Kun je ook nog `ja` zeggen?

Lieve, kleine dondersteen van een dochter van mij,

In februari word je al 2! Je denkt dat je alles zelf al kunt en als dat niet het geval blijkt, dan word je kwaad. Niet boos, maar gewoon kwaad. Ook mag mama nergens meer mee helpen. Papa is momenteel je grote vriend. Hoewel we dachten dat je de fase van 'nee' al (deels) gehad had, maar niets blijkt minder waar. Alles is 'nee' en je bent enorm de grenzen aan het opzoeken. Toch snel nog even wat omgooien, terwijl ik je al had gewaarschuwd. Mama krijgt soms een duw of een klap als ik wil helpen. Dan is het natuurlijk huilen, want daar krijg je voor op je kop en is mama even heel boos

Ik weet wel waar het door komt, lieverd. Je bent enorm druk is dat prachtige koppie van je. Je bent mentaal en fysiek zo aan het groeien! Je kletst de hele dag in zinnen, je zingt de hele dag en je bent erg druk met de baby in mijn buik. Je leest de baby voor, geeft kusjes op mijn buik en laatst drukte je ineens een speen tegen mijn buik en zei je dat de speen voor de baby was. Je begroet iedereen op straat en dan met name de knappe mannen. Ja, mama heeft jou wel door ;) Je bent zo lief, vrolijk en behulpzaam. Ik hou ontzettend veel van jou! Je bent mijn alles, mijn wereld, maar wat is dit een pittige fase. Je zit jezelf ook in de weg. Ik zou willen dat niet altijd alles maar 'nee' was en dat je mij en papa niet zo test. Als je dan met je prachtige bruine ogen en je ondeugde lach naar mij kijkt, dan moet ik snel omdraaien. Anders smelt ik. Je bent niet gek, dus dat heb je echt wel door.

Soms vragen we je of je ook nog 'ja' kunt zeggen. Jouw antwoord is dan altijd 'hoeJAA!' (hoera). Dan lachen we, geven we elkaar een dikke knuffel en een kus en is alles even weer vergeten.