Dat vraag ik mezelf de laatste tijd regelmatig af. Ik was al blij met mijn man, maar nu we een baby en een peuter hebben om voor te zorgen ben ik helemaal blij met hem. Blij dat hij ook eens de zorg op zich kan nemen, dat hij ook wat in het huishouden doet. Blij dat we een team zijn.
We hadden laast een zieke peuter. Arme kind had bijna 40 graden koorts. Ze wilde niet anders dan tegen mij aan liggen. Als ze ziek is, dan vind ik dat geen probleem, maar ik kom dan verder nergens aan toe. Dan had ik natuurlijk ook nog onze jongste dochter om voor te zorgen. Als zij tijdens het voeden per ongeluk tegen onze oudste dochter kwam, dan brak de hel los. Iets met peuterpuberteit, ziek zijn en sinds kort een zusje hebben... Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat soort dingen best lastig vind.
Vandaag ben ik thuis ontzettend druk geweest. Onze jongste dochter sliep goed en onze oudste dochter was naar de opvang. Om 17.00 uur was ik terug van een wandeling met de honden en onze jongste dochter. Zij heeft gehuild vanaf dat moment tot 19.45 uur vanavond. Geen idee wat het was. Huiluurtje? Sprongetje? Ondertussen moest het eten op tafel (gelukkig kan mijn man ook koken en ik had alles al voorbereid) en na het eten zou ik gaan douchen met onze peuter. Die bleek ontzettend moe te zijn van een dag opvang en ook zij heeft gehuild tot 19.45 uur. Daar zaten we dan met twee huilende meisjes en ook bij mij stonden de tranen inmiddels in mijn ogen. Ik ben zo ontzettend moe en ik wilde eigenlijk vanavond eens lekker op de bank kruipen en wat tijd maken voor mezelf. Mijn man moest weg, er hing nog een was buiten, er zat een was in de machine, ik moest nog stofzuigen, dweilen, een was vouwen etc. Mijn man is gelukkig thuis gebleven tot onze jongste dochter op bed lag, maar daarna kon ik nog aan de slag. Op dit soort momenten vraag ik mij dus echt af hoe (bewust) alleenstaande ouders dit doen. Hoe doe je het als je twee (of meer) huilende kinderen hebt? Hoe doe je het als je een ziek kind hebt en nog een ander kind/andere kinderen om voor te zorgen? Hoe combineer je het opvoeden met werken en het huishouden? Dat is toch gewoon niet te doen? Heb je ooit tijd voor jezelf? Als je die tijd hebt, val je dan niet gewoon om van de slaap?
Hoe dan ook... petje af voor alle (bewust) alleenstaande ouders! Ik doe het jullie niet na
reacties (24)