Wachten, wachten, wachten

Zucht, het is al november... 40 weken en 5 dagen vandaag en nog in geen velden of wegen een baby te bekennen. Nu kan het in onze familie ineens heel snel gaan - de kinderen van mijn zus waren er binnen 2,5 en 2 uur en mijn moeder heeft ook nooit ontsluitingsweeën gevoeld, dus ik geef de moed nog maar niet op. Maar het wachten wordt wel heel saai. Kan niet meer zo ver lopen, durf niet meer zo ver van huis en in huis is alles nu echt wel klaar.

Ben zo benieuwd naar ons meisje... eigenwijsje dat het is! Nou ja, binnen nu (maandag) en volgende week woensdag komt ze. Ik hoop dat ik het met enig geduld gewoon volhoud. Pas 1 huilbui gehad. En toch jammer dat de striae ineens is toegeslagen (heel de tijd geen last van gehad) en elke dag groter wordt. Maar ja. Alles voor het goede doel, als er maar een leuk kindje uit komt :-)