal wel rustig, maar vorige week ook een keer niet. Toen heb ik hem toch terug in bed gezet, slaapliedje aan en weggelopen. Hij ging meteen staan en brullen en ik dacht dit zal niets uithalen, maar na 10 min was het toch stil… als het langer duurt zou ik er ook wel weer heen gaan hoor. Hopelijk is het een fase.

Hoeveel slaapt hij overdag nog, toch niet te veel?

Hier ook 19mnd en al enkele weken soms nachten krijsend wakker. Lampje helpt haar wel iets want helemaal donker vind ze eng Kan je man wat doen? Hier is ze bij haar vader uur aan het krijsen. En krijg ik er in 10min weer in bed. Zijn periodes dat andersom is.

Bedankt allemaal voor de reacties 🙏🏻

Was het vannacht zo enorm beu, heb ook even een flink potje gehuild. Bij ons in bed is geen doen, dan krijg ik vingers in mn oren neus en mond, kruiptie dwars over mn hoofd. Alles behalve slapen. Ben er vannacht ook een tijdje naast zn bedje gaan zitten, maar het geroep ging onverminderd door.

Ik begrijp het gewoon niet, en tuurlijk sta ik voor hem klaar als er wat is. Misschien zie ik wat over het hoofd, geen idee. In de reacties las ik in ieder geval dat er meer ouders zulke periodes hebben, en ook daar komen we wel doorheen. Maar zo’n lange tijd al op halve nachten begint me wel enorm op te breken..

Misschien is hij eraan gewend geraakt dat hij aandacht krijgt zodra hij roept?

Is het misschien nog een optie om een matras bij hem op de kamer te leggen en daar dan zelf te gaan slapen? Ik heb vannacht ook bij mijn dochter (net 2 jaar) op haar kamer geslapen en ze ging toen ik eenmaal bij haar bleef, slapen. Ze was ook mama/papa aan het roepen. Als we haar bij ons in bed nemen denkt ze dat ze mag spelen dat is helaas geen optie.

Dit heeft mijn zoontje ook 3 maanden lang gehad was ook zo vermoeiend. Maar gelukkig is het daarna over gegaan ik was helemaal over vermoeid

Lekker bij je in bed nemen. Als je hem oppakt, dan is het blijkbaar goed. Naar beneden gaan enzo hebben wij nooit gedaan. Wij liggen al weken met zijn vieren in bed 's nachts. Niet altijd fijn. Ik weet dat het vanzelf een keer beter wordt

Heeft mijn zoontje ook gehad. Wil gewoon bij zijn ouders zijn. Hij sliep een tijdje bij ons en nu gaat slapen weer beter en lekker in zijn eigen bed.

Hier kwam dat soor kiezen.. hij huilde niet, had pcm gegeven maar elke nacht werd hij wakker en dan ook urenlang.. dat was niet leuk! Maar gaat hopelijk snel over, ook al zijn het geen tandjes

Ik zou proberen niet meer naar beneden te gaan en gewoon boven blijven. Even troosten en hup weer naar bed.

Aan de andere kant is je zoontje nog maar 19 maanden.. misschien wil hij gewoon samen slapen?

Ik ben dit keer ook van plan gewoon tot 2 jaar samen te slapen. Bij mijn eerste hield ik me veel te streng aan alle regeltjes 😞

Bij jou in bed slapen?

Dit had mijn zoontje ook toen hij 1,5 was. Hier was het echt verlatingsangst en alleen in het donker toch ineens heel spannend vinden. Wij gaven hem een kusje, legde hem weer neer en zeiden ‘ga maar slapen lieverd, papa/mama zijn er altijd’. En dan zaten we naast z’n bed op een stoel totdat hij sliep. Dit een tijdje volgehouden en toen kreeg hij het vertrouwen weer. Is vermoeiend maar ze zijn nog zo klein, het komt weer goed (:

Ik snap dat het heftig kan zijn maar misschien heeft je kindje je gewoon nodig? Je zegt zelf zodra je hem pakt is er niks aan de hand. Hij wil zijn mama dus om hem heen.

Zou zeggen neem hem lekker bij je.

En vragen of hij naar beneden wil is niet erg handig, en zou ik ook niet aan beginnen.

Hij doet dit echt niet om jou dwars te zitten…

Ai, dat klinkt heel lastig en vermoeiend! Bij deze een antwoord van een psycholoog :) Gedrag dat beloond wordt, blijft bestaan. Misschien werd jouw zoontje eerder kort wakker en ging hij weer slapen, maar hij heeft nu (onbedoeld en onbewust) geleerd dat als hij jou roept, er van alles gebeurt (opgetild worden, praten, eten, etc.) De oplossing hiervoor zou zijn om het gedrag te doorbreken door je zoontje te leren dat het roepen niet meer loont. Gedrag afleren kost altijd moeite: eerst zal hij harder roepen, dan overstuur worden omdat de verwachte beloning uitblijft. Dan weet je eigenlijk dat jouw reactie inderdaad de beloning van zijn gedrag is en dat de oplossing is om die conditionering te doorbreken. Moelijk natuurlijk, maar wat nachten volhouden en hij zal waarschijnlijk wel weer gewoon gaan slapen als hij even wakker wordt. Je kan bij het afleren eerst naar hem toegaan als hij roept, duidelijk zeggen bijv. ‘het is nacht, nu gaan we weer slapen’ en weer weglopen. Hier consequent in zijn, eventueel om de 10 minuten herhalen als nodig, (maar dus niet optillen en proberen het op te lossen op allerlei manieren). Dan kan je dit afbouwen naar ook niet meer naar hem toe gaan en merk je waarschijnlijk dat het roepen afneemt en dan ophoudt. Daarna kan hij natuurlijk nog steeds op je rekenen, maar zal je waarschijnlijk aan zijn manier van roepen kunnen horen of er echt iets is en afhankelijk daarvan reageren. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Kan me voorstellen dat dit slopend is want het geroep van onze kinderen doet een groot emotioneel beroep op ons. En als dit ook nog je nachtrust kost, is dat helemáál vermoeiend alsof je geen moment rust hebt.. Veel succes!

Of er echt wat aan de hand is geen idee.

Ik lig nu ook wakker met mijn dochter die zegt ik wil niet slapen... Nja oke ze valt rond 4e vast in slaap en morgen een betere dag hoop ik dan maar. Een keer in de maand heeft zij altijd zo'n dag of zelfs een week...

Ik snap dat het frusterend is, omdat je zelf ook wilt slapen en er niet echt iets kan doen.. Hoop dat hij snel weer slaapt!

.