Veel gebeurt [deel2]

Nou een echte deel 2..

Ik kreeg de uitslag, van een dokter die ik nog niet kon, en zei zij dat ze niet geloofde dat het vergiftiging was maar zij dacht galstenen (?!?!?). Dus ze wou eerst (alweer) bloedprikken en een echo van me buik (lever-nieten-gal-enz) laten maken. Nou ik moest nu hter zijn eigenlijk maar als ik niet meer zou eten en drinken dan kon het vanmiddag nog, zo gezegd zo gedaan, en daar ging ik.. Ik vond het maar heel raar en kon ne niet voorstellen dat het dat was maar goed, die vrouw wat de echo maakt snapte het ook niet helemaal en ze zei ook dat er niks te zien was (gelukkig).

Ik dacht meteen dat de dokter weer wat anders zou gaan zoeken (is een acedemisch ziekenhuis he), ze wou me een aan een onderzoek mee laten doen voor vergiftiging (ja dat dan wel weer :s), maar dat hebben we afgewezen.
Toen kwam ze met een andere dokter/gyno en kwam ze vertellen dat ik terug naar Sittard mocht als ik wou, als mijn bloed wat zou uitwijzen zouden ze het doorbellen.

Dusssss ik ben sinds net weer terug in Orbis, op me oude kamertje!!
De verpleegsters kwamen met een glimlach naar me toe en vonden het leuk me weer te zien. Deden zelfs ff de deur dicht om bij te kletsen haga, super toch!

Wat een mensheid hier, ben gelijk een stuk ontspannender!

Denk dat de kleintjes nog wel ff zitten al rommelt het wel maar ik ik hou gewoon me benen bij elkaar tot na de 33 weken haha.


Meiden thnxx voor jullie lieve woorden, helpt me goed!
Maakte me een stuk rustiger en dat is alleen maar goed natuurlijk..