De bevalling

de bevalling van Willem.

Ik was zo rond als een tonnetje, en kon bijna niets meer. Ik voelde mij een walrus een olifant en steeds vaker moest ik nee tegen Lies zeggen, nee mama kan dat niet, nee mama moet even liggen, nee... Ik baalde, ik baalde enorm en aan de andere kant verlangde ik er zo naar om onze zoon in de armen te kunnen nemen. Tijdens het een na laatste bezoek aan de verloskundige spraken wij er over, tranen biggelde over mijn wangen, ik was er zo klaar mee. Maar ja strippen dat gebeurt pas na 41 weken, vooruit in dit geval wilde ze wel strippen op donderdag 17 oktober en mocht ik wel op vrijdag 18 oktober bij de gyneacoloog langs voor een intake gesprek om eventueel mij te laten inleiden op maandag of dinsdag. Het gaf mij een goed gevoel, eindelijk was er een eind in zicht.

Op donderdagmiddag zijn we als gezin naar de verloskundige geweest. Lies keek wat bedenkelijk toen de verloskundige meer ging doen met mama op de commode dan alleen voelen en het hartje luisteren maar al snel was zij weer helemaal in het keukentje te vinden. Het strippen was een vreemde gewaarwording. Ze zei nog nou ik heb je twee keer gestript voor de prijs van 1. En daar gingen we....

Hoe vreemd.... zou er nu wel of toch niet... We gingen naar huis en ik merkte onrust, ik regelde dat Lies in elk geval de avond bij haar grote vriend kon overnachten. Wat een fijn idee, wat een rust. We aten met zn drietjes erwtensoep en daarna brachten we Lies rond half 7 naar Tijn. Nog even spelen en toen hebben de mannen de kinderen op bed gelegd. En Lies wist als ik bij Tijn weer ga logeren dan wordt mijn broertje geboren. Wij waren benieuwd.

Thuis aangekomen, lekker op de bank gekropen de poes kroop bij mij en ik voelde rare dingen... Eens mijn mobiel erbij pakken en timen, zouden dit weeen zijn? Hmmmm... om de 1 a 2 minuten en dat hield dan best lang aan, tot een minuut... even kijken in de papieren wanneer je moet bellen...

om kwart over negen de verloskundige gebeld, 4 cm ontsluiting en poreuze vliezen... de baring was echt begonnen. En omdat het bij Lies zo snel ging, zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan. 22:!0 Daar ging het echt beginnen. De verloskundige wilde doorpakken en brak mijn vliezen en toen... en toen begon het echt... verschrikkelijk! Onder de douche op een bal hangen zitten op de wc wegzuchten niet durven toelaten... het gevoel dat ik niet los durfde te laten... op het bed weer onder de douche.. het schoot niet op. iets na middernacht was het volgens mij dat ik een beetje mee mocht duwen, nadat ik zei dat ik dat zo graag zou willen en toen ging de ontsluiting ineens heel snel, in eens 8 cm en om 2:04 uur werd willem geboren. Een mooi gaaf mannetje! En ooow wat had ik het tussendoor zwaar gehad.

Helaas liet de placenta moeilijk en langzaam los en na de hechtingen zetten bij de knip bleef ik toch bloeden. Dus ondanks dat het toch goed gegaan was, werd ik om 4 uur toch weer naar de ok gereden om daar nagekeken te worden. 2 liter bloed kwijt dit keer (met Lies 2,5 tot 3 liter) en weer naar de ok, nu was alles wel goed maar ik bleef gewoon bloeden, dus met medicatie werd ik weer wakker....

met een HB van 4 mocht ik zaterdag 19 oktober het ziekenhuis weer verlaten met mijn zoon bij mij (4790 gram en 53 cm lang)

Ach het duurde niet zo lang maar het was wel heftig. Fijn dat ik van te voren niet wist dat hij bijna 5 kilo zou zijn en dat de verloskundige mij niet liet weten dat ze mijn bekken klein er uit vond zien... het had het er niet beter op gemaakt....

Ik voel mij rijk met onze twee kinderen, twee schatjes. (Lies haar eerste woorden: ooooow wat is hij mooi!) Nu ben ik bijna 39 en weet ik dat het zo goed is, toch bekruipt mij soms een raar gevoel van ooow dus dit maak ik nu nog een keer mee, zwanger zijn dat ga ik niet meer meemaken, dit was de laatste kraamweek met een super kraamverzorgende... Her en der laat ik een melancholische traan (zou het ook de herfst zijn?) en geniet ik vollop van mijn kinderen. Willem is weer bijna op geboortegewicht en Lies, zij lijkt wel een hele grote meid zo in een keer. Ik ben met recht apetrots op deze twee kinderen.

Liefs!