En toen, was Oma er niet meer..

Wederom heeft kanker weer iemand die we liefhebben ontnomen.
bijna 20 jaar geleden al eens borstkanker, maar het gen dat dat veroorzaakte, heeft weer toegeslagen, eierstokkanker met uitzaaiingen in het buikvlies, 1 jaar na haar diagnose..
Is ze vanochtend vredig ingeslapen, gelukkig een niet al te lang ziekbed, minder dan een week. Ik zag 't gister al aan haar toen we nog met de kleintjes op bezoek gingen, de lichtjes in haar ogen waren al minder en ze zag er dof uit..
Toch genoot ze nog even van de aanwezigheid van haar kleinkinderen, op wie ze zo trots was.

Het brengt wel weer een heleboel oud zeer naar boven, met het overlijden van mijn eigen moeder, om dat nu te zien bij mijn man's moeder, is moeilijk.
Dus mijn hart huilt niet alleen voor mezelf maar ook voor hem, en mijn kinderen.