Is dit nog typisch peutergedrag?? +icm hsp

Dit liet onze 2,5 jarige toen ook zien na de geboorte van zn zusje.. Gaat hier beter na 1,5 jaar aan haar en de situatie wennen (medisch verhaal) Wij hebben hem nog meer gegeven omdat zijn behoefte echt was zie en hoor mij. Vasthouden als een baby, knuffelen als een baby als hij dit soort dingen initieerde

Dit klinkt als volstrekt normaal peutergedrag.

Klinkt als onze jongste van 1,5 🤭 Ik vond 2 tot 3 jaar echt een vreselijke periode en zeker 2,5 wel een piek. Ik ben absoluut hsp en sta op standje overleven. Ik ben aan het aftellen tot de oudste naar de basisschool kan en dan is het nog 2 jaar 'overleven' tot onze jongste naar de basisschool kan. Gelukkig zijn er ook veel leuke momenten. Dat maakt alles weer goed. Heel cliché. Owja, het is ook een van de redenen dat ik werk. Ik zou gek worden als thuisblijfmoeder

Ik vond 2,5 tot 3,5 een vreselijke leeftijd.

Blij toe dat ze lekker drie dagen naar de opvang gingen en zo kon ik drie dagen bijkomen op mijn werk. Zeker in combinatie met jouw hsp snap ik nog steeds jouw keuze voor thuisblijfmoeder niet...

Mijn peuter kan ook enorme woede aanvallen hebben, dat ik denk: is dit nog normaal? Alleen niet met gillen, meer schreeuwen en huilen, zich op de grond storten en zichzelf soms pijn doen… helemaal buiten zichzelf, maar niet vijf keer per dag.

Ik denk dat die driftbuien zich bij ieder kind weer anders uiten. Ik denk dat het wel ‘normaal’ is. Herken wel dat het je kan uitputten….

Misschien nog een dag(deel) opvang/psz erbij?

Ja.

Praat hij goed? Praat jij veel met hem?

Hij moet zich vooral gesteund voelen dat hij zich uit. Dit op deze manier is voor hem de enige manier die hij nu kent. Probeer dat in je achterhoofd te houden.

Ik vond de leeftijd van 2,5 tot 3,5 jaar echt vreselijk om deze reden😅.

Al denk ik dat er bij jullie inderdaad wel veel veranderingen zijn dat dat mee speelt.

Misschien is 1 ochtend psz te weinig, misschien is 2 of 3 beter voor hem zodat hij zijn energie etc ook kwijt kan.

Klinkt heel normaal, hij heeft zo te horen extra behoefte aan jouw nabijheid. Voor jou vermoeiend, voor hem nodig. Misschien wat hulp vanuit je netwerk, die af en toe even op de baby past of de oudste aandacht geeft?

Dit zul je met 2 Kinderen vaker gaan ervaren ben ik bang. Ik word soms helemaal gek van het feit dat ze de hele dag "mama, mama, mama" zeggen en raak soms ook helemaal overprikkeld. Tegelijkertijd is het fantastisch als ze zo klein zijn en je nog zo nodig hebben. Later verlang je vast nog wel eens terug;-)

Misschien moe door de indrukken vd psz? Misschien is je kindje ook hsp en is het daardoor allemaal even te veel? Tips: zelf vroeg op bed, overdag even bijslapen met de baby en man of iemand anders even met de peuter naar de speeltuin ofzo. Rustig blijven, emoties benoemen (jij huilt, want jij bent moe/verdrietig/boos). Hier laatst ook een vreselijke driftbui van bijna een uur. Pas toen ik zei: we zijn niet meer boos kwam ze direct om een knuffel (hadden haar toegesproken dat gooien met bestek en eten niet mag en stoel daarom even omgedraaid van de tafel omdat ze niet luisterde). Wij ook van geleerd dat we sneller benoemen dat we niet boos (meer) zijn.

Misschien moe door de indrukken vd psz? Misschien is je kindje ook hsp en is het daardoor allemaal even te veel? Tips: zelf vroeg op bed, overdag even bijslapen met de baby en man of iemand anders even met de peuter naar de speeltuin ofzo. Rustig blijven, emoties benoemen (jij huilt, want jij bent moe/verdrietig/boos). Hier laatst ook een vreselijke driftbui van bijna een uur. Pas toen ik zei: we zijn niet meer boos kwam ze direct om een knuffel (hadden haar toegesproken dat gooien met bestek en eten niet mag en stoel daarom even omgedraaid van de tafel omdat ze niet luisterde). Wij ook van geleerd dat we sneller benoemen dat we niet boos (meer) zijn.

Jahoor klinkt heel herkenbaar!! De oudste was ook net 2 toen zn broertje werd geboren.

Kan je zoontje wel goed praten?

Kan zeker door verandering komen van een baby erbij. Extra aandacht van mama vragen, want die heeft opeens ook een baby vast.

Dat huilen heeft mijn jongste (net 2) ook. Net nog... wilde naar papa toe, wilde niet naar papa toe, wil met mama mee, wil niet bij mama enzovoort enzovoort. Met als gevolg: zichzelf midden in de tuin op de grond gooien en door krijsen (gelukkig hebben wij niet zulke lastige buren)

Ik laat hem vaak of even heel hard krijsen, of ik haal hem uit de situatie. Gisteravond op bed bijvoorbeeld: wel een slaapzak, geen slaapzak, wel een deken, geen deken, niks was goed. Even na onze slaapkamer, kalmeren en toen was hij weer voor reden vatbaar. Slaapt met zijn broer op een kamer en die wilde heel graag slapen.

Ik ben niet hooggevoelig, maar merk nu in mn zwangerschap dat het mij ook extreem uitput.

Misschien toch nog een halve dag extra naar de psz? Breng mijn oudste nu ook een dagdeel per week, deze week voor het eerst gedaan en ik voelde mij even gemeen dat ik hem achterliet, maar toen ik thuis kwam en ik had even rust was ik zo opgeladen... even een dagdeel geen geruzie aan mijn hoofd (mijn zoontjes kunnen niet zonder elkaar, maar vliegen elkaar wel 20x per dag in de haren met al het gegil en gekrijs dat daar bij komt kijken).

Klinkt in mijn oren wel als typisch peutergedrag. Je kan bij het consultatiebureau om advies vragen. Misschien wat vaker naar de peuterspeelzaal? Een ochtend per week vind ik wat weinig.