We hebben eerder periodes gehad met dezelfde struggles en daarom triggert het nu weer zo erg denk ik.
Destijds had ik lichamelijk ongemak én op een of andere manier pakt mijn bijna 4 jarige dat op (of het staat toevallig los van elkaar)
Ik voel me dus niet top en hij wordt een monster. Met af en toe zijn lieve fijne momentjes zoals ik hem de afgelopen 3 maanden kende.
Maar nu sinds twee weken zijn zusje expres pijn doen (terwijl ie zo lief en zorgzaam is) echt van de trap duwen! 😭
Expres enorme zooi maken, spullen kapot maken, enorm kabaal maken, mij proberen pijn te doen.
Ik voel medelijden want hij voelt zich niet goed denk ik, anders doet ie niet zo.
Maar ik kan er ook eigenlijk geen geduld meer voor opbrengen, ik ben moe, leeg, heb last van allerlei dingetjes (eczeem, infecties)😢
Ik denk dat bij hem ook dus spanning is van mij, en dat icm dat ieder levend wezen dat we tegenkomen begint over school. Nog 3 maanden tot hij 4 is, hij ziet er best wel groot uit dus ik snap de vragen. Maar ben het ook wel zat.
In de supermarkt; ooh moet jij nog niet naar school? Buren; hoelang nog?
Familie ; bijna naar school he!!
Terwijl hij er NIET naar uitkijkt en ik steeds zeg dat het nog heeel lang duurt.
Dus ergens ervaart hij een grote donkere wolk?
Ik zie dus nu het licht aan het eind ff niet. Slapen is weer steeds meer drama, wij moeten er bij blijven tot die slaapt want 'ik ben bang', probeert tot het allerlaatste moment 1 oog open te houden om te controleren of we er nog zijn etc.
Ik hou ontzettend veel van hem en wil er zijn maar zit ook met mezelf beetje in de knoop nu..
reacties (32)