Even een schouder nodig..

Hoe het gaat?

Over het algemeen gaat 't wel goed.
Soren is nu bijna 2,5 jaar en mag 16 november starten bij psz
Hij zat al op een psz, met peuterwerk indicatie, maar er waren wat problemen in de opvang qua omgang met kinderen.
Dus we hebben hem ingeschreven op een andere locatie. Dus hopelijk gaat het daar beter.

Hij zit nog volop in de peuter pubertijd, en test ons voortdurend, luisterd half of niet. Vaak herhalen wat we van hem willen, wat ie wel en niet mag.
Helaas zit de frustratie zo hoog bij ons als ouders dat we wel eens fysiek moeten optreden (tik op de handen, of op 't been) pedagogisch helemaal niet oké,
Maar soms luisterd hij echt niet, of dramt hij zo erg door dat we ons als een kat in het nauw voelen. Vaak erna met flinke schuldgevoelens zowel ik als mijn partner.
Vaak gaan er dagen gewoon goed, maar soms van die periodes (Vooral met weinig slaap) dat ons lontje al kort is...

Gelukkig hebben we dat ook eerder aangegeven bij het CJG en we krijgen voor S.oren en ons opvoedondersteuning, wij willen graag leuke ouders zijn en het beter doen. Dus daarmee gaan we aan de slag.

A.nduïn doet t ook goed, hij heeft gister zijn eerste prikjes gehad, want over een kleine week is hij 3 maanden oud. Tijd gaat snel. Gelukkig had hij er niet veel last van, behalve dat hij moe is.
Hij was alleen maar 105 gram bijgekomen sinds 1 maand terug, wat voor baby's van zijn leeftijd best weinig is. Hij krijgt borstvoeding op verzoek, meestal zit er tussen de 2,5 uur, soms 3 uur en soms 4 uur tussen de voeding.
Hij tapt meestal zo n 8 minuten aan de rechterkant, soms 10, en daarna neemt hij de borst niet goed meer. Hij lijkt dan genoeg te hebben. Dus ik bood hem niet nog een keer extra de borst aan na bet boertje.

Dit maakt mij wel onzeker, heeft hij dan wel genoeg aan 6 a 7x borstvoeding per dag van 8 a 10 minuten? Moet ik hem dan niet meerdere keren aanleggen en laten drinken (andere borst o.i.d of zelfde, als toetje?)
Het zelfde met buik tijd, hij kan zich nog niet vanuit lig opdrukken met hoofdje, wel een beetje, en kan het wel als je zijn armpjes goed doet, dus ook dat.... besteed ik er wel genoeg tijd aan?

In de avond sinds een week doet hij ook veel huilen voordat hij slapen moet voor de nacht, heb zo n idee dat het voor hem toch verwerking is van de dag, maar leuk om te zien is het niet.

Voor de rest, hij lacht veel, en we hebben veel interactie met hem. Hij kan onder de baby gym al flinke rikken doen tegen de speeltjes, en soms al eentje vastgrijpen.

Aan ene kant maak ik mij heel erg onzeker, maar probeer alle goede dingen te zien en er van te genieten, maar dat is soms nog wel moeilijk.

2484 x gelezen, 0

In Baby

reacties (29)


  • Pandabeertjes

    Goed dat je hulp vraagt! En veel herkenning. Ik ben tegen fysieke straf maar ik heb ook wel eens een tik uitgedeeld ja. In een combinatie van moeheid, onmacht en frustratie. Maar achteraf altijd schuldgevoel natuurlijk. Wat ik wél deed was achteraf uitleggen dat mama niet had willen slaan. Dat ik daar spijt van heb en sorry zeg. En dat we samen opnieuw gaan beginnen. Goedmaken is belangrijk als voorkomen te laat is!

  • Yune

    Dat doe ik ook achteraf altijd, van mama had jou niet die tik mogen geven, dus probeer t zeker weer goed te maken, en toe te geven dat ik fout zat.

