Wat gaat dat snel 8 maanden al weer kleine man
Lieve kleine, grote man.
Vandaag precies 8 maanden geleden zat mama voor het eerst met jou in haar armen. Een klein, groot mannetje. Een echt slaap kopje was je toen en een heel rustige baby. Wat is dat veranderd sinds toen.
Inmiddels ben je een mannetje die de wereld al kruipend aan het ontdekken is.
Met een stemgeluid van een wild dier, want wow wat kan jij krijsen als het niet gaat zoals je wilt of wanneer je ons laat merken dat je honger hebt. Het is geen huilen meer te noemen maar echt een hard krijsend geluid.
Daar tegen over staan die mooie glimlach momentjes. Met een paar ogen die nu al de donderstraal in jou laten zien weet je iedereen om je kleine vingertjes te winden. Wij krijgen altijd te horen die Lorenzo heeft een mooi lachje, hij is ook altijd vrolijk of niet? Nou ze moesten je eens mee maken op andere momenten. Maar inderdaad meestal ben je vrolijk en lach je wat af.
Het kruipen maakt jou ook weer minder gefrustreerd. Nu je zelf kunt zorgen dat je bijna overal komt waar je wezen wilt heb je iets minder driftbuien. Behalve wanneer jij je zinnen weer eens hebt gezet op de keuken. We hebben geen idee wat je daar zo interessant aan vindt maar je ogen staan strak gefocust op de achter deur en dan heb je de snelheid van een windhond en lig je in een mum bij de keuken. Je kijkt dan heel ondeugend nog even om, waar zijn mijn papa en mama, kan ik ja en daar ga je. Papa en mama zeggen dan dat het niet mag pakken je op en leggen je terug in de woonkamer maar hup daar ga je al weer en dan herhaalt zich een aantal keer. We blokkeren dan meest al de doorgang met een fauteuil en dan ben je boos en probeer je er aan alle kanten om heen te komen. Papa en mama kunnen dan niet anders dan lachen ondanks jou driftige gemopper. Maar het is zo grappig om te zien hoe jij met je kleine lichaampje probeert die fauteuil aan de kant te schuiven of je tussen het smalle kiertje probeert door te wurmen om toch maar in de keuken te geraken.
Je probeert ook al te gaan lopen. Op schooltje heb je een racewagen waar je letterlijk mee door de ruimte rent. Je blijkt alle kinderen om ver te rennen als zij niet uit kijken. We hebben er thuis ook een paar dagen een gehad maar daar bleek onze woonkamer toch te klein voor. Je stond steeds klem en dan raakte je meer geïrriteerd dan dat je er plezier aan had. Dus thuis mogen papa en mama steeds me je lopen. Het is geen gezicht met je dikke baby beentjes en je nog kleine lijfje om je al te zien lopen. Balans heb je nog niet maar je gaat wel zelf staan en als er dan muziek op hebt staan. Sta je letterlijk te springen/swingen op de muziek. Je knietjes buigen op de maat van de muziek en je heupjes wiegen.
Mama moet bij jou altijd denken aan het liedje van ABBA. "Thank you for the music" Daarin begint het tweede couplet met:
Mother says I was a dancer before I could walk
She says I began to sing long before I could talk And I've often wondered, how did it all start?
Who found out that nothing can capture a heart
Like a melody can?
Well, whoever it was, I'm a fan
Jij praat nog niet maar je gebrabbel klinkt als een soort zingen vooral als er muziek op staat en zoals ik net al zei je loopt nog niet maar je probeert al wel mee te dansen met je kleine lijfje.
Ik denk dat zodra jij weet hoe je balans krijgt in dat lijfje van je, dat je er voor zult zorgen dat papa en mama heel wat kilo'tjes gaan verliezen. Wat zullen wij achter je aan moeten gaan rennen. Want als er iets is wat jij nog niet hebt geleerd is het luisteren. Maar ook dat zal in de komende maanden wel beter gaan worden lieve schat.
Wat zal maand 8 met zich mee gaan brengen we weten het niet maar mama weet in ieder geval dat je voor het eerst Sinterklaas zult gaan ontmoeten. Ben benieuwd of je er al op gaat reageren en hoe.
Lieve schat ik hou van je xxx
reacties (0)