Geen land mee te bezeilen :’( ligt het aan mij?

Wij waren hier drie keer he-le-maal toe aan de basisschool. Zo rond de 3,5 jaar waren ze alledrie druk, grenzen aan het verleggen, etc. Te groot voor de peuters maar te klein voor alle grote dingen die ze wilden doen. Met een hoop frustratie tot gevolg, aan beide kanten.

Ik denk dat jullie in een cirkel beland zijn, dat moet je echt doorbreken. Wat nu is het de normaal dat hij zo op jou reageert en dat het jou direct meesleurt in de negatieve spiraal. Ondanks die goede voornemens elke dag, je zet je toch onbewust schrap en dan hoeft er maar weinig te gebeuren.

Dus niet meer: nu gaat het wel goed, maar: nu gooien we het over een andere boeg. Ga er anders in staan, en handel daar naar. Naar hem ook duidelijk: dit zijn de nieuwe kaders. Hij zal ontdekken: het is duidelijk wat de bedoeling is en mama doet wat ze zegt.

Paar ideeën.

- Ongewenst gedrag levert straf op. Geen dreigementen, geen uitgestelde straf (zoals: vanavond geen toetje) maar gewoon een time out. En als hij niet blijft zitten, dan doe je het nog 15x opnieuw. Dat gaat echt beter worden als je volhoudt.

- Daar staat tegenover dat hij van alles zelf mag gaan doen en beslissen. Eten: dit of dat? Kleren aan: deze of die? Laat hem helpen in huis, geef hem klusjes, taakjes. Jagen, verzamelen, opvoeden is een mooi boek hierover.

- Een vast dagritme helpt vaak ook, het geeft zowel jou als je kind grip op de dag. Elke dag na het ontbijt is het speeltijd of een activiteit/uitje of naar buiten. Dan lunchtijd. Daarna speeltijd, dan opruimen. Avondeten tijd, bedtijd. Etc. Pictogrammen kunnen ook helpen hierbij.

- tips van Charlie, die doen wij hier ook. Geen schoenen aan? Prima, dan gaan we nu naar buiten en krijg jij natte sokken. En dan gewoon gaan ook. Geen eten? Prima, dan ruimen we nu de tafel af en is het klaar. Etc.

Jongens rond 3/4 jaar krijgen een piek in de hormonen. Dit is ook zo met de geboorte en rond een half jaar. Rond 7 jaar krijgen ze weer zo’n stoot hormonen.

Ik heb een lezing gevolgd bij Hanneke poot mbt verschillen tussen jongens en meisjes en zij gaf aan dat dit echt enorm verschil maakt alleen al qua hormonen.

In zo’n piek is het belangrijk de jongens fysiek aan de gang te zetten (meehelpen met bijv het huishouden, klusjes) maar ook hebben zij ontlading van spanning nodig (bijv schoppen tegen een bal, blaasstiftten, blikgooien).

Wellicht heb je iets aan deze tips.

Er staan wanneer je zoekt op Hanneke Poot ook podcasts van haar op bij spotify.

Misschien is hij juist moe/overprikkeld. Hier ook een makkelijk kindje, maar die wordt een "draak" als het hem even te veel is.

Vaak is de behoefte die er onder zit gezien wille worden. Even echte 1 op 1 aandacht.

Rustig blijven is de crux.. Het is jouw taak hem te leren zijn gevoelens en emoties te reguleren. Dat lukt niet als jij tegen hem uit valt. Overigens is dit geen verwijt, elke ouder gebeurt dat wel eens. Dus alle begrip.

Wat ook goed werkt is humor en afleiding zoeken. Ga even samen stoeien (=verbinding), kietelen, of een andere activiteit doen. De aandacht op iets anders.

Stiekem klinkt het toch wel alsof je er best doorheen zit. Je steeds (van binnen) boos voelen worden en zelf in tranen raken zijn daarvan signalen. En dat lijkt me helemaal niet gek met jonge kindjes die zo veel van je vragen.

Het gedrag wat je beschrijft bij je zoon herken ik wel bij die van mij. Vooral ook het niet reageren als ik wat vraag. Ik denk dat het geen abnormaal gedrag is, maar een vermoeide mama. Heb je wel eens tijd voor jezelf om even bij te tanken?

Ik heb je een bericht gestuurd via het berichten centrum, met cheat sheet die onze OGB (ondersteunend gezinsbegeleiding) heeft gemaakt, toen met onze zoon

Hopelijk haal je er iets uit.

Voor de rest, kijk waar voor jou de triggers zijn en probeer daar op te anticiperen en te sturen. Deze fase is idd best moeilijk, maar je komt er heus wel doorheen

In de peuterpubertijd zijn er soms even fases dat er geen land te bezeilen is met je kind is mijn ervaring. Het is dan even een fase en hij gaat weer over.

Dit ligt echt niet altijd aan je eigen gedrag, al is t goed om daar op te reflecteren.

Mijn peuter is de laatste dagen ook obstinaat. Ik buig af en toe wat mee, maak er het beste van en zoveel mogelijk humor en afleiding in en probeer consequent te zijn.

Binnenkort is deze fase weer over weet ik :)

Je doet het goed! En als je het niet helemaal goed doet, dan probeer je het goed te doen!

Wat betreft zn zusje slaan, hier 3 baby's van een maand of 10/11 in de familie en ze worden allemaal geslagen en pijn gedaan door hun grote broer/zus in de leeftijd van 2,5-3,5 jaar 🤭 het gaat over 😊

Ik hoor niks vreemds - tenminste, dit doen ze bij mij ook, zeker als ze samen zijn. Volhouden. Consequenties bespreken helpt bij mij het beste (=nog steeds niet optimaal hoor). Oké, jij wil je kleren niet aantrekken? Och nou. Dan moet je zo in je pyjama naar school… dat zal de juf toch wel een beetje gek vinden.

Oh nou, wil je blijven rondrennen door de kamers in plaats van je tanden te poetsen? Hmmm, tja, ik hád nog een kwartier voor een verhaaltje, want om half acht is het echt bedtijd… hoe sneller jij bent, hoe meer tijd daarvan overblijft. Voelt niet als dreigen of boos zijn, en voedt daarmee ook niet de lol die je zoon heeft aan het boos worden (dat is bekend hè, negatieve aandacht is ook aandacht).

Wel aan houden: écht een korter verhaal (of geen verhaal) of in pyjama naar school (al is het maar drie stappen buiten de deur) als er niet geluisterd wordt.

Maar oh ja, strijd, dat zal ook wel blijven.

Op deze leeftijd probeert hij uit hoe ver hij kan gaan. Geef in alle rust een duidelijke consequentie voor vervelend gedrag. Heel consequent. Met een beetje geluk gaat hij de grenzen dan weer respecteren. Sterkte!💪

Testosteron speelt hij jongens ook een grote rol deze leeftijd. Die komt dan tot een piek is mij verteld

Je doet het prima!

Tijd voor school! 😃 dit is echt de peuterfase