  • Pandabeertjes

    Goed bezig dan! Echt, dat opvoeden is zo’n leerproces voor jezelf. We maken allemaal onze fouten, en er zijn ouders die een tik uitdelen afschuwelijk vinden maar vervolgens wel kiezen om hun kind 10 min op de gang alleen te laten huilen. Kan net zo fout zijn. Wees lief voor jezelf, vergeef jezelf en ga vol goede moed weer door. Straks ben je door deze fase heen en dan gaat het je weer makkelijker af. (En het ene kind is het andere niet he, mijn 2e kon mij soms zo ongelofelijk uitdagen 🤭 dan is je geduld gewoon eerder op)

    Kleine tip nog: op den duur herkende ik bij mezelf wanneer mn frustraties te groot werden, ik koos er dan wel eens voor om even naar een andere ruimte te lopen - dan kon ik tot 10 tellen, rustig ademhalen, proberen te relativeren en dat helpt mij nog steeds enorm.

  • Denelientjes

    Ik lees kritiek hieronder maar ook handige en lieve tips. Applaus voor degene die het zo mooi kunnen verwoorden zo kan het ook!

    Slaan is een teken van onmacht, net als schreeuwen. Je zal in mijn ogen daarmee het signaal afgeven dat als je je zin niet krijgt (jij als ouder dus op dat moment, met zijn gedrag) dat het dan oke is om te slaan/tik geven of om te schreeuwen... dit gedrag van jou zal je dus ook weer terug krijgen 😉 en dat zou zo zonde zijn!

    Want kinderen zien jou als voorbeeld.

    Probeer wat uit en vind wat helpt. Negeren, een rustige plek voor hem vinden, wat afleiden, praten, alleen juist luisteren naar je kind, benoemen wat je ziet "ik zie dat je heel boos bent" "ik vind het jammer dat je (gedrag of actie benoemen) doet... of ga maar even daar zitten denken want ik ben nu echt heel boos en ik kom zo bij je terug. Je kan het 💪

    Je kleinste is dan weinig aangekomen maar is hij misschien wel hard gegroeid?! Dan komt dat aankomen vast de andere keer weer.

    Je heb een app dat heet "tno i grow" dan kan je de groei van je kindje mooi in bij houden.

  • Pumpkinious

    Ik heb jouw topic gelezen en de reacties ook. En ik wil eerst en vooral zeggen: Ook al voel je dat jouw aanpak de foute manier is en je weet dat het hier bekritiseerd zal worden, toch deel je jouw struikelblokken. Heel moedig ❤️

    Ik heb mijn oudste ook vaak een klets op de billen gegeven toen hij in de peuterpuberteit kwam. Ik was totaal niet ingelezen over Gentle parenting en ben zelf afgeranseld als kind. Dus ik dacht dat "een tik als ze té ver gaan" mag en ook helpt.

    Je moet begrijpen dat jiuw zoontje niet met een handleiding werd geboren. En zijn gedrag is ook geen persoonlijke aanval naar jullie toe! (Deze was een binnenkomer voor mij). Hij doet die dingen echt niet om jullie met opzet kwaad te maken. Hij probeert iets duidelijk te maken, maar weet alleen niet hoe dat moet. Het is aan jullie om te achterhalen waarom hij averechts gedrag vertoont en wat hij op dat moment tekort komt en daar SAMEN een oplossing voor zoeken.

    Mijn oudste werd hysterisch als hij zijn zin niet kreeg. Hij was heel erg moeilijk om aan te spreken dan. Op de gang zetten maakte het nog erger. Na veel tikjes en "stop met huilen!!" heb ik ontdekt dat op de grond zitten en hem een minuut lang knuffelen hielp. Zonder woorden. Daarna kon ik wel tot hem doordringen.

