Eergisteren had ik zo enorme last van die indalingsweeën dat ik niet meer normaal kon staan of lopen
en uiteindelijk toen ik ging douchen, dus huilend onder het water stond.
Mijn vriend moest mij aankleden, want dat ging echt niet meer... bah
Toen gisteren, was mijn moeder gezellig op bezoek samen met mijn 5-jarige broertje.
We besloten naar de intratuin te gaan, dat is bij ons hier achter, dus lekker wandelen! Beweging is goed!
De weeën begonnen al langzaam te komen die dag, maar nog niet zo heel heftig als de dag er voor...
Uiteindelijk werd het alleen nog maar erger en erger, en erger en erger... o_0
Bij elke stap die ik zette kwam het zo heftig, dat ik zelf verkrampte, mijn adem inhield of kreunde van de pijn
en dus niet verder kon lopen, half vast geklampt aan mn moeders arm! De tranen schoten in mijn ogen
Een medewerker had mij al gespot op een van de camera's en kwam uit het niets te voorschijn
om mij vervolgens een rolstoel aan te raden. Ik schaamde mij rot whaha, maar goed ik kon echt niet meer lopen.
Hup naar de klantenservice en daar gewacht tot mijn moeder de auto had opgehaald.
Toen kwam de verloskundige voor extra controle thuis. Hartslagje was prima en de ligging ook nog steeds...
Nog inwendig onderzocht, en dat was niet prettig! Ze probeerde met haar vingers het hoofdje te voelen, dus echt met haar vingers in in mijn baarmoedermond gaan voelen en drukken (au au dat was niet fijn!)
Maar het was nog redelijk gesloten, dus geen ontsluiting en de bevalling was nog niet begonnen!
Aan de ene kant natuurlijk beter, maar ik vond het ook wel weer jammer, ik raak langzamerhand uitgeput en van ons mag ons kindje zich wel komen melden hoor!
Als ik ergens heen ga en ik krijg zoveel last, moet ik 2 paracetemol innemen van de vk
anders bereik ik mijn bestemming niet meer... De ene vrouw heeft er nou eenmaal meer last van dan de andere en helaas kunnen ze daar dus verder niks aan doen. Het is afwachten!
Ik voel me een slome bolle olifant op het moment...
reacties (0)