Inmiddels zijn we bijna 5 weken verder na de geboorte van A.nduïn
Het is in het algemeen een tevreden mannetje, maar zit nu in de fase van buikkrampen (mede door m'n snelle TSR) en de rijping van zijn gestel.
Hij komt gemiddeld on de 3,5 uur, soms wat langer, meestal iets korter. Hij is goed aangekomen, binnen 4 weken na geboorte zit hij al op 4885 gram,
Dus met bv groeit ie super.
Alleen met mij gaat 't niet echt goed. Zijn gehuil is door de krampjes zo hartstikke hartverscheurend, dat 't mij heel erg triggert,
De stress reactie herken ik nog wel van mijn eerste zoontje. Hoewel ik mezelf probeer te overtuigen dat het een fase is waardoor we heen moeten, en ik samen
Met mijn partner er alles aan doe om het hem zo fijn mogelijk te maken (veel in de draagzak, op ons slapen) blijft 't moelijker om daarin positief te blijven en niet af te zakken in de negatieve gedachten spiraal.
Want wat als de krampjes komen door mijn voeding of hoe snel die komt, bied ik hem wel genoeg troost, ik voel me soms zo schuldig dat ik hem niet fijner kan laten voelen met de krampjes.
Want op dit moment zit ik niet echt op een roze wolk, maar net als toen, op een donderwolk..
reacties (9)