    Een voorbeeld van gisteren:

    Ik was aan het koken, hij wilde een ijsje. Ik zei "straks". Hij werd kwaad, begon te schreeuwen. Ik zei opnieuw "we gaan eerst eten, daarna mag je een ijsje". Hij bleef kwaad en schreeuwen. Toen ben ik voor hem op mijn knieën gaan zitten, hebben we even geknuffeld. Hij is gekalmeerd. En toen hebben we samen het ijsje uit de diepvries gehaald, benoemd dat deze voor hem bewaard wordt, maar wel pas na het eten. En hij mag zelf kiezen in welke diepvriesvak hij het ijsje wil bewaren. Iedereen was gelukkig 😊

    Ik merk dat veel ouders het sociaal acceptabele volgen en hun kinderen hierin straffen. Ik krijg van de kleuterjuf vaak te horen dat mijn oudste een koppig kind is. Vind ik de koppigheid van mijn kind leuk als ouder? Bijna nooit. Het zou makkelijker zijn als we zeiden "doe dit" en ons kind direct zou luisteren 😅 het is uitdagend. Maar ik vind het tegelijkertijd een geweldige karaktereigenschap als volwassene. Dus ik ga de koppigheid ook niet uit hem trekken omdat het sociaal niet geaccepteerd wordt.

    Dus merk je dat jouw zoontje blijft drammen, laat hem doen wat hij wil, geef hem die verantwoordelijkheid en zelfstandigheid. Gewoon op jouw voorwaarden.

    En laatste tip: alle momfluencers op instagram en tiktok hebben mij een verkeerd beeld gegeven over gentle parenting. Nooit kwaad worden en altijd zachte stem gebruiken leek mij onmogelijk en mijn frustratie steeg daardoor alleen nog meer.

    Ik heb superveel bijgeleerd van Jo Frost, Supernanny. Ze legt alles zo goed uit en haar aanpak is zó realistisch

    Wees niet te streng voor jezelf. Het is een leerproces voor ons allemaal. Ook wij kregen geen handleiding ❤️

  • Lindaaaaaaaa

    Trouwens

    Met kleine kinderen ben je bij mij bij het goede adres !

  • Maria7

    Wat goed dat jullie hulp zoeken, dat is een stap en het valt terug te lezen hoe naar jullie het vinden om fysiek te worden naar je kind. De meeste mensen willen hun kind geen tik geven en het is dan ook vaak een teken van onmacht bij de ouders. Als het goed is, krijgen jullie via de opvoedondersteuning alternatieven op het fysiek straffen.

    Een leidraad door de opvoedondersteuning heen, is vaak dat er niet zo zeer gekeken wordt naar hoe verander je het gedrag van je kind maar hoe kan je het als ouder allemaal aan. Een peuter puber is nu eenmaal echt heel lastig soms. Hoe bewaar je de rust in jezelf als ouder en wat is haalbaar voor een kind van die leeftijd qua kunnen? Wat is normaal gedrag? Wat is abnormaal? Welke grenzen kun je stellen in deze fase en hoe blijf je consequent?

    Het ‘gevaar’ met een corrigerende tik is dat net als met andere straffen en korte termijn gevolgen, de schrik er op den duur af gaat en er meer van nodig is. Een corrigerende tik wordt een tik en het is steeds vaker nodig, het sluipt er in en voor je het weet ontstaat er een hele vervelende dynamiek. Daarnaast leert het kind (want die kan geen onderscheid maken) dat een tik geven hoort bij dingen oplossen, want jullie zijn als ouder het grote voorbeeld. Het is heel moeilijk een kindje te leren niet zijn handen te gebruiken bij conflicten met anderen als je het zelf ook doet. Simpel zeggen; wij zijn je ouders dus wij mogen dat, werkt helaas niet.

    Het is een fase, het is een fase.. maar een hele moeilijke en vermoeide, zeker met nog zo’n kleine in huis!

