Flashback na 9 mnd

Gewoon.. om even van me af te schrijven..

Flashback. Zo kan ik het wel noemen. Gisteravond zat ik te lezen op deze site en toen zag ik mooie foto's van een dysmatuur kindje voorbijkomen die geboren werd met een keizersnede. Mooie foto's en een mooi kindje vers uit de buik met navelstreng er nog aan. En toen kwamen de waterlanders , zo uit het niets. Het gevoel toen mijn kleine kruimel geboren was en ik direct die vervelende nare navelstreng voelde. Ik wist gevoelsmatig direct dat het niet goed zat. Toch heb ik er nooit iets over gezegd op dat moment tegen de zusters. Net bevallen, mijn zoontje had ik aangepakt bij de laatste perswee en wat me vooral bezig hield was of hij het goed deed, na een zorgelijke zwangerschap. Maar o dat nare gevoel van die navelstreng nog vast aan mij, het voelde zo naar. 
En vlak daarna ging dat ook mis want deze scheurde af toen de placente niet wilde komen; die met veel geweld uit mijn buik geduwd werd. Een horror ervaring waar ik de eerste 4 weken echt last van had na de bevalling en verdrietig over was; na een maand had het een plekje gekregen.
En toen gister die foto. BAM. Dat gevoel was er weer en ik weet nog precies hoe naar het voelde op dat moment. Dat nare gevoel in combi met één van de gelukkigste momenten uit mijn leven want mijn kleine knul bleek het geweldig te doen met zijn 2 kilo.
Gek toch? Dat ik daar ineens weer van de leg van kan zijn na zoveel maanden. Heeft blijkbaar toch nog een diepere indruk achter gelaten (dat moment) dan ik zelf had gedacht.