Hoe doen (bewust) alleenstaande ouders dit?

Dat vraag ik mezelf de laatste tijd regelmatig af. Ik was al blij met mijn man, maar nu we een baby en een peuter hebben om voor te zorgen ben ik helemaal blij met hem. Blij dat hij ook eens de zorg op zich kan nemen, dat hij ook wat in het huishouden doet. Blij dat we een team zijn.

We hadden laast een zieke peuter. Arme kind had bijna 40 graden koorts. Ze wilde niet anders dan tegen mij aan liggen. Als ze ziek is, dan vind ik dat geen probleem, maar ik kom dan verder nergens aan toe. Dan had ik natuurlijk ook nog onze jongste dochter om voor te zorgen. Als zij tijdens het voeden per ongeluk tegen onze oudste dochter kwam, dan brak de hel los. Iets met peuterpuberteit, ziek zijn en sinds kort een zusje hebben... Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat soort dingen best lastig vind.

Vandaag ben ik thuis ontzettend druk geweest. Onze jongste dochter sliep goed en onze oudste dochter was naar de opvang. Om 17.00 uur was ik terug van een wandeling met de honden en onze jongste dochter. Zij heeft gehuild vanaf dat moment tot 19.45 uur vanavond. Geen idee wat het was. Huiluurtje? Sprongetje? Ondertussen moest het eten op tafel (gelukkig kan mijn man ook koken en ik had alles al voorbereid) en na het eten zou ik gaan douchen met onze peuter. Die bleek ontzettend moe te zijn van een dag opvang en ook zij heeft gehuild tot 19.45 uur. Daar zaten we dan met twee huilende meisjes en ook bij mij stonden de tranen inmiddels in mijn ogen. Ik ben zo ontzettend moe en ik wilde eigenlijk vanavond eens lekker op de bank kruipen en wat tijd maken voor mezelf. Mijn man moest weg, er hing nog een was buiten, er zat een was in de machine, ik moest nog stofzuigen, dweilen, een was vouwen etc. Mijn man is gelukkig thuis gebleven tot onze jongste dochter op bed lag, maar daarna kon ik nog aan de slag. Op dit soort momenten vraag ik mij dus echt af hoe (bewust) alleenstaande ouders dit doen. Hoe doe je het als je twee (of meer) huilende kinderen hebt? Hoe doe je het als je een ziek kind hebt en nog een ander kind/andere kinderen om voor te zorgen? Hoe combineer je het opvoeden met werken en het huishouden? Dat is toch gewoon niet te doen? Heb je ooit tijd voor jezelf? Als je die tijd hebt, val je dan niet gewoon om van de slaap?

Hoe dan ook... petje af voor alle (bewust) alleenstaande ouders! Ik doe het jullie niet na

2958 x gelezen, 2

reacties (24)


  • mijn~meisje

    Ik ben een single moeder met drie kids en je doet het maar gewoon. Maar je hebt maar 2 paar handen. Ik kan er twee tegelijk knuffelen. Kijk bij welke de nood het hoogste is. Als er bijv een van boven naar beneden van de trap valt en de anders stoot 'alleen' zijn teen moet die laatste toch echt ff wachten. Huishouden blijft echt gewoon liggen op dat soort moment. Je hebt geen keuze. Als je moet kiezen tussen de kids en het huishouden is de keuze makkelijk. Ook al is je huis een bende en loop je zo giga achter. Je gaat gewoon door tot je instort. Hier was het single moeder zijn geen bewuste keuze van mij overigens. Ik vind het ook nog steeds niet leuk. Maar ja je moet wat ;)

    Voor mij is het vaak de keuze tussen tijd voor mezelf en bijv slapen zoals nu. Het is half 11 maar eigenlijk zou ik gewoon moeten slapen

  • Linda92

    Nou dat vraag ik mij dus ook af!! Ik ben nu al een wandelende zombie met vriend erbij. Wat zou ik zijn als ik alleen staand was? Dood?😂😂

  • Mevrouw-mama

    Je stelt je verwachtingen bij en het is idd soms twee keer zo hard rennen.

  • Florien84

    Ik heb zoals je weet nu 3 kinderen en ik probeer zoveel mogelijk overdag te doen, maar de was blijft echt wel eens liggen en het opvouwen daar hebben we het maar niet over. Wel stofzuig ik elke dag en ruim ik echt wel elke dag op. Maar in de avond ga ik dat niet meer doen. Ik heb gelukkig wel een partner waar ik de zorg mee kan delen.

  • Robin->April.2024

    Mijn 2e is nu net 1 week oud, maar ik vind het allemaal heel erg meevallen hoor. Had meer problemen bij de overgang van 0 naar 1 kind dan nu van 1 naar 2 kinderen. Heb mn ritme nu al redelelijk gevonden met 2 kinderen 🙈 .

    Het leven gaat op 1 of andere manier gewoon door, maar dan met een baby erbij 😊

  • Vlindermoeder

    Ow echt?! Ik vind de overgang van 1 naar 2 pittiger. Als ik alleen onze jongste dochter heb om voor te zorgen, dan is het echt 'peanuts'. Nu hebben we een redelijk ritme, maar ik had eerder geen tel voor mezelf

  • Robin->April.2024

    Ik heb ook niet echt tijd voor mezelf, maar ik zie dat niet als een enorme belasting. Ik probeer er gewoon zoveel mogelijk uit te gaan en bij dit mooie weer hier bij ons is dat gelukkig ook goed mogelijk. Ik denk wel dat het leeftijdverschil tussen beide kinderen een hoop uitmaakt. Ik vond de leeftijd tussen 2 en 3 jaar heel vermoeiend. Mijn dochter is ook al 5, die helpt ook graag een handje mee 😊

    Ik merk wel dat ik nu een stuk volwassener ben dan bij de eerste. Ik heb echt veel meer geduld en vind de nachtvoedingen verder ook niet storend oid. Ben overdag ook niet vermoeid oid.