    Ik wens je veel succes en hopelijk keert het tij voor jullie snel 🍀

  • Bosco

    Ah, klinkt als een normaal gezin! Dat je je soms in het nauw gedreven voelt en dat je dit als laatste redmiddel ziet is niet tof, maar je bent niet de eerste en enige. Onthoud wel, je bent zijn ouder en jij bent dus de baas. Goed dat je hiervoor hulp krijgt, maar je hoeft echt niet de leuke ouder te zijn. Mbt de borstvoeding en aankomen in gewicht en vorderingen in kracht. Ze zien daar maar een moment, was je een uur eerder geweest voor het poepen terwijl hij net wakker is super nieuwsgierig momentje hadden ze je de hemel in geprezen. Die van mij had vlak voor de weegschaal zijn drol van bijna 2 weken geproduceerd toen moest hij ook nog plassen op de weegschaal. Het resultaat was te weinig aangekomen en moest 3 dagen later opnieuw terug komen bij de kinderarts. Met net een voeding op zijn buik en een volle blaas 300 gram zwaarder.

  • AshleyJessy

    Ik heb vooral baat bij het “positief opvoeden.”

    Dus niet het negatieve benoemen; ik wil niet dat je op de tafel staat/ niet op de tafel staan!

    Maar benoemen wat je wel verwacht van hem; we staan op de grond/ik wil dat je op de grond staat, de tafel is voor borden /bekers/etc.

    En positief gedrag benoemen; ik vind het fijn dat jij je broodje netjes op hebt gegeten!

    Dit consequent doen, streng en duidelijk zijn.

    Ze horen de helft van de zin toch niet, dit is bewezen. Het woord “niet” komt dus niet aan op die leeftijd. (Oostindisch doof? 😅)

    (Ik snap echt wel dat je niet ALTIJD “positief” kan zijn haha. Ze halen vaak gewoon het bloed onder je nagels vandaan. Maar hier thuis en op werk werkt het goed!)

  • Vlindermoeder

    Pittig allemaal hè?! Dat je soms niet meer weet hoe je het moet doen snap. Het kost ontzettend veel energie als je kind niet luistert. Ik werd laatst boos en onze oudste dochter lachte me recht in mijn gezicht uit. Nou, bozer kun je mij niet krijgen. Ik had toen ook echt de neiging om haar een tik te geven. Een van de regels thuis is dat we niet fysiek straffen. Mevrouw gaat dus naar haar kamer of naar de gang. Dan kunnen we allebei afkoelen. Niet dat ze onder de indruk is hoor. Ze gaat vaak zitten spelen of lezen. Ik praat daarna met haar en vraag vaak of ze weer kan luisteren. Ze zegt dan ook gerust 'nee' 🤦🏻‍♀️ Nou, dan blijf je maar zitten waar je zit. Ligt ze op de grond te huilen in een winkel? Prima, blijf je lekker liggen. Ik ga echt niet bidden en smeken. Probeer te praten met je kind i.p.v. fysiek straffen.

    Onze jongste dochter groeit ook niet best. Kind dat qua hoeveelheid weinig drinkt per keer. Doe haar maar groente, brood en fruit. Ze is heel vrolijk en tevreden, dus het zal wel goed zijn

  • Lindaaaaaaaa

    Hier ook wel eens hoor. Zit ook met regelmaat op de gang :-)

    En bij kleine kinderen ben je bij mij bij het goede adres 😀

  • Linde-1

    Mijn 2e zoontje groeide ook niet goed, na een maand nog geen 100 gram erbij.

    Doet jou zoontje ook lang over de voeding?

    Hier kwam de chiropractor erachter dat zijn tongriem te kort was en na het laseren ervan ging het een stuk beter en groeide hij ook🙂.

    Heel knap dat je hulp zoekt als je het nodig bent.. hopelijk helpen de tips die je krijgt😘.

