Haat het wacht bankje!!!!!

Ik haat het wachtbankje!!!!! Echt serieus! Wie heeft het verzonnen!
Ik haat moeder natuur dat ze besloten heeft dat het al 11 maanden duurt!
Ik haat het om te wachten op een eisprong en ik haat het wachten op de periode na een eisprong .... al met al haat ik dus eigenlijk de hele maand.
Ik heb 14-1 een eisprong gehad. Duidelijk gevoeld en zit dus nu op het wachtbankje. Ik haat het!
Bij elke steek elke kramp denk ik nu: dit kan de innesteling zijn en geloof mij over 1 week denk ik bij elke kramp: ja gedoemd is deze maand daar komt de menstruatie....
Ik probeer me er voor af te sluiten!
Ik wil er niet mee bezig zijn ... toch elke keer betrap ik me er op!
Je kunt het niet uitschakelen. 11 maanden speelt het al! En elk maand wil ik er niet mee bezig zijn en toch elke maand betrap ik me op mijn gedachtes!
Elke x weer hoop en elke maand weer word de hoop weg gedrukt door ellende van pijn en depressie! Elke menstruatie denk ik: waarom doet het zo ongelofelijk pijn!
Ja ik weet het elke vrouw heeft het maar door de endometriose blijkt mijn pijn vergelijkbaar te zijn met een rug weë! Ja echt als je weet wat een rug weë is snap je wel waarom ik me elke maand gestraft voel!
Yup al 11 maanden lang. Door 2 x te sporten hoop ik op afleiding maar de training van gisteren was te leurstellend :-( ik kreeg het qua uithoudingsvermogen niet vol!
Ik snap tot op de dag vandaag de opmerking niet: wees er toch niet zo mee bezig ??? Onbewust speelt het :-(
Daarnaast is dus vorige week me eisprong geweest en voelt het wachtbankje nu enorm zwaar!
Al gelijk springt de gedachte in mijn brein op om een vroege test te halen en dus woensdag te testen!
Ergens weet ik dat vroege testen niks zegt maar zou het me rust geven? Wetende dat het niet of misschien wel raak is?

Ik ben er nog niet uit wat ik ga doen . Ik denk dat ik het maar per dag ga bekijken!

Wie herkent deze gedachtes/gevoelens ? Wie herkent deze hoop/angst? Wie herkent de boosheid om de opmerking : wees er niet mee bezig?