Pseudokroep vecht je gewoon de deur uit mannetje

Lief stoer ventje,

mama vond het wel weer eens tijd worden om een verhaaltje aan jou te schrijven. Want dat is eigenlijk al weer veel te lang geleden. laatste keer was in juli nog voor onze vakantie. En wat heb jij genoten tijdens de vakantie en wat ben je toen weer hard vooruit gegaan in je ontwikkeling.
We waren nog geen 5 minuten op de camping en jij zat al heerlijk te genieten in de zandbak. Elke dag leek het er op alsof je weer nieuwe woorde leerden. Een van je belangrijkste woorden was al snel Bumpie. Je vond die beer van de sprookjescamping helemaal geweldig. Het was zo mooi om te zien dat je helemaal ging stralen zodra je de muziek van de bumpie jeep hoorde. Als Bumbie dan weer weg was vond je het wel weer prima. Af en toe heb je het sprookjestheater wel afgekeken maar echt veel geduld heb je nog niet in je billen.

Het mooiste moment van de vakantie vond mama stiekem het moment waarop zij Bas helemaal nat gooide jij naar mama keek met een grote smile op je gezicht vervolgens naar Bas wees en zei 'Mooi mama' haha we lagen allemaal helemaal gestrekt van het lachen.
Na onze heerlijke vakantie waarin we prachtig weer hadden en dus lekker veel hebben gezwommen en gefietst was het weer tijd om te gaan werken en jullie dus weer naar het KDV. Jij had het daar heel even moeilijk mee dat je papa en mama weer wat minder zag maar gelukkig duurde dat maar een weekje en nu ben je weer de grootste drukte maker. Af en toe met wegbrengen moet je heel erg huilen omdat je liever bij mama wil blijven maar meestal ben je al weer aan het spelen.

Maar wat ga je hard in je taal ontwikkeling. Afgelopen week waren we op het CB en vroegen ze aan mama of je al 3 woordjes kon. Nou uhhh 20 ook goed?
Papa, Mama, Oma, Opa, ja, nee, Eten, Tut, Auto, Boom, Aardbei, Eïna(Elina), is mij(dat is van mij), bal, banaan, fles, bneeën (beneden), bumba, bobo (je twee favoriete series) en zo kunnen we nog wel even door gaan. Echt heel knap vind mama dat. 2 woordjes heeft mama de laatste tijd ook veel gehoord auw been. Want wat ben je ziek geweest en had je daarna pijn was echt heel erg zielig om te zien.
Zaterdag 2 weken geleden werd je 's nachts wakker al hoestend en piepend. Je had moeite met in ademen en dus mama dacht meteen aan de verhalen van haar mama over jou ome John. pseudokroep!!!! snel in de douche en stomen. Het hielp wel iets maar je bleef het wat benauwd hebben dus papa en mama toch maar even met de dokterspost gebeld en daar mochten we naar toe. Jij met mama mee in de auto lekker in je slaapzakje en het beentje wat er uit moest om de gordel om te kunnen lekker ingepakt in je dekentje. Eenmaal daar gaat het al een stuk beter met je. Volgens de huisarts was het idd pseudokroep en dan doet de buitenlucht ook veel goed.

Dus op naar huis waar we allemaal toch nog een beetje hebben geslapen al lag jij wel tussen ons je had de veiligheid gewoon even nodig. Die zondag lekker veel buiten geweest want het was echt een heel mooie herfst dag. Samen met je zus en papa zijn we lekker naar het park gefietst en hebben we de diertjes eten gegeven. Je genoot er zicht baar van en we hadden ook het idee dat je aardig opknapte. Maar die avond ging het al snel nadat je op bed lag mis. Je was nog benauwder als de avond ervoor dus hup weer naar de HAP. Daar een inhalotor meegekregen en naar huis gestuurd. Niets hielp echter en slapen kon je ook niet waardoor je steeds zieker leek te worden en er ook koorts boven op kwam. Dus weer naar de HAP dit keer op een grotere locatie zodat er overleg met de kinderarts kon plaats vinden. In overleg is er besloten om je te vernevelen. Dit hielp wel iets en dus konden we weer naar huis. In de ochtend begon de benauwdheid helaas al weer terug te komen na amper paar uurtjes verbetering dus weer terug naar de HAP het was immers nog erg vroeg en praktisch gezien weekend. Dit keer ging papa ook mee. Elina kon bij oma blijven gelukkig.

