En dan ineens al 7 weken

Lieve meiden,

Zo zit je maanden tot jaren te balen en dan ineens ben je al 7 weken zwanger.
De afgelopen dagen waren geweldig. Ik geniet enorm van het zwanger zijn. Misselijk en moe,
dan denk je, jakkes hoe ga ik dit volhouden en tegelijk geniet je er zo van. Heel apart om te genieten van je
misselijk voelen en als een vaatdoek rond te lopen. Vrijdag heb ik mn eerst echo en dat lijkt me waanzinnig.
Tuurlijk vind ik het spannend, maar heb steeds een rustig en goed gevoel, dus ga daar dan vanuit.

Wel hebben we net sinds kort een pup in huis en dat is wel even pittig. Het is al even oefenen of je een baby in huis hebt.
Zn geurtjes vind ik wel even pittig, maar hij zorgt ook voor een hoop afleiding.

Verder plas ik nu al een week voor MvM en dat geeft een goed gevoel.
Blij als het voorbij is en tegelijk super om al die flessen vol te krijgen hihi

Wel blijf ik het moeilijk vinden dat het soms zo oneerlijk verdeeld is en dat sommige vrouwen dit nog
Steeds niet mee mogen maken. De pijn die het met zich mee brengt is afschuwelijk en ik snap het
gewoon nog steeds niet. Toen ik laatst op de kinderafdeling van de Hema stond, besefte ik me hoe vaak ik daar
gestaan had met pijn in mn hart. Nu kreeg ik het even warm van binnen en weet hoe veel het uitmaakt!
Ik prijs mezelf nu elke dag heel gelukkig en stiekem bedank ik mn omaatje. Ze is in mei overleden en zou
boven een goed woordje voor me doen. De maand erop was ik zwanger en weet dat ze boven even iemand flink de oren heeft
gewassen ;-) Zij is mijn super oma!!