Uitgeblust...

Daar was gisteren ineens de man met de hamer. Ik vind de combi werken, gezin, huishouden, gebroken nachten etc. enorm pittig. Ik probeer alle ballen in de lucht te houden, maar het lukt gewoon niet. Weekend is geen weekend meer, want ik ben dan nog van alles aan het regelen en aan het doen. Op het werk is het heel chaotisch. Reorganisatie, interne verhuizing, nieuwe collega's en veel zieke collega's. Het was gisteren een kippenhok. Ineens was het op. Ik reed gisteren naar huis en ik kreeg een enorme paniekaanval. Een die ik lang niet meer zó erg heb gehad. Ik wist absoluut niet meer wat ik deed. Het zweet gisteren over mijn lichaam. Ik wilde 112 bellen, omdat ik dacht dat ik dood zou gaan, maar ik kon de toetsen niet vinden. Ik ben ergens aan de kant van de weg gaan staan en na een aantal pogingen lukte het mij om mijn collega te bellen. Zij is mij komen halen en achter mij aan naar huis gereden. Gelukkig is dat niet ver, maar ik heb geen idee hoe ik thuis ben gekomen.

En nu ben ik op. Niet moe, maar gewoon op. Ik werk de rest van de week thuis. Op mijn vrije dagen ben ik alleen met de meisjes en mijn man moet deze week ook nog 2 avonden weg.

Ik ga de adviezen van de psycholoog weer oppakken en ik heb mijn man gevraagd zondag even een dagje met de meiden weg te gaan of zijn ouders te vragen een dagje op te passen. Ik heb een dag voor mezelf nodig.

Ik moet mezelf echt even herpakken. De negatieve spiraal uit. Ik vraag me alleen maar af wat mijn man nog met mij moet, wat voor voorbeeld ik nu helemaal ben voor mijn kinderen en waarom ik zo ben zoals ik ben.

Ik hoop dat ik snel mezelf weer kan vinden.

2116 x gelezen, 1

In Overig

reacties (11)


  • Bosco

    Ik ben er tussenuit geweest met 2 kinderen. Ik ben gestopt met werken, omdat het mij gewoon niet lukte overal 100% te zijn. Uiteindelijk besloten na 9 maanden dat 1 dag in de week uit de luiers heerlijk is. Onze stofzuiger doet met 1 druk op de knap veel werk. Dus als ik met de hond ging wandelen kwam ik in een redelijk schoon huis. Maar pfoeh werken, kinderen, honden en alles zelf willen doen. Ik snap niet hoe mensen dat redden.

  • Linde-1

    Oh nee toch, geef jezelf niet de schuld 😘.

    Ik vind het heel knap van je dat je gelijk aan jezelf wil werken en hulp bent gevraagd.💪

  • Lyn2021

    Nooit aan jezelf twijfelen als vrouw en als moeder, er is er maar 1 zoals jij. Goed dat je de signalen ziet en gelijk oppakt. 🍀

  • Vlindermoeder

    Bedankt voor alle lieve reacties! Ik heb lekker zitten huilen ☺️

    De grootste trigger is thuis. Ik hou van een schoon en opgeruimd huis. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar met de zorg voor een peuter die langzaam haar middagslaapje inkort, een baby die overdag amper slaapt (vandaag wel, hoera!) én 2 honden. Ik heb vanmorgen heerlijk spelletjes gedaan met onze oudste dochter en we hebben samen zitten puzzelen. Daar geniet ik van. Normaal gesproken pak ik die rust niet. Ik 'moet' zo ontzettend veel en ik wil niemand teleurstellen. We hebben net rustig met de honden gewandeld en ik ga zo gezellig samen met onze oudste dochter een broodje eten. Daarna gaan we allemaal even lekker naar bed.

    Werken is voor mij even een soort van ontspannen. Even weg van huis. Even geen moeder zijn, geen luiers verschonen, niet 100x mama op een dag etc. Ik word gewaardeerd door mijn collega's en ik heb leuk werk. Daarom wil ik ook gewoon thuis gaan werken de komende dagen. Afleiding en even 'mezelf' zijn. Kantoor is nu even geen optie totdat er weer rust is. Gelukkig krijg ik die vrijheid.