Dit keer kregen we prednison achtig goedje voorgeschreven en dit was het eerste waar je echt mee op leek te knappen. We hadden de dag erop zelfs een goede nacht die we allemaal en zeker jij goed konden gebruiken. Maar helaas in de avond van dinsdag 1 oktober was het weer raak en konden we weer naar de HA. Deze schreef weer iets voor maar dat hielp ook niet dus de volgende ochtend naar onze eigen huisarts. Die schreef in overleg met de kinderarts nog een keer dat zelfde prednison achtig spulletje waarop je wel verbetering had laten zien voor. Dit sloeg ook nu weer goed aan en je knapte eindelijk nog wat verder op. En net toen we dachten we hebben het gehad begon je te klagen over pijn in je beentje. Je was heel bewust van de pijn en waar als we er naar vroegen wees je steeds het zelfde plekje aan terwijl je zei 'auw been'.

Omdat mama kennisen heeft die hun zoontje zijn verloren aan neuroblastoom kanker waarbij de eerste verschijnselen waren het hebben van pijn in het been schoot mama een beetje in de stress. Dus toch de HAP maar weer gebeld want het was immers al weer weekend. Deze gaf aan dat kindjes zoals jij die een virus hebben gehad soms ontstekingen kunnen ontwikkelen in de gewrichten maar dat na het weekend de pijnen dan wel weg zouden moeten zijn en we anders maar weer moesten melden bij de HA. Tot die tijd mochten we je 3 zetpillen per dag geven. gelukkig hielp dit goed tegen de pijn maar als de zetpil tijd weer langer verstreken was kwam het steeds weer terug zetten en dus op maandag naar onze eigen huisarts terug. In overleg met de kinderarts en Ortopeed een afspraak gemaakt voor een echo van de heupjes en je beentje en bloedprikken.

Op woensdag het bloedprikken was echt zo zielig. Je addertjes zijn nog zo klein en de twee dames die moesten prikken lukte het maar niet om het op de juiste manier te doen. Dus eerst armpje 1 daarna armpje twee daar lukte 1 buisje en toen ook nog uit je duimdpje 1 buisje. gelukkig was jij het voorval al snel vergeten nadat ze klaar waren zodat de echo geen drama werd. Je vond dat juist wel heel erg leuk. Je lach gewoon te lachen op het bedje terwijl de mevrouw jou heupjes op het beeldscherm liet verschijnen. Gelukkig was hier niets vreemds op te zien. dus dat stelde papa en mama al heel erg gerust. Ook leek je cht veel minder pijn te hebben en eindelijk de PCM niet meer nodig te hebben. Gisteren kregen we de uitslag van je bloed en dat was niet helemaal goed maar wel geruststellend want ze hadden ontstekingswaarden terug gevonden dus dat bevestigde het verhaal dat het om onstekingen in je gewrichten kwam en dat met dat de pijn minder was voldoende reden om je de rest zelf te laten uitzieken.

Het was me dus wel wat de laatste 2 weken maar jij hebt je er kranig door heen geslagen en zelfs de laatste week al were lekker naar het KDV geweest. op het CB werd je ook helemaal goed gekeurd, je moest een torentje bouwen van 3 blokjes maar jij pakte snel alle blokjes en wist een torentje van 6 blokjes te bouwen wat je blijkbaar pas hoeft te kunnen met 2,5 jaar en alsof je begreep wat die vrouw daar over zei begon je helemaal te stralen van trots.
Je kunt zo wie zo erg trots kijken en heerlijk genieten van je leventje maar kunt ook nog steeds een behoorlijke drifkikker zijn. Dan ga je echt met alles gooien en als je dan op de gang wordt gezet voor straf dan zet je me het toch op een krijsen. maar je blijft wel goed zitten en wacht braaf tot de kookwekker gaat dan ren je er naar toe om hem uit te zetten en dan krijg ik een knuffel en is alles gelukkig weer goed.

Je bent duidelijk je grenzen aan het uitproberen en vindt het moeilijk om de grenzen die je krijgt te accepteren maar luisterd ergens toch wel. Ook het kijken met de oogjes en niet met je handjes zit er al steeds beter in. Als mama zegt kijken doe je met je 'oogjes' zeg je dan en niet met je 'handjes'. en dan gaan braaf de handjes op je rug.

Ach lieverd mama zou nog wel een uur door kunnen gaan maar dat gaan we niet doen dus zeg ik voor nu doei lieve schat xxx