Wat een stuk eigenwijs vreten is die peuter van ons😵💫 Al een week lang wordt hij wakker snachts en WIL NIET SLAPEN maar LEKKER SPELEN Schreeuwt het huis bij elkaar, huilen. Als ik bij hem ga kijken en weer weg ga is het een drama. Hij wil bij mama slapen in bed. Dit al een week lang. Ben zeer moe inmiddels. Overdag is hij niet te genieten, echt een monster gewoon. Hartstikke vermoeid. Ik ben dan ook ontzettend moe, maar owee MAMA MAG NIET SLAPEN DAT WIL IK NIET!!!!
Vandaag komt de slaaptrainer binnen, hopelijk is dat een deel vd oplossing 😵💫
Oh vrouw, hier geen herkenning mbt het slapen. Maar wel mbt die sterke wil. Zullen ze later vast veel aan hebben, maar man.. zo lastig. Hier eentje met een ijzeren sterke wil en hoge mate van autonomie. Ze komen er wel, maar het vraagt enorm veel van je als ouder. Succes!
Ik herken hier mijn dochter van nu 9 in. Zij was ook zo volhoudend en had echt lastige fases. Zij is zeer intelligent (mogelijk hb, maar testen we niet zolang we met extra begeleiding vanuit school uit de voeten kunnen) en erg gevoelig.
Wij namen haar bij ons in bed. En ja, dit ging vanzelf over en nee, onze oudste 2 hadden dit niet, maar niet alle kinderen uit één gezin hebben baat bij dezelfde wijze van opvoeding.
Onze jongste (bijna 3) kan er ook wat van. Ook volhardend. Slaapt soms bij ons en soms in eigen bed. Slaaptrainer werkt wel redelijk en als ze dus tot de ochtend in haar bed slaapt, prijzen we haar de hemel in :).
Wij vinden het de strijd s nachts niet waard. Met andere dingen, die ik belangrijker vind, ga ik de strijd wel aan. Wij hebben keurig opgevoede kinderen. En ja, ook die van 9 is een heerlijk meisje wat goed luistert en slaapt sinds haar 4e altijd ‘keurig’ in haar eigen bed.
Dus maak je niet te druk over die nachten bij jou in bed. Als jullie allen dan beter slapen, kies hier dan voor. Slaap je zelf dan ook niet, vind ik het een ander verhaal. Maar iig: relax! Een peuter die af en toe zijn zin krijgt met mama of papa in de buurt is niet direct verwend. Die heeft dan even (extra) nabijheid nodig, denk ik dan.
Ik zou er denk ik even niks mee doen, dan blijft ie maar wakker en gaat ie spelen, soit. Schreeuwen ed zou ik zo min mogelijk op reageren. Niet steeds er naar toe, en zo saai mogelijk houden als je er wel naar toe gaat. Alleen maar neerleggen, zeggen dat het slaaptijd is en weer weggaan. Echt strikt blijven.
Of ga bij hem liggen als het daadwerkelijk helpt dat je bij hem bent. Dan bouw je dat straks weer af.
Maar probeer uit de strijd of het gevoel van strijd te blijven.
Overdag samen chillen, eerst een frisse neus halen en daarna even lekker op de bank voor de tv hangen. Iets voor echte ukkies aanzetten, lekker rustige tv. (Charlie en de getallen deed het hier altijd goed) Heb je kans dat ie nog wegdoezelt ook. En zelf ook even vroeg naar bed met dit soort fases.
Hij gaat niet spelen.. dan was het prima geweest voor mij. het gaat hem er juist om om bij ons in bed te liggen. En dat begint met roepen en eindigt in schreeuwen en huilen. Echt rustig daarover communiceren kan niet.. vannacht vooral laten huilen😣 echt heeeelemaal niet leuk, bah.. gelukkig werd de baby er niet wakker van, en zoals afgesproken kwam ie toen het licht was bij ons in bed en was alles goed 🙈❤️
Even doorbijten nog .. hier een dochter die ook kon (en nu met 9 nog steeds) kan volharden. Het enige wat inderdaad helpt is liefdevol begrenzen en ultraconsequent blijven. Spelen mag maar gillen/huilen is niet nodig. Dus inderdaad dikke knuffel, hier is je boekje en succes. Probeer overdag ergens bij te tanken als even een filmpje aan staat of in het weekend als partner er meer is. En ik ging dan altijd supervroeg naar bed ..
Volgensmij hebben onze kinderen best dezelfde trekjes, je reageert vaker op een verhaal van mij dat je dan herkent. Wel fijn, ik heb het idee dat mensen niet begrijpen hóe sterk zijn wil is, en hóe lang hij kan volhouden..🙈 en vraag me soms wel af wat dat nou is, ben ik gewoon zo snel aan het eind van mn geduld (denk ik niet, kan veel hebben😅) of is mijn kind dan eentje van het soort, enorm gevoelig mét ijzeren wil🤷🏽♀️
Je hebt leiders en volgers ;-) je hebt kinderen met en zonder temperament …
Hier een dochter die zeer gevoelig is met ijzeren wil (is hoogbegaafd) een zoon die op die leeftijd ellenlange driftbuien had (heeft ASS) en een pluszoon die ook vol temperament zit en om de kleinste dingen kan ontploffen (add en hoogbegaafd).
Weet je … jij kent je kind het best. En het ene kind is echt lastiger opvoeden dan de ander.
