36 weken zwanger - bang en opgewonden

Vandaag 36+1 weken zwanger en weer goedgekeurd door de gyn. Onze kleine dikkerd wordt al geschat op 3178 gram 🥰 Het groeit keurig op het eigen lijntje. Net als papa heeft het een wat groter hoofd en dat grote buikje hebben papa en mama allebei. Het leek nu ook lange benen te hebben, maar we weten het natuurlijk pas echt na de geboorte. Kleintje beweegt goed en ligt netjes ingedaald in hoofdligging. Tot dusver alles perfect en een reden om uit te kijken naar de ontmoeting met ons kleintje.

Maar dan... het rommelt al tijden. Diarree, overgeven, heel veel afscheiding, verliezen van kleine delen slijmprop, harde buiken, voorweeën. Ik heb het hele pretpakket en ik ben op. Gewoon gesloopt. Ik kan de zorg voor onze dochter niet meer dragen. Gelukkig heb ik een hele lieve man die helpt waar hij kan. Ook is mijn moeder vandaag weer geweest voor extra ondersteuning. Ik heb met de gyn afgesproken dat ik niet overtijd ga. Super fijn! Ik zie wel enorm op tegen de bevalling. Het stukje tot de uitdrijving lukt me wel, maar de kans dat ik weer fluxus krijg en naar de OK moet voor een manuele placenta is heel groot. Er is een strak plan. De placenta moet binnen 15 minuten geboren zijn. Als dat niet het geval is, dan wordt het weer een ritje OK. Ik zie daar zo enorm tegenop! Je hebt net je kind op je borst en dan moet je het aan je man geven om pas uren later man en kind weer te zien. Dan heb ik ook nog een meisje thuis. Wat als er iets met mij gebeurt en ik mijn kinderen nooit meer zie? Ik heb daar ook gesprekken over met de psycholoog die helpend zijn, maar uiteindelijk moet ik het zelf doen. Gelukkig heb ik een hele fijne en duidelijke gyn en is alles dus uitgebreid besproken.

Binnen nu en 4 weken hebben we ons kindje in onze armen. Kon ik maar heel even spieken in de toekomst. Even kijken naar de tijd dat we weer thuis zijn als gezin en we kunnen gaan genieten.