    Ik moet (ja, daar hebben we hem weer) leren dat ik niets MOET. Soms is genoeg ook gewoon genoeg. Soms is 'nee' ook een antwoord. Soms kan ik gewoon mijn man vragen dingen te doen 😉 Mijn man is een ontzettend lieve schat, maar vergeet dingen te regelen of ziet niet wat in huis moet gebeuren (goh, alweer MOET). Daar ben ik dan weer met mijn lijstjes, planningen etc.

    Moeilijk, moeilijk. 10 stappen terug, maar we krabbelen vast wel weer op

  • Momoftwokids

    Ik zou zeggen "ik WIL leren dat ik niks moet (ipv ik moet leren dat ik niks moet), anders moet je alsnog iets van jezelf...

    Ik probeer altijd te bedenken " staat er iets in de brand als ik dit nu niet doe?" Meestal is het antwoord nee. En: "kan het ook morgen ipv vandaag?" Meestal is het antwoord ja..

    Hoe wil je graag dat je kinderen later op je terug kijken? Als een moeder die altijd aan het poetsen was en het huis altijd schoon had of als een moeder die blij en uitgerust was (en tijd voor ze had)?

  • Momtini

    Wat heftig! Sterkte hoor!

    ik heb vorig jaar te maken gehad met soortgelijke spanningen , bleek overspannen te zijn . Hier was juist de grootste trigger thuis (huilbaby , en psychisch veel last gehad van de Corona maatregelen en bevallen in de eerste lockdown en alles wat daarbij hoorde / niet kon, vond t echt licht traumatiserend) en was mijn werk toen even mijn grootste afleiding . Even een andere rol kunnen hebben … dat was voor toen mijn redding . Ik heb ook veel gesprekken met een psycholoog gehad en het e e a verwerkt, dit heeft heel goed geholpen en hebben de vele tranen veel stukjes weer geheeld 😊

    Ik ben in die tijd ook n het eten gaan wandelen alleen buiten , dat was toen mijn moment alleen . Ik vond t lastig om van huis te gaan bijv dus dat was voor mij een snelle oplossing om toch een dagelijks moment voor mijzelf te geven

    Veel sterkte en beterschap gewenst . Ik zou zeggen als bij jou werk ook een grote spannings factor is, gewoon ziek melden . En dat is heel lastig , maar je lichaam geeft aan dat het niet meer kan. Daarnaast idd wat je zei weer je psycholoog weer bellen zodat je kan gaan verwerken en herstellen 👍 Voor iedereen is dit herstel weer anders en zal je samen met de psycholoog kunnen uitzoeken welke vlakken voor jou belangrijk zijn

  • Amatullaah

    Ik zou zeker ziek melden, klinkt net zoals bij mn man een burn-out.

    Vreselijk is dat.. wel willen maar niet kunnen. Zou ook zeker weer de psycholoog of huisarts bellen want als je nu geen actie onderneemt zit je straks maanden thuis..

    Sterkte!

  • Nog-even!

    Sterkte meid! Je mag je ook gewoon ziekmelden, hè, ipv thuiswerken

  • Blondie-mama

    Jeetje! Wat goed dat je een collega gebeld heb en wat een lieve collega

    Je man heeft een hele sterke vrouw die ondanks alles geprobeerd heeft alle ballen hoog te houden en nog steeds alle ballen hoog wilt houden al gaat het ten koste van haar zelf

    Wat goed dat je aan de bel heb getrokken bij je man voor de zondag want ook jij verdiend een dagje rust

    Nu klein beetje aan je zelf denken en niet zo negatief jij ben hartstikke sterk!

  • Florien84

    Och jeetje meid. Eerst een hele dikke knuffel. En nooit jezelf afvragen wat je man met je moet. Het is ook gewoon pittig.

  • Lindaaaaaaaa

    Het is ook pittig. Net terug van vakantie , maar het was ( vond ik) hard werken .... als Sofie wat meer zelf kan, wordt het makkelijker.

    gelukkig sliep zr met 9 weken door, ik was gesloopt. ik kan zoooo slecht tegen weinig nacht rust.

    Ik werk ook niks voor niks 5 om 3, want ode aan alle huismoeders, maar mij niet gezien!

    En niet aan jezelf twijfelen, je bent een goede moeder en vrouw. Je mag je ziekmelden he?!?!