  • MamaRosali

    Moedig dat je hulp hebt gezocht! Onzekerheid mag er zijn he, we rommelen soms allemaal maar wat aan. Hopelijk lukt het gauw weer om te genieten!

  • Bigbangtheory

    Geen advies want ik heb nog geen kinderen maar een knuffel voor jou!

    Het komt wel weer goed en voel je vooral niet te schuldig. Het is voor veel mensen een no go maar ik weet niet beter dan dat als ik echt te ver ging ik wel een tik kreeg op mijn kont hoor en ik heb er niks onder geleden. Uiteraard is niet beter dus goed dat je hulp zoekt maar wees niet te streng voor jezelf!

  • Mama3prinsesjes

    Nou echt hé..

    Word meteen gedaan alsof t kind mishandelt word.

    Kleine tik is soms nodig.

  • Annanm

    Het kind is net 2,5 jaar oud… en wat voor voorbeeld geef je daarmee? Dat het oke is om te slaan? Kinderen gaan dit op n gegeven moment gewoon na doen…

  • Bigbangtheory

    Ik vind slaan en een corrigerende tik 2 totaaaaaal verschillende dingen en ik ben hier zeker niet om mensen te bekritiseren. We zoeken allemaal naar de beste manier. Ik vind persoonlijk dat een corrigerende tik wanneer echt nodig volledig losstaat van slaan of een slecht voorbeeld geven. Dat is mijn mening en uiteraard mag ieders mening daarvan verschillen.

  • Nog-even!

    Ze schrijft dat ze uit frustratie soms een tik geeft. Dat is dus niet een corrigerende tik...

  • Yune

    Dat ook enkel als hij tever is gegaan.

  • Florien84

    Yune je geeft een excuus om te slaan. Hij is te ver gegaan. Hij is een kind van 2.5 jaar. Die zoeken de grenzen op. Er is geen excuus of reden om fysiek te worden. Het gaat van kwaad tot erger. Het begint met een tik, maar die werkt later niet neer en dan?

  • Florien84

    Klinkt als heftig. Goed dat jullie hulp hebben ingeschakeld. Fysiek naar je kind worden is, in mijn ogen, echt een no go.

    Sterkte met alles

  • Yune

    Maarja, hoe doen andere ouders het dan?

    Hoe corrigeren ze hun kind? En vooral wanneer je het al 2 a 3x heb gezegt, gevraagd, en kind doet nog steeds wat hij niet mag?

  • MamaRosali

    Hier wordt altijd geadviseerd met een time-out. Zoek eens op Youtube naar Supernanny Jo Frost. En dan geen aflevering in de studio, maar bij mensen thuis. Ik heb daar veel aan gehad. Ik vind het leuke tv, maar ook leerzaam.

  • Nog-even!

    Dan zette ik ze in de hoek, op die leeftijd. Daar moesten ze dan 1 tot 2 minuten staan. Ook dat vergde geduld (terugbrengen wanneer ze eruit kwamen). Maar het vroeg vooral overtuiging. Als jij ervan overtuigd bent dat je kind in de hoek moet, dan straal je dat uit. Als jij er onzeker over bent, voelt je kind dat ook en neemt 'ie een loopje met je... Natuurlijk moet zo'n 'straf' altijd begeleid worden met uitleg: "jij doet dit en dat mag niet. Ik heb gezegd dat je dat niet mag doen. Jij doet het toch. Daarom ga je nu in de hoek staan. Ik kom zo bij je om erover te praten". Hier werkte dat bij de jongens erg goed. Bij onze meid minder. Ander karakter... Zij ging wel in de hoek, maar niet met haar gezicht naar de muur: dat kon ze niet aan....

    Ipv een tik, kun je ook je kind bij de arm pakken en met een boos gezicht en boze stem zeggen dat hij iets niet mag doen.

    Maar zorg dat je niet écht boos wordt van binnen: hij kan er niets aan doen dat jouw geduld snel op is.... Dat is part of the deal bij het ouderschap: wij kiezen ervoor, met onze gebreken, om ouders te worden. Hoe wij reageren blijft altijd onze eigen verantwoordelijkheid....

