Uitgerekend & Lichamelijke en psychische uitputting

Vandaag ben ik uitgerekend en nee... ik ben nog steeds niet bevallen. grr

Zoals velen al weten, slaap ik slecht, nauwelijks, niet...
2 weken geleden heb ik slaapmedicatie gekregen, maar ook lang daarvoor was slaap niet mijn beste vriend.
De medicatie werkt niet echt, is ook een lichte dosis en mag maar 3 keer per week gebruikt worden...
Ook door prive omstandigheden die al een hele lange tijd rondspelen, ben ik psychisch ook kapot.

Na ontzettende, wel onregelmatige gerommel gisteren, was de verloskundige langsgekomen.
Helaas geen ontsluiting, ik haat dat inwendig onderzoek! en dan die teleurstelling er bij pff

Omdat ik totaal geen energie meer heb en dit gevaarlijk is als ik kom te bevallen
werd er besloten om mij op te nemen in het ziekenhuis. Ik moest gelijk wat spulletjes bij elkaar pakken
en de vk zette ons gelijk af bij het ziekenhuis. Ik moest er een dag blijven zo dat ik echt rust kreeg en
dit werd door middel met een prik in me bil toegediend.

Pfffff wat deed die prik pijn!!!! En een lange naald ook (4cm), de hele naald in mijn bil! Wow ik schrok me lam
Maar binnen 5 minuten was ik KO. want na een minuut werd ik duizelig en dromerig en toen ging het licht uit.

Gelukkig mocht mijn vriend bij mij slapen in het ziekenhuis en we werden er echt goed verzorgd!
Mijn arme mannetje, die was zo bezorgd en gespannen dat hij niet kon slapen en geen trek had.

We lagen in een mooie grote kamer op de kraamafdeling van het ziekenhuis. Alles hadden we voor ons zelf.
Ik hou niet van ziekenhuizen, maar dit was toch écht super fijn, vooral voor mij...

Mijn vriend had me verteld dat ik nog nooit zo hard had gesnurkt! (ik snurk alleen als ik echt moe ben).
10 uur 's avonds kreeg ik de prik, en toen heb ik tot 14.00 's middags geslapen.
Om 08.30 en 12.00 werd ik nog even wakker om te eten en daarna was ik weer weg.
Wow, wat was ik moe en deze keer gaf ik het ook toe aan mezelf.
Alle moeheid van alle weken voelde ik, met mijn oogjes toe voelde en hoorde ik hoe mijn
hart met alle kracht bonkte door mijn hele lijf. ik ben nog nooit zo moe geweest.

Voordat ik ging slapen, hebben ze nog een ctg scan gemaakt, de eerste 20 minuten was baby's hartconditie
laag, 1 lijn, terwijl ze toch liever pieken zien. Toen moest ik op mijn linkerzij gaan liggen
en toen werd hij wakker! (gelukkig maar)

Toen nog een echo, waarop duidelijk te zien was dat ons kindje met het hoofdje naar boven kijkt (richting mijn buik). Volgens de artsen komt het wel eens vaker voor dat weeën daardoor niet willen doorzetten, want hij hoort namelijk schuin te kijken, naar links of naar rechts... ik moet nu elke dag even op mijn knieën en handen gaan leunen en 'sexy' heup bewegingen gaan maken. 't Kan een handje helpen... haha

Toen vroegen ze ineens of ik een bad heb thuis, waarop ik antwoord van niet.
Als je wilt mag je in bad zeiden ze, JA dat wil ik zeker wel!! Oke, dan gaan we die gelijk voor je vol laten stromen,
laat je maar lekker verwennen en onspan, zeiden ze. Dit was zo heerlijk!

Na een dag ziekenhuis ben ik weer thuis. Ze hopen dat deze dagrust mijn lichaam meer de kans kan gaan bieden om klaar te zijn voor een bevalling, omdat mijn en ons baby's gezondheid goed is en er geen medische of levensbedreigende redenen zijn leiden ze niet in vanaf 40 weken.

Ze geven mijn lichaam 1 week de kans om de bevalling zelf te laten beginnen, mocht
dat niet zo zijn dan word ik met 41 weken worden ingeleid. Met de verloskudige is afgesproken om 2 nachten
te bekijken hoe de nachten verloopt en er wordt contact gehouden, als ik weer uitput moet ik weer
een dag in het ziekenhuis verblijven.

Tot zover een update! Vanavond neem ik een slaappil in, want ik moet écht slapen en rust hebben.

Lief klein babytje van ons, je mag komen hoor, mama is moe, maar verlangd heel veel naar jou