Verlangen naar...

Het is zo moeilijk uit te leggen, want ik nu al een tijdje voel. Het vlammende verlangen naar een eigen 'nestje' samen met Martijn, een huisje die we ons samen eigen kunnen maken, inrichten zoals wij willen. Het liefst, met genoeg slaapkamertjes, zodat ook de kleine een eigen kamertje krijgt. Elke maand steeds weer ovulatie testjes doen, om te kijken hoe mijn cyclus is, elke keer zien dat 't donkerder wordt, verlangen naar mijn partner om samen te vrijen voor een baby, wat nog steeds niet kan. Door gebrek aan werk, en een eigen huisje kan 't nog niet, ik heb daar moeite mee, noem me ongeduldig, maar de wens voor een kindje van ons samen is zo sterk, dat ik bijna nergens anders aan denken kan, dan alles zo snel mogelijk op de rit te hebben en dan voor een baby te gaan proberen. Maar ik ben bang, dat 't dit jaar niet gaat gebeuren. Ook al weet ik dat 't wijs is om te wachten, mijn hart wil anders...

Als ik 't er over heb, met andere mensen, krijg ik standaard te horen 'je bent nog jong, je hebt nog even de tijd'  of 'waarom zo vroeg een kind, geniet nog even van 't leven'... zal zal misschien wel zo zijn, maar dat doet niets af, aan de sterkte van mijn (onze) kinderwens. Mijn liefste heeft mij verteld, dat ie het liefste alles op orde wil hebben (werk, huis) voordat we aan kinderen beginnen, hij wil er volledig voor gaan, samen met mij, dat ie kan meehelpen mocht het nodig zijn (als ik nu zwanger zou worden dan zou ik nog thuis wonen, bij mijn ouders en dan mist hij een heleboel). Wanneer ik vraag wanneer dat is, dan krijg ik geen duidelijk antwoord, het gaat allemaal zo traag, zo stroperig, misschien wordt kinderen krijgen wel niet zo makkelijk, dat hoor je nu maar al te vaak, wat als dat bij ons ook zo is? - wat als we te lang wachten, omdat 't niet uitkomt en het niet lukt?.. ik zou het mezelf heel erg kwalijk nemen als 't niet lukt doordat ik te oud ben, of dat mijn partner te oud is.

Het is moeilijk en frustrerend om verstand en hart gescheiden te houden, om geduld op te brengen. Want waar je ook kijkt, wordt je herrinderd. Baby's op de reclame, babys in reclame folders, Baby's op youtube, baby's hier, buitenshuis, zwangere buiken enz enz.... op zulke momenten, voel ik me eigen gewoon zo alleen...