Op 18 en 19 november is het 3 jaar geleden dat onze zoons Daan en Koen spontaan werden geboren na een zwangerschap van 20+5 en 20+6 weken. Hoewel ik echt gelukkig ben en weer kan genieten van het leven blijft november altijd een moeilijke maand.
Ik ben nu voor de tweede keer zwanger na het overlijden van onze jongens en ik ben nu 20+1. Het is dus niet alleen bijna de verjaardag van de jongens, maar ik zit inmiddels ook rond de termijn van hun geboorte en overlijden. Dat blijft spannend, gek en dubbel.
Gelukkig krijgen we nog steeds tekens van de jongens. De kast voor de babykamer zou begin december geleverd worden en dat is nu 18 november geworden. Dat moet gewoon zo zijn.
Onze dochter groeit op met de wetenschap dat ze nog 2 broers heeft. Ze weet precies naar welk graf we moeten op de begraafplaats en ze zwaait altijd naar haar broers of ze krijgen handkusjes. Het kindje in mijn buik zullen we ook laten opgroeien met de wetenschap dat het niet alleen een grote zus heeft, maar ook 2 grote broers.
Zo herkenbaar! Bij ons is dat dan oktober. En catalina weet ook precies als we naar het grafje van Naleya gaan, dan begint ze al te roepen "zusjeeeee". En idd ook zwaaien en handkusjes geven. Vindt ik altijd zo mooi om te zien. Onze engeltjes zullen er altijd bij horen❤
Een momentje om deze maand extra stil bij te staan voor jullie 😘!
wat fijn voor jullie dat jullie kleine tekens krijgen waaruit blijkt dat die jongens het anders willen ze vonden december gewoon veel te laat voor de kast
Bij mij is 18 november ook altijd een moeilijke datum, omdat ik toen (inmiddels 6 jaar geleden) mijn eerste miskraam kreeg. Zodra het november is, voel ik het altijd alweer.
reacties (17)