    Ik vind het heerlijk om bam moeder te zijn. 😊

    Dweilen etc. Zou ik ook gewoon een andere dag doen als je moe bent hoor, dat kan morgen ook nog. 😊

  • AshleyJessy

    Mooie boodschap!

    We kunnen meer aan dan we denken, echt.

    Weet je wat pas ECHT vermoeiend is, een man in huis hebben die 0,0 helpt. Dan ben je niet alleen maar voel je je alleen. Vond ik veeeeel zwaarder en was ZO opgelucht toen ik de vader van m’n eerste eruit had gezet!

  • Semeli

    Helemaal mee eens begrijp je volledig.

    Respect voor alle alleenstaande moeders.

  • N.iekiet

    Ik ben een jaar of 4 single mom geweest zullen we maar zeggen, mijn jongste was net 1 jaar en oudste was toen 2 jaar en 4 maanden.

    En in die periode had ik alles sneller voor mekaar dan nu, nu ik samen met partner ben. Oke heb nu nog 2 Kids erbij.

    Maar als ik alleen ben dan heb ik t gewoon sneller voor mekaar. Je hebt dan gewoon een strak ritme en als je dat altijd doet wordt je er rete snel in. Ik had toen altijd vanaf 19 uur savonds de tijd voor mezelf en nu vaak pas veeeeel later. En ook toen werkte ik fulltime van minsten 36 uur tot soms wel 45 uur per week. Nu 38 uur.

    Tegenwoordig helpt partner wel meer in huishouden maar minstens 80% doe ik nog steeds zelf. Je krijgt en gewoon een ritme in en behendigheid, denk ik 😅

  • Jjma

    Dat denk ik dus ook. Ik heb wel een man hoor en hij helpt me ook. Maar denk als je alleen bent, dan weet je dat alles voor je is. Dus dan hoef je niet wat van een ander te verwachten, wat evt. OokTelleurstelling kan geven. Plan je dingen in. Verder denk ik of je nu een man hebt of niet dat je altijd die spits momenten hebt.

  • Momoftwokids

    Dat stofzuigen en dweilen zou ik lekker laten zitten hoor, morgen weer een dag (en anders overmorgen)!!

  • Vlindermoeder

    We hebben 2 honden, waarvan 1 flink in de rui 😅 Stofzuigen moet dus wel

  • Momoftwokids

    Oja, dat snap ik dan. Maar wees vooral niet te streng voor jezelf.

  • Dibbus

    Ik sluit me hier helemaal bij aan een ik heb maar 1 zoontje van 6 mnd! Ik vraag me ook regelmatig af, hoe zou ik dat doen zonder partner, hij is echt een hands-on vader, dus we delen echt de zorg. Maar we waren één keer alle 3 tegelijk ziek (1 week buikgriep) 😅, hoe dan?!? Tuurlijk red je het uiteindelijk, maar wauw respect voor als je er alleen voorstaat!

  • Dibbus

    Ik sluit me hier helemaal bij aan een ik heb maar 1 zoontje van 6 mnd! Ik vraag me ook regelmatig af, hoe zou ik dat doen zonder partner, hij is echt een hands-on vader, dus we delen echt de zorg. Maar we waren één keer alle 3 tegelijk ziek (1 week buikgriep) 😅, hoe dan?!? Tuurlijk red je het uiteindelijk, maar wauw respect voor als je er alleen voorstaat!

  • Nicolette87

    Haha eens en ik heb er ook maar eentje 🙈 ben geregeld blij dat m’n partner en ik kunnen afwisselen, of dingen samen kunnen doen…

    Idd heel veel respect als je er alleen voor staat.

  • Maartje07

    Ik ben geen alleenstaande ouder en heb een man die zijn bijdrage hier thuis meer dan levert. Maar met inmiddels 4 kinderen is mijn ervaring is wel dat je na een maand of 2/3 wel routine vindt. Daarnaast worden bepaalde dingen (zoals kinderen douchen en naar bed brengen) efficiënter als je meer kids hebt.

    Dat gezegd hebbende heb ik ook mega veel respect voor alleenstaande ouders en lijkt me dat ook oprecht heel zwaar.

  • Jvb

    Ik heb wel een partner, maar een die onregelmatig werkte (vroeg, laat, nacht, soms weekend) en soms ook een aantal dagen aaneen weg was. Dus een beetje parttime alleen zeg maar. Ik vond de eerste 2, 3 maanden met twee kinderen heel chaotisch en liep constant achter de feiten aan. Aandacht verdelen tussen twee kinderen, twee kinderen verzorgen en een huishouden runnen, ik had werkelijk geen idee hoe. Ik werd geleefd. Toen het eenmaal gewend was en er routine in kwam, viel die chaos weg. Ik weet nog dat ik echt bewust voelde: ik heb het in de vingers. En toen er een derde bij kwam, draaide ik mijn hand nergens meer voor om.

  • Linde-1

    Precies hoe het hier ook was.

  • Vlindermoeder

    Fijn om te lezen! De 'normale' dagen gaan gelukkig goed, maar ik vind het soms best lastig als allebei de dames mama nodig hebben. Ik ga binnenkort weer werken. Ik denk dat dat ook wel positief is. Dan ga ik niet maar door en door.

  • Dajael

    Zo herkenbaar had mijn verhaal kunnen zijn. Idem een man die veel en onregelmatig weg is.