Kinderwens/moeder worden met PDD-NOS

Dit is de open brief die ik heb geschreven aan Voorzet en aan de NVA. Die wou ik even met jullie delen.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Autisme, specifiek gezien een vrouw met PDD-NOS, dat is wat ik heb volgens mijn officiële diagnose

Deze is pak en beet zo'n 8 jaar geleden geschreven, toen was ik... 20? (hallo?! een nieuwe diagnose graag!!)

Sindsdien is er genoeg veranderd in mijn leven.. Uit een vliegtuig tandem-parachute springen. Check! Alleen wezen vliegen naar het buitenland. Check. Daar ook nog eens gewerkt aan mijn angst voor intimiteit meer, overigens met succes. Check!

Genoeg vooruitgang zo in die 3 jaar hè?... vind ik ook. Zo was 2015 een goed jaar..

Het jaar dat ik weer verliefd ben geworden op de liefste man van de wereld, zelfs zo verliefd dat ik de stoute schoenen aan heb getrokken en hem ten huwelijk heb gevraagd, waarop hij Ja antwoordde. Check!.

We hebben een leuke tijd samen, veel wandelen, geocachen, series kijken. Ook hebben we vaak goed gesprekken. We voelen mekaar goed aan, hij begrijpt mij, en ik begrijp hem. Zo samen zijn we een goed team.

Oh ja, had ik al verteld dat ik bijna 28 ben?.. ja?.. Mooi. Dat is meestal de tijd waarop je het liefst je eigen huishouden wilt, een huis, een boompje, een beestje. Reageren op woningen in deze tijd is gewoonweg k*t, ondanks dat ik ruim 6 jaar ingeschreven sta... ben ik nog niet aan de beurt!! AARRGG!! (niet te spreken over de huurprijzen!!!)

Mijn verloofde is nog bezig aan zijn opleiding en is over een half jaartje klaar. We hopen dat hij daarna snel een baan vindt waardoor we een huisje kunnen kopen, en het ons eigen kunnen maken. Dan kunnen we dat in ieder geval afvinken. Het boompje en het beestje komen op ten duur nog wel.

Dan heb ik samen met mijn liefste een eigen huis, een huishouden, inkomsten, misschien dat beestje... maar er mist toch iets... misschien heb je het al geraden... een eigen gezin, een baby/kind. Ik heb werkelijk al jaren zo een last van wat Jochem Meijer zou omschrijven als “klapperende eierstokken” (zoekterm op youtube: Jochem Myjer - Klapperende eierstokken (Adéhadé) ).

Inmiddels ben ik een wandelende encyclopedie wanneer het aankomt over ovulatie, hormonen en zwanger worden....ik lees, ik kijk, en zuig alles op als een spons.

Ja... die kinderwens zit diep, zelfs zo diep dat ik geen zwangere buik of bevalling of baby's kan zien, zonder spontaan in huilen uit te barsten. Alles in mijn lijf schreeuwt “IK OOOOOK”.

Maar hoe zit dat nou eigenlijk? Ik heb PDD-NOS, en een kinderwens.. gaat dat wel samen? Er zijn vragen, twijfels, diverse meningen.

Kan ik een kind wel aan? Krijgt mijn kind ook PDD-NOS of misschien wel erger? Zou het een reden zijn om helemaal geen kinderen te krijgen en het idee van ooit moeder worden definitief in de ijskast te zetten? Ik bedoel, ik ben een vrouw, ik ben niet gek, ben voor de rest helemaal gezond (ik rook niet, ik drink niet, en gebruik ook geen drugs of medicijnen) Dus waarom zou ik geen kinderen mogen krijgen?

Er zijn genoeg “gezonde” ouders in de wereld die een autistisch kindje krijgen terwijl ze zelf geen autisme hebben. Genoeg blogs en informatie te vinden over vaders met autisme, maar vrij weinig over moeders met autisme.

Waar is al die informatie? Waar kan ik informatie vinden over het hebben van een kinderwens als je Autisme hebt? Over moeder worden? Over het moeder zijn?. Waarom wordt er vanuit Voorzet en het NVA zo weinig aandacht aan besteed? Er zullen meer mensen (vrouwen) zijn met autisme die met deze zelfde vraag zitten.