  • Nog-even!

    Niet vragen. Op een vraag mag hij ja of nee zeggen. Je zegt heel duidelijk: "dit mag jij niet doen." Dat is een duidelijker opdracht. Het wordt nog beter als je erbij vertelt wat wél mag.

  • Charliecharlie

    Heel irritant is dat. Ik denk dat de schrik van een tik er alleen ook snel af gaat, en dan zit je weer met niks.

    Bij mij helpt afleiden soms (…klaar nu daarmee. Hee, help je mij even met stofzuigen? Doen we het samen.) , of anders “logische consequenties” (dat is soms wel je fantasie gebruiken en zoeken hoor 😝) maar bijv: als je nu niet ophoudt met (…)/dit of dat niet opruimt/… hebben we straks geen tijd meer voor…).

    Verder ben ik altijd heel rustig en zelden boos. Als ik echt m’n stem verhef, weten ze dat het menens is. Dat scheelt ook. En ik heb brave kinderen ;)

  • Florien84

    De oudste twee moeten hier dan in de kamer in een hoekje, waar ik ze kan zien, zitten. Vinden ze niet leuk maar werkt wel. Ik ben echt tegen fysiek straffen. Je hebt al een machtsverschil en die maak je dan alleen maar groter.

  • Jvb

    Ik zou niet vragen maar vertellen. Je mag niet ..., je mag wel.... of: eerst opruimen, nu aankleden, etc. Als je het vraagt, dan mag hij nee zeggen.

    En vervolgens consequent zijn in hoe je handelt. 1x zeggen, 2e x waarschuwen, 3e x is time out. Het ligt er wel aan waar het over gaat. Dit werkte bijvoorbeeld bij iets als niet gooien met eten. Overigens heus niet in 1x hoor, dit herhaal je tot het kwartje valt. Maar pick your battles, dit doe je niet bij alles waar strijd over komt.

    Gaat het over iets gevaarlijks (niet aan de hete pannen komen) dan heb ik wel eens vingers weggetikt. Maar is het iets als niet willen opruimen, niet op een scherm mogen of niet willen aankleden, dan heeft het veel meer zin om af te leiden, samen te doen en je er bij neer te leggen dat hij dat gewoon nog niet 'op commando' doet of van je aanneemt. Voorkomen wil hier ook nog wel eens helpen: een liedje aan bij het opruimen, een spelletje pakken ipv het scherm, iets leuks klaarleggen voor na het eten, zoiets.

    Als ik weinig kan hebben en ik voelde frustratie opkomen, dan liep ik zelf even weg. Dan zei ik: mama is héél boos nu, ik moet even afkoelen.

    En toch: alle tips zijn goeie tips hoor, maar echt niet dat het dan ineens altijd goed gaat. We zijn allemaal maar mensen, en soms gaat het beter dan andere dagen.

    Wat mij altijd helpt is bedenken dat ik het dus kennelijk ook niet goed kan handelen soms, en ik oefen al ruim 35 jaar. Zij zijn er pas net, die moeten nog zoveel leren. En dat leren doen ze van ons. Dus voorbeeldgedrag. Zowel met het goede gedrag als fouten maken en dan goedmaken. En besef je ook: met wat fouten hier en daar verpest je écht niet meteen je kind.

    Ik denk dat je heel goed bezig bent door de hulp in te schakelen. Het bewustzijn en de wil zijn er, de tools straks ook. Jullie komen er wel!

  • Mama3prinsesjes

    Meid laat ze alsjeblieft praten.. niet alle kinderen zijn t zelfde. Al die adviezen 1000 keren geprobeerd. Op een gegeven moment houd t een x op. Krijgen ze hier ook wel eens een tik.

    Vraagt iemand om advies krijgt ze dit🤦‍♀️