De voordelen van het Tante zijn :)

Hey meiden :)

Het is alweer een maandje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, op zich gaat het goed, alleen heb ik al ruim 7 weken last van mijn onder rug, vlak boven mijn rechterheup/bekken. Heb tijdens de verbouwing van mijn ouders huis veel moeten sjouwen en tillen, en dat heeft nu zijn backlash op mijn rug. Lopen gaat prima maar als ik op de stoel zit en wil opstaan of bukken om mijn veters te strikken dan spannen alle spieren zich aan en dat doet verrekte zeer. Heb er nu inmiddels 10 fysio behandelingen opzitten, heb er nog twee te gaan, verspreid over 2 weken, Ik doe elke dag meerdere keren mijn oefeningen, en dat help op zich om de spanning eraf te halen. Ik probeer ook het gebruik van Ubriprofen (400mg) tot het minimaal te beperken.

Vorige week en deze week op dinsdag samen met mijn ma wezen oppassen bij mijn neefje Axel, hij is inmiddels alweer bijna 4 maanden, een kerngezonde baby van 8470 gram (ja, hij groeit prima op zijn moeders borstvoeding). Vandaag met zijn moeder naar het CB geweest, en daar bleek hij alweer 250 gram aangekomen te zijn. Het opassen en het samen ondernemen van dit soort kleine dingetjes daar leer ik van, en vindt 't allemaal wel interessant, en probeer daar zoveel mogelijk mijn leering uit te trekken ( vooral bij het aankleden ) er zijn soms kleine foefjes die het net allemaal even makkelijker maakt. Mijn ma laat me dan ook tijdens het oppassen lekker mijn gang gaan :P

Vanmiddag na het bezoek aan het CB, lijkt 't soms wel of de hele wereld om je heen zwanger is of een kind heeft O.o.... heel apart.

De vorige maand heb ik met ovu testen (dipsticks) mijn cyclus in de gaten gehouden. De voorspellingen van de app die ik gebruik zijn vrij accuraat, en had de zaterdag (2 dagen voor de eisprong) een knallertest, waarbij het teststreepje nog donkerder was dan de controle streep (zie bij foto's) Ik blij, maar aan de andere kant ook teleurgesteld omdat ik weet dat ik er nog niets mee kan/mag geziene mijn situatie (zie vorige blogs). En ik wou zo graag, en vriendlief was er ook de dag voor de eisprong.... maargoed... je weet wat er gezegt wordt - je bent nog jong. Dus ik moet maar 'gewoon' geduld hebben, en dat is nou net niet waar ik goed in ben, geduld hebben. (dat is soms zo frustrerend dat ik er echt boos en pissig en verdrietig om wordt, hormonen hè?!).

Met vriendlief gaat 't ook goed, die vondt het ook interessant om te volgen, de ovu testjes. Hij is inmiddels al 2 maanden bezig met zijn opleiding (3de jaar grafisch vormgever). Hij doet het naar mijn inziens erg goed, hij heeft er schik in en hij produceert/maakt mooie unieke interessante dingen. Ik probeer hem zo af en toe van positieve feedback te voorzien, of kom aan met ideeen waar hij mss iets mee kan doen. Ook wij samen gaat goed, veel samen op pad, de natuur in, nu vooral omdat we de zelfde hobby hebben; Geocaching.

Geocaching is een outdoor sport/activiteit waarbij je met een app of je telefoon(met gps) of een wandel GPS een verborgen Geocache  ('schat') kan vinden. Als je er eentje hebt gevonden dan mag je op het logboekje dat in de Geocache zit, je nickname zetten. En dan mag je je vonst online 'loggen'. (meer informatie op de officiele (amerikaanse) site van geocaching, google het maar :P) er staat ook een korte video op zodat je kan zien wat het inhoud, ook op youtube vindt je video's over geocaching)

Ik heb er zelf inmiddels rond de 880 gevonden geocaches en vriendlief rond de 300. Voor ons is het een excuus om er een dagje lekker op uit te trekken samen, en te genieten van de natuur en de omgeving. Omdat je vaak ook op plekken komt waar je anders nooit komt, dat maakt het interessant. Helemaal als je een leuke fijne plek samen vindt, ideaal om mooie herrinneringen te maken.

De afleidingen die ik nu heb, zorgt er iig voor dat ik mij niet zo druk maak om zwanger te worden. Dus we gaan de goede kant op :).

Meiden, een hele fijne avond gewenst, en tot blog!