Nu ze hier 9, 9 en bijna 13 zijn weet ik dat ik het als mama goed heb gedaan. Het zijn behulpzame, zelfstandige, lieve kids (met humor ;-)) en nog steeds met hun eigen gebruiksaanwijzing. Iedereen wist hier vroeger ook wel hoe ik ze beter op kon voeden. En nu zeggen ze ‘jeetje wat zijn die kids leuk geworden.’ Als ze nog klein zijn twijfel je veel meer aan jezelf. Over een paar jaar kijk je terug en denk jij hopelijk ook ‘ik doe het goed.’ Perfectie bestaat niet als ouder. Je leert steeds een stapje bij en je probeert wat uit .. ouders met kinderen met een neurotypisch brein zullen de opvoeding van een kind met een neurodivergent brein gewoon niet zo snel begrijpen .. leg dat maar naast je neer ..
Ja inderdaad, alleen weetje, zo met mn oudste heb ik echt geen benul van of dit nou bij iedereen zo is.. voor mij is dit een kind van 3, maar soms denk ik, echt?? Hoe bestaat het dan dat je zo weinig hoort over hoe zwaar het kan zijn. Soms zit ik er echt doorheen terwijl ik volgensmij gezegend ben met een positieve en geduldige houding en in bijna alle gevallen liefdevol en rustig kan reageren. (Niet mijn verdienste, was ook niet altijd zo maar sinds ik moeder ben komt die kant ineens naar boven 🙌🏻🤭)
En ik zie andere kinderen van 3 zo even in het voorbijgaan en dan zie je natuurlijk niet hoe zo’n kind thuis is. De juf op de psz zegt ook dat hij er niet uitspringt kwa gedrag, wat ik echt heeeeeel bijzonder vind haha 🙏🏻
Is net 3, slaapt niet meer overdag. Heeft het wel nodig maar deze kan zoveel drama maken, dan moet ik hem letterlijk gaan opsluiten en ik durf te wedden dat hij het dan alsnog 2 uur volhoud.. daarbij de toko slopen etc..
Wow wat verdrietig voor je kindje. De irritatie en woede? spat van dit bericht af.
Je geeft aan een peuter te hebben. Hij is voor een peuter best duidelijk. Hij geeft aan de nabijheid te willen.
Tevens zou je eens kunnen kijken naar wakkertijden en verder vooral; get a grip. Jouw humeur richting je peuter is echt niet te verantwoorden door slaapgebrek. Je weet dat slaapgebrek een onderdeel is van de jonge jaren wanneer je kinderen krijgt…
Zeker wel. Zelf 1,5 jaar slapeloze nachten gehad. En ja dan zit je er soms doorheen. Maar je kind een eigenwijs stuk vreten daarom noemen?! Sorry maar dat vind ik echt te ver gaan. Als je dat al hier zegt dan vraag ik mij oprecht af hoe je tegen je kindje doet.
Wat een reactie dit.. iedereen heeft toch wel eens een moment dat je flink baalt in combinatie met slaap tekort. Fijn juist, dat iemand dit deelt op het forum en zoekt naar oplossingen. Ik zou zeggen juist heel goed dat je de frustratie even lekker van je af schrijft!
Ik heb verder geen oplossing maar hopelijk duurt deze “fase” niet al te lang.
Ja de regels zijn best duidelijk en hanteer ik ook. Hij heeft zo ellendig veel uithoudingsvermogen🙈 dit circus duurt gewoon een paar uur, en dan een keer rond middernacht en een keer vroeg tegen de ochtend (4 uur). Verder is er volop positiviteit en liefde hier hoor, overdag gaat het best prima. Maar na nu een week deze nachten, moet ik zeggen dat het smiddags een stuk zwaarder is (voor ons beiden want logisch, hij is ook heel erg moe). Maar vertikt het om dan te slapen. Hij heeft een wil van beton 👀
Wakkertijden werkten als een trein altijd ja. Alleen sinds hij zelf uit bed kon komen is de boel op drift.
Ja hij is zeker duidelijk, maar ik heb goede argumenten om hem niet bij ons in bed te hebben. Als hij ziek is vind ik het een ander verhaal maar dat komt gelukkig bijna nooit voor.
Mijn humeur kan sommige momenten wel een oppepper gebruiken ja, maar dat geldt vast voor elke ouder☺️ met slaapgebrek kan ik wonderlijk genoeg best goed overweg maar de combinatie met een voortdurend jengelende peuter is me soms veel.
Ik lees geen irritatie en woede. Ik lees frustratie die zeer invoelbaar is… deze mama is het gewoon even zat volgens mij. Heel menselijk. Ik vind mijn kinderen ook weleens een eigenwijs stuk vreten. Ben ik zelf soms ook haha. Volgens mij til je te zwaar aan de woorden
Ja een rondje rijden.. soms gaan we ergens heen en valt hij perongeluk in slaap. Is dan met geen 20 kanonnen wakker te krijgen en de rest van de dag vreselijk chagrijnig + slaapt niet voor 21:30🤕
Ja 100%, ik geloof zeker dat dat het probleem is. Maar weetje, hij wil het niet, en bij hem is er dan geen mogelijkheid om het toch voor elkaar te krijgen. 😔😔
Dat zie je vaker als het slaapje overdag vervalt en kinderen iets oververmoeid worden daardoor, de nachten ook moeilijker gaan.
Misschien kan je om dit patroon te doorbreken een keer rond de middag even naar visite oid gaan waarbij je een stuk moet rijden in de auto en je kind zo even wat kan gaan slapen. Dit om de cirkel van vermoeidheid te doorbreken. Dan zie je ook wat dit doet met de nacht erop?
reacties (39)