Nog eventjes geduld...

Vandaag 3 jaar samen met mijn liefste mannetje, wat heb ik toch een fijne lieve zorgzame man. Ik ben nog steeds hartstikke gek op m. 

Hij heeft het erg naar zijn zin op het werk, hij heeft iig tot maart gegarandeerd werk, dus we hopen allebei dat hij langer mag blijven (misschien zelfs wel voor vast?). Daar hoop ik iig wel op, want dan kunnen we op zoek naar een huisje voor onszelf :).

Afgelopen weekend was hij hier weer even, en hadden we fijn geknuffeld ;) - daarna kwam het uit over daadwerkelijk proberen voor een kindje van ons tweeen. Ik had hem gevraagd vanaf wanneer het zou kunnen en mogen, en kwam met het idee, de 2de helft van volgend jaar (vanaf juni 2018) - dan ben ik 30, en hij wordt dat jaar 41. dus dan wordt 't hoogste tijd (vind ik! :P) - hij had er geen weerwoord tegen, en zei - is goed.  (mijn schatje wil het liefst eerst zekerheid kwa werk en een dak boven ons hoofd)

Dus ik ben eigenlijk de hele week al aardig in mijn nopjes. Eindelijk een datum/periode om naar uit te kijken.. :)