Het uitstellen van een kinderwens, zoals beschreven in mijn vorige blog, is na een gesprek tussen mij en mijn vriend niet alleen moeilijk voor mij... Maar ook voor hem (sinds hij al 38 is)
Het gevoel van enige jaloersheid tegenover andere gezinnetjes die wel zo ver zijn. Dat doet het zelfvertrouwen van mij en mijn vriend niet goed.
Waar je ook kijkt, er is er altijd wel een iemand, die je kent, of die je tegenkomt met een flinke buik, of een baby, dan is het op zo'n moment moeilijk om niet afgunstig te worden.
Het is een stil verdriet... maar gelukkig kan ik het delen, met mijn liefste vriend, mijn maatje, samen komen we er wel.
Dat wou ik even met jullie delen... :)